All Chapters of Lucian's Obsession : Chapter 91 - Chapter 100

Habang naglalaro sila sa tubig, ramdam ni Abby ang init ng mga mata ni Rafael. Parang nag-aapoy ang mga ito, at kahit malamig ang tubig, parang tumagos sa kanyang balat ang init na dala nito. Ang kanyang puso ay mabilis na tumitibok, at kahit si Biah at Rafael ay masaya sa kanilang tawanan, may tila hindi maipaliwanag na tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Daddy, hindi ka mag-swimming?” tanong ni Biah, ang mga mata niyang puno ng pag-asa habang naglalangoy-langoy sa tubig. Ang kanyang mga kamay ay lumulutang sa ibabaw ng tubig, parang nag-aanyaya sa ama na sumama sa kanila.Tumingin si Rafael kay Abby, at sa mga mata nito, may isang tanong. “I’m not sure if I want to get wet right now,” sagot niya, ang tono’y malamig pero may halong biro. Ang mga mata niya, bagamat punong-puno ng pagtutol, hindi maikakaila ang ibang emosyon na nagkukubli sa kanyang mga titig.“Come on, Daddy! It’ll be fun! Mommy’s here, and we can have a race!” pakiusap ni Biah, ang boses niya puno ng kasiyahan at isan

Nagising si Abby na may sakit sa katawan. Ang bawat kalamnan ay tila may kirot mula sa magdamag na paggugol ng oras. Dahan-dahan siyang gumalaw, ang mga galos na dulot ng kanilang naging init ng gabi ay parang nagsisilbing alaala ng mga nangyari. Tumagilid siya, iniiwasan ang mga masakit na bahagi ng katawan, at dahan-dahan bumangon.Habang pinipilit mag-adjust ang katawan, narinig niya ang tunog mula sa kusina. Ang maligaya at masiglang boses ni Biah na nakikipag-usap kay Rafael. Nasa kusina si Rafael, abala sa pagluluto, at si Biah naman ay puno ng tanong at usapan.“Daddy, why is Mommy still sleeping?” tanong ni Biah, ang tinig ng anak ay puno ng kabuntot na pag-aalala.“She’s resting, baby,” sagot ni Rafael, ang tono ay kalmado at walang pinapakitang kaba. “She’s a bit tired from last night.”Nag-isip sandali si Biah, halatang hindi pa rin siya kuntento sa sagot ni Rafael. “But why is she tired? I didn’t see her play yesterday.”Habang pinagmamasdan niya sila, dahan-dahan na gumal

Naglakad si Abby patagilid papunta sa kwarto ni Biah. Nararamdaman niyang nag-aalangan siya, ang puso niya’y mabilis na tumitibok. Tinutok ang mata kay Biah, ang anak na siyang naging gabay at ligaya niya sa kabila ng lahat ng hirap. Pero ngayon, may isang bagay na kailangang sabihin, at alam niyang hindi na niya pwedeng ipagpaliban pa.Dahil sa takot at kaba, tumigil muna si Abby sa harap ng pintuan, nagtataka kung paano niya sisimulan ang usapan. Sa likod ng pintuan, naririnig niyang masaya si Biah habang naglalaro ng mga laruan sa loob ng kwarto nito. Hindi pa rin siya sigurado kung paano siya magiging handa sa momentong ito.Puminto siya sandali, huminga ng malalim, at pagkatapos ay itinulak ang pinto. Dahan-dahan, pumasok siya sa kwarto ni Biah, kung saan naglalaro ito sa kanyang kama.“Biah, love…” mahinang tawag ni Abby habang inilalapit ang sarili sa anak.Napatingin si Biah sa kanya, may ngiti sa labi. "Mommy! Look! I made a castle!" masayang sinabi ni Biah habang ipinapakita

Ang mga ilaw sa dining room ng mansyon ay kumikislap habang ang pamilya ay nagsasalo-salo sa hapunan. Ang hangin ay malamig at maligaya, isang salo-salo na matagal nang hindi naramdaman ni Abby. Kasama nila sa hapag si Biah, ang maliit na bata na ngayon ay bahagi na ng kanilang pamilya. Si Lucian, ang ama ni Abby, ay nakaupo sa isang dulo ng mesa, at si Stephanie, ang kanyang asawa, ay nakaupo sa kabilang dulo, masayang tinutulungan si Biah na kumain. Si Abby, sa kabilang banda, ay tahimik na nakamasid, masaya at kontento sa nakikita.Si Lucian, na mas kilala sa pagiging malamig at tahimik, ay unang nagpakita ng pagiging awkward sa presensya ni Biah. Habang nakatingin si Lucian sa bata, nag-aalangan siya kung paano makikisalamuha dito. Hindi siya sanay sa mga ganitong sitwasyon, at ang pagninilay sa bagong papel niya bilang lolo ay may kalakip na kaba sa kanyang puso."I don't know how to do this," mahina niyang sinabi, nakatingin kay Stephanie. "I'm not good with kids."Ngunit hindi

Nagising si Abby sa malumanay na halik sa kanyang pisngi at leeg. Hindi pa siya makapagmulat ng mata, ngunit naramdaman niyang nakayakap si Rafael sa kanya. Habang binabati siya ng mahinang, "Baby, I'm going to work now. I know you're still asleep, but I want to kiss you before I go," unti-unting nawala ang antok ni Abby at ngumiti sa nararamdaman niyang pagmamahal. "Love you," sabi ni Rafael bago siya lumabas ng kwarto. Si Abby ay bumalik sa pagtulog, at dahil sa pagod, ilang oras pa bago siya muling magising. Pagkagising niya, agad niyang narinig ang ingay mula sa sala, at sa tunog ng mga tawa at boses ni Biah, agad niyang naisip kung ano ang nangyayari. Nagtungo siya sa banyo at nag-ayos, ngunit hindi siya makapaniwala nang makita ang dami ng mga sling bags na nakakalat sa sala. "Ate, saan galing ang mga 'to?" tanong ni Abby, nakatingin sa mga sling bags na abot sa mga daliri ng anak niya. Ang mga ito ay puno ng kulay at mukhang para kay Biah. Tinatantiya niyang nasa dalawampu't p