จ้าวหลิงเอ๋อร์เมินเฉยทั้งหมดและฟันดาบใส่พระเฒ่าอีกครั้งพระเฒ่าตกใจอย่างมาก เขาพบจุดอ่อนและกำลังจะพังมันออกไป ทว่าหลินชิวเสียกลับมาขวางหน้าเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ และเธอก็ฟันดาบใส่เขาด้วยพระเฒ่าหลบการโจมตีของหลินชิวเสียได้ แต่หลบหอกของลู่เว่ยยังไม่พ้นเปรี้ยง!หอกของลู่เว่ยยังกระแทกเข้าตรงกลาง

ยายเฒ่ากำชับผู้อาวุโสชิวแล้วก็พวกอวี่เจียงเสวี่ยจากไป!เพียงครู่เดียว หญิงชรากับเด็กสาวก็ปรากฏตัวบนถนนเปล่าเปลี่ยว ซึ่งแสงจันทร์ยามค่ำคืนได้ฉายส่องให้เงาของทั้งคู่ยืดยาวออกไปไกลมากๆ"คุณย่ารู้หรือยังคะว่าสุนัขตัวนั้นอยู่ที่ไหน?""มันดุมากไหม? คุณย่าสู้มันไหวไหมคะ?"อวี่เจียงเสวี่ยคล้องแขนของยายเฒ่าไ

คนๆ นี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นู้อาวุโสชิว"มาแล้วหรือ"ผู้อาวุโสชิวถามทั้งที่ไม่ได้หันกลับหลัง ที่จริงแล้วเขากับยายเฒ่าต่างก็เป็นเพื่อนเก่าของสองพี่น้องคนตาบอดทั้งสี่คนเคยประชันฝีมือกันมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน!คนตาบอดเกินมาถึงตรงหน้าผู้อาวุโสชิว และถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เจ้าเป็ฯคนฆ่าน้องชายข้า?"

ยายเฒ่าและผู้อาวุโสชิวก็สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้ระยะหนึ่ง ในฐานะที่เป็นผู้คุ้มกันของอวี่เจียวหรง พวกเขาทั้งสองจะไม่ทำทุกอย่างให้ดีพร้อมเพื่อพวกเธอเรื่องบางเรื่องพวกเธอจะต้องทำด้วยตนเอง ตอนนี้ราชวงศ์ชางหลางได้ออกกฎหมายมาแล้ว ดังนั้นผู้แข็งแกร่งขั้นสูงพิเศษรุ่นอาวุโสก็จะไม่ลงมืออีกแล้วเหลือเพียงรุ่น

นี่ยิ่งน่าเหลือเชื่อเข้าไปอีกกลุ่มของหลิวเพียวเพียวต่างมีสีหน้าย่ำแย่สุดๆ ราวกับกินอึเข้าไป!ชายคนนั้นนอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดแต่เขาฉลาดกว่าถังเหวินจวิน รู้ว่าตัวเองกากมากจึงไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว ได้แต่ทนเจ็บ และตะเกียกตะกายลุกขึ้นด้วยตัวเองแล้วถอยไปด้านหลังสายตาของทุกคนต่างมองไปที่อวี