Lahat ng Kabanata ng The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Kabanata 431 - Kabanata 440

NATUTOP NA NIYA ang bibig. Ilang segundo siyang hindi makapagsalita. Para siyang natuod na sa kanyang kinauupuan. Mula sa braso ni Gavin na may panibago na namang butas ng karayom ay lumipat ang kanyang mga mata sa mukha ng asawang payapang natutulog ng mga sandaling iyon. Mahinang napamura na si Bethany. Nagngalit na ang kanyang mga ngipin. Hindi niya na kayang manahimik na lang. Punong-puno na siya! Gusto niyang gisingin ito sa pamamagitan ng kanyang mga sampal dito. Gusto niya itong pagbuhatan ng kamay at hingan ng explanation, ngunit nang itaas na niya ang palad niya upang sampigahin ang kanyang asawa ay mabilis na niyang naitikom iyon at pumatak na ang luha.Kaya pala lagi itong naka-long sleeve na pantulog dahil ayaw nitong makita na nagbigay muli ng dugo. Ayaw nitong masilayan niya ang namamasang balat nito na direkta sa mga ugat niyang nasa braso niya.“Why, Gavin? Bakit mo ginagawa sa akin ‘to?” hinang-hina ang katawan niyang tanong niya sa asawa.Bahagyang lumakas pa ang iya

DIRETSO ANG LAKAD at puno ng kumpiyansa si Bethany papasok sa loob ng kumpanya ng mga Dankworth kung saan naroon si Mr. Dankworth, iba pa ang kumpanya ng kanyang asawa at ang law firm na pinamamahalaan nito. Pinagtitinginan siya ng mga employee na malamang ay hindi siya kilala pero wala na siyang pakialam. Sama ng loob ang nagbibigay sa kanya ngayon ng lakas ng loob. Gusto niyang marinig mismo ang sagot sa mga tanong niya sa mismong ama ng kanyang asawa na ang sabi noon ay siya ang bahala kung kaya napapayag siya, sila ni Gavin. Ngunit parang lumalagpas na sila ng boundary.“Narito ako para kay Mr. Dankworth, pakisabi sa kanya si Bethany Guzman.” Tinaasan siya ng ilang segundo ng kilay ng babaeng nasa front desk at sinuyod mula ulo hanggang paa. Marahil ay nagtataka ito kung sino siyang bigla na lang sumulpot doon at gustong kausapin ang owner. Gusto na rin niya itong tarayan, pero ayaw niyang gumawa ng anumang eskandalo. Hindi ito ang pakay.“May appointment po ba—” “Hindi ko na iy

SAKA PA LANG nahimasmasan si Bethany nang marinig ang boses ng asawa na ilang minuto ng nakatayo sa gilid niya. Hindi niya ito namalayan. Mataman siyang pinagmamasdan ni Gavin habang nakatulala sa kung saan. Tinawagan niya ito kanina upang kumustahin. Tumawag kasi ang kapatid at nangungulit na isasama ang asawa niya sa mall. Sinabi niyang masama ang pakiramdam nito subalit nalaman na lang niyang kasama na nila ito nang mag-send ng picture si Briel sa kanya. Hindi na niya nagawa pang pigilan itong sumama. Sasabihan na naman kasi siyang KJ ng kapatid at saka mukhang nag-enjoy naman ito.“Nakauwi ka na. Himala. Ang aga mo yata ngayon?” kusang lumabas iyon sa bibig ni Bethany.Napatayo na ang babae at yumakap sa kanya. Mahinang natawa si Gavin na mas mahigpit niyakap si Bethany na nakalambitin na ang dalawang braso sa kanyang leeg. Nagpapabigat ng kanyang katawan. Hindi niya pinansin ang sinabi nito na parang may ibang ipinapahiwatig na alam niyang iba ang dating.“Nakakapagod. Lakad kami

PAGKASABI NOON AY namatay na ang tawag na lalong nagpagalaiti pa kay Bethany. Nandidilat na ang mga mata na umigting ang panga ng babae. Ilang beses niyang ibinuka at sara ang kanyang mga palad upang kalamayin ang kanyang sarili. Iba na nga ang kutob niya tapos papatayan pa siya ng tawag? Anong iisipin niya? Dama niya. Ramdam niya na maging sa pakikipag-usap nito sa kanya. Ibang-iba ang tono ng asawa. Mukhang mayroong itinatago. Huwag lang niyang malaman na nasa hospital nga siya ngayon!“Aba at talagang pinatayan niya ako? Pwes, magdusa siya! Hanapin niya ako kung nasaan man ako. Akala niya hihintayin ko pa siya dito? Bahala siya sa buhay niya kung ano ang gusto niyang gawin!”Hinablot niya ang bag at lumabas na ng building. Uuwi na siya. Ano naman kung magalit ang asawa na nauna na siyang umuwi? Ang tagal niya. Malabo pang kausap. Awayin man siya nito mamaya, papatol siya. Ang linaw ng usapan nila noong umaga. Tapos biglang may isisingit na kung anu-ano dito si Gavin?“Uuwi na po ka

TAAS ANG NOONG lumabas ng silid na ‘yun si Bethany kahit pa may mangilan-ngilan pang nag-uusisa sa mga nangyari. Batid niyang hindi nila alam ang kanyang ginawa pero alam niya sa kanyang sarili kung ano ang tunay na nangyari. Wala siyang pakialam kung husgahan siya ng mga ito. Wala siyang pakialam kung ano rin ang hitsura niya. Kung mukha ba siyang desperadang babae na nais pumatay ng babaeng mang-aagaw ng asawa. Pinunasan niya ang kanyang mga luha gamit ang likod ng kanyang palad. Sa kabila ng mga nangyari, hindi niya na matandaan pa kung paano siya nakauwi ng bahay nang hindi napapahamak. Lutang siya. Parang naiwan ang kanyang kaluluwa sa hospital. Kung paano niya nagawang makapagmaneho ng maayos. Durog na durog siya. Sugatan ang puso niya. Manhid ang buong katawan niya. Bagamat patuloy ang bagsak ng kanyang mga luha, hindi na niya maramdaman pa ang pait at init noon sa kanyang mukha. Para siyang robot. Para siyang nasa panaginip at gustong-gusto niyang magising. Wala siyang pinagsi