Lahat ng Kabanata ng EL JEFE SERIES #1: MY COLD-HEARTED BOSS: Kabanata 11 - Kabanata 18

POV (TINTIN) Naghubad si Tintin dahil plano niyang maligo. Marami parin kasing kiss mark ang leeg at dibdib niya at tingin niya ay maleless ang pamumula nito kapag naligo siya. Buti na lang ay turtle neck ang pinasuot ni Lach sa kaniya kanina. Binuksan niya ang cabinet niya para kumuha ng roba at masusuot ngunit ganoon na lang ang gulat niya nang makitang wala na roon ang mga damit niya. Pati sa iba ay wala rin. Noong pinalibut niya ang kaniyang paningin ay doon niya napagtanto na wala palang gamit sa paligid. Sinubukan niyang e-tsek ang banyo pati roon ay malinis na rin. Bumuntong hininga si Tintin at sinuot muli ang mga damit niya. At pabagsak na napaupo sa kaniyang kama. Ang lalaki talagang iyon! Gagawin ang lahat masunod lang ang gusto nito! Naiinis na lumabas si Tintin sa kaniyang kwarto upang puntahan at sugurin si Lach! Ano pa ba ang kailangan sa kaniya ng lalaking iyon? Tapos na ang palabas kaya ano pang dahilan nito para kunin at ilipat ang mga gamit niya? Kahit pa

Bumaba si Tintin ng sasakyan nang makarating sila sa harap ng Villaflores Company. Masakit ang nakita ni Tintin. Pero wala siyang magagawa dahil ganon naman ang boss niya. Kailangan niya paring magtrabaho dahil baka itigil ang pagsuporta nito sa ina niya. Kung pwede lang hindi pumasok! Sighing, she face the man who brought her here. She is so grateful to have Knoxx to lean on, now. Mabuti na lang ay nakasalubong niya ito noong tumakbo siya palabas ng bahay habang umiiyak. Kahit pa nahihiya siya ay tinanggap niya parin ang tulong nito. Nangako naman ang lalaki na walang makakaalam kung nasaan siya, isang linggo niyang pinagtaguan si Lach at ang sabi ni Sir Knoxx ay para na raw baliw ang asawa niya sa kakahanap sa kaniya kaya, ngyon ay haharapin na niya ito. "What's with the sigh, Cy?" Tanong ni Knoxx ng makalabas sila ng sasakyan. He prepared calling her Cy without Lachlan around, bagay raw sa kaniya. Na hindi naman ito tinutulan ni Tintin. "Nothing. Thank you for everything

CHAPTER 15 (TINTIN POV) 6 YEARS LATER Naglalaba si Tintin sa sapa nang marinig niyang tinawag siya ni Ate Liza. Ito ang babaeng nag alaga sa kaniya hanggang sa magisinh siya. "Tintin!" Sigaw ni ate Liza sa kaniya. Tumayo siya mula sa batong inuupuan niya. "Bakit ho, Ate Liza?" Sigaw niya pabalik. Nasa tabing ilog lamang kasi ang bahay nila. May mga idalawang metro ang layo nito mula sa bahay papuntang ilog. "Hindi ka pa ba tapos riyan? Kakain na tayo!" Sigaw pa ni Ate Liza. "Kaunti na lang Ate, aanlawan ko na ito!" Sigaw niya rin at pinagpatuloy ang ginagawa. Nang matapos sa paglalaba ay umuwi na si Tintin daldala ang pinaglabada niyang damit. Pagdating niya sa bahay nila ay agad niya itong isinampay. "Halika na! Nagugutom na ako!" Reklamo ni Ate Liza na kinatawa niya lang. Simula noong mapadpad siya rito sa probinsya ay nakasanayan na niya na laging sabay kung kumain. Bago man ang lahat para kay Tintin ngunit pinagpasalamat niya parin na kilala pa rin ni

Sa pagtataka at gulat ay halos na-estatwa si Tintin tila ba nakakita siya ng isang kahindik-hindik na krimen sa kaniyang harap. Ni hindi niya magalaw ang kaniyang mga paa o maibuka ang kaniyang bibig upang makapagsalita. Ang tibok at kaba sa kaniyang puso ay tila ba lason. May kung ano sa lalaking nasa harap niya ngayon. Hindi lang pamilyar kundi tila pakiramdam niya ay kilala niya ito o nakilala niya ito sa kung saan ngunit hindi malaman kung kelan iyon o kung ano bang lugar iyon. Sa sandaling nasulyapan niya ang mukha ng lalaking nasa harap niya ay nandilim ang kaniyang paningin. Tuluyan na siyang nalason sa kakaibang tibok ng puso niya. Images. So many images suddenly flooded her mind. There were people, people she didn't know. Hindi niya makilala sa kung sino ang mga taong nasa emahing iyon.... blurd. Iyon ang tanging description niya sa mga imaheng nagpakita sa kaniya. Sa pagpikit ng kaniyang mga mata ay nabasa niya ang gulat at pag-aalala ng lalaking kaharap niya. Iyon