บททั้งหมดของ คุณภรรยาเทพนักรบของผม: บทที่ 341 - บทที่ 350

จอมยุทธ์ของตระกูลลู่คนแล้วคนเล่าตกอยู่ภายใต้ดาบของฉินเป่ย!ในเวลานี้ จอมยุทธ์ตระกูลลู่ที่อยู่ตรงหน้าเขาทั้งหมดดูไม่ใช่จอมยุทธ์เอาเสียเลย แต่เหมือนแตงโมกองหนึ่งยิ่งเขาฆ่าได้สบาย ๆ ออกดาบได้ง่ายมากขึ้นเท่าไร บรรดาจอมยุทธ์ของตระกูลลู่ที่ยังมีชีวิตอยู่เหล่านั้น ในใจก็จะยิ่งหวาดกลัวและสติแตกกระเจิงมากเท

“ถ้าไม่แสดงไพ่ไม้ตายของตระกูลลู่ของเราซะ ก็ต้องจบเห่กันจริง ๆ แล้วนะครับ ปล่อยไพ่ไม้ตายออกไปเถอะครับ นอกจากพวกเขาสองสามคนนั้นแล้ว เกรงว่าจะไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของไอ้เด็กคนนั้นแล้วล่ะ”“นายท่าน ตระกูลลู่จะมาถูกทำลายอยู่ในมือเขาไม่ได้นะ”กลุ่มเด็กรุ่นหลังของตระกูลลู่กลุ่มหนึ่งคุกเข่าร้องไห้เนืองนอง อ

พูดจบ ทหารทั้งสองนายก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์จากไปตระกูลลู่หมดหวังเสียแล้ว!“คุณยังมีเวลาเหลืออีกสามสิบนาที!”เป็นไปไม่ได้ที่ฉินเป่ยจะไปตามหาลู่เว่ยยางที่นิกายชิงเทียน เขาต้องการให้ตระกูลลู่และนิกายชิงเทียนพาลู่เว่ยยางมาอยู่ตรงหน้าเขาด้วยตัวเองผู้รอดชีวิตของตระกูลลู่หมดหวังซะแล้วเดิมทีฉินเป่ยจะไม่ให้โอก

ไม่ใช่ใครอื่น เป็นอวี่เจียวหรงนั่นเองตัวเลือกสำหรับลู่เจิ้งเทียน อวี่เจียวหรงก็คาดเดาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เธอการคาดเดาถึงผลลัพธ์นี้กลับไม่ได้อยู่ในกระบวนการคาดเดาเลยสักนิดเธอคิดไม่ถึงว่าบรรพจารย์อาวุโสของตระกูลลู่จะออกคำสั่งกับลู่เจิ้งเทียนอย่างไร้ยางอาย และยังสั่งให้เขานำทหารห้าแสนนายจากแดนตะ

แต่กลับถูกหยางคังขวางไว้“ภารกิจครั้งนี้อันตรายมาก นายเป็นแค่คนธรรมดาและการบำเพ็ญของพวกนายก็ต่ำจนเกินไป”“พวกเธอกลับไปเถอะ”หยางคังสืบมาก่อนหน้านี้แล้วว่าฉินเป่ยไม่ได้บำเพ็ญอะไรมามากนัก ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง และในสายตาของเขาการบำเพ็ญของหลินชิวเสียและอาเซียงนั้นก็ต่ำมาก ๆ ด้วยเช่นกัน“ศิษย์พี่หยุดโวยว