Semua Bab The Billionaire's Substitute Bride: Bab 291 - Bab 300

Brielle’s POV Hindi ako makatingin sa lalaking naghatid sa akin sa condo nang nasa parking lot na kami ng Euro Towers. Hinawakan ko ang pintuan ng kotse nang hindi man lang siya nililingon. He knows me, pero hindi na bago ‘yon sa akin dahil kilala naman ang pamilya ko. Nagtataka nga ang mga kaibigan ko kung bakit daw ako tumira sa ibang condo kahit na nagmamay-ari naman ang pamilya ko ng condominium units. Well, gusto ko lang naman i-enjoy ang buhay ko. Ang sarap kasi sa pakiramdam na kumikita ako ng pera galing sa pinagpaguran ko. Ayaw kong maging dependent sa mga magulang ko. Kaya nga ako nagtapos sa pag-aaral dahil ayaw kong maging pabigat sa kanila. Ganoon din naman si Kuya TJ, he’s independent simula pa noong nag-aaral siya. Nabalik lang ako sa reyalidad nang mapansing may kumakatok sa bintana. Binuksan ko ang bintana at nakita ang lalaki sa labas, nakakrus ang mga braso, at nakakunot ang noo. “We’re here. Lalabas ka ba o hindi?” tanong ng lalaki sa akin. “Bababa na

Brielle’s POVNapakagat ako sa labi ko habang pinagmamasdan si Mark. Hindi ko alam kung papaano sasabihin sa kaniya na matatagalan pa bago siya muling makapaglakad. Pati si Dr. Vergara ay hindi rin alam kung paano sasabihin.“Doc,” ang mahinang tawag ko sa doktor na kakalabas lang sa kwarto ni Mark. “Brielle,” sagot ni Dr. Vergara, ang kaniyang mga mata ay puno ng pakikiramay. “Ang rehabilitation ni Mr. Garcia ay magiging mahaba. Masasabi kong… ilang buwan pa bago siya tuluyang makalakad.”Parang may kung anong bumara sa lalamunan ko. Ilang buwan? Ang haba naman. Nakita ko ang pagbagsak ng mga balikat ni Dr. Vergara. Pilit kong ngumiti, kahit nangangatog na ang mga tuhod ko. “Salamat po, Doc. Gagawin ko po ang lahat para matulungan si Mark.”Bumalik ako sa tabi ni Mark. Hindi muna ako umalis ng kwarto dahil walang ibang magbabantay sa kaniya. Nagtataka tuloy ako kung may alam na ba ang kaniyang pamilya sa nangyari kagabi. Napalingon ako sa pinto nang biglang bumukas ‘yon. Kaagad

Author’s Note:Ngayong araw ko lang po nakita ang inyong mga comments nang buksan ko ang orihinal na bersiyon ng aking akda. Ikinagagalak ko po kayong makilala lahat lalong-lalo na sa mga mambabasang umabot sa Book 3. Lingid po sa kaalaman ko na magkaiba pala ang na-optimize na version at ang original version ng librong ‘to. Last October 2024, awtomatikong in-optimize ni GN ang aking akda. Dalawang version na po ang makikita ko sa aking library, pero malaki pa rin ang pagkakaiba nila.Sa optimize version, mas mahabang kabanata po ang aking akda kasi may mga Kabanata na awtomatikong hinahati ni GN kapag ito ay mahaba (nasa 1,300 words pataas ay awtomatikong hinahati sa dalawa). Hindi ko rin po makikita ang inyong mga comments lahat.Sa original version naman ay hindi siya gaanong mahaba. Nasa Chapter 295 pa lang ako, pero pagdating sa optimize version, nasa Kabanata 337 na kung hindi ako nagkakamali. Sa version na ‘to ay makikita ko ang maraming comments ng mga readers siguro ay dahil

Napatakip ako ng bibig nang biglang suntokin ni Kuya TJ si Luigi. Binitawan ko ang wheelchair at pumagitna sa kanilang dalawa. Pagtingin ko kay Luigi, duguan na ang gilid ng kaniyang labi. “Niloko mo ang kapatid ko?” Nanliliksik ang mga mata ni Kuya kaya bigla akong kinabahan. Kinuwelyuhan niya si Luigi. “Kuya, stop it!” Inawat ko siya nang muli niyang suntokin si Luigi sa mukh, pero masyado siyang malakas. Pinagtulungan namin ng mga kaibigan kong awatin ang aking kapatid nang sugurin niya ulit si Luigi na nakahiga na sa sahig. “Luigi, umalis na kayo!” sigaw ko. “Brielle…” sambit niya. “Luigi, umalis na tayo. Ayaw niya na nga sa ‘yo!” singhal ni Carissa. Namilog ang aking mga mata nang itulak niya palayo si Carissa kaya napaupo ito sa sahig. Mukhang malakas ang pagkatulak niya dahil napasigaw si Carissa at hinawakan ang kaniyang tiyan. “C-Carissa,” usal ko nang may nakita akong dugong dumadaloy pababa sa hita niya. Kahit malaki ang galit ko sa kaniya ay tinulongan ko pa

Brielle’s POV“Hindi ka namin pinag-aral para lang mag-alaga ng pasyente, Brielle!” sigaw ni Kuya TJ sa akin nang makauwi ako sa bahay makalipas ang ilang buwan kong pananatili sa bahay ni Mark. “Akala ko ba ay kaibigan mo lang ‘yon?”Napakagat-labi ako. So, alam na nilang lahat, na hindi ko naman talaga kaibigan si Mark. “H needs my help.” Tanging nasabi ko. “Kaya mo ba ako gustong pauwiin dahil lang dito?”It’s been four months nang nalaman nilang ako ang nag-aalaga kay Mark. Pinakilala ko naman siya bilang kaibigan sa pamilya ko, pero hindi pa niya na-meet ang pamilya ko sa personal except Kuya TJ. Once niya lang nakita si Mark noong gabing nalaman niyang hiwalay na kami ni Luigi, pero never niyang nakita ang mukha nito kasi nakasuot ng facemask. “Ang bilis-bilis mong naniwala. Kaunting paawa effect lang ay pumayag ka na kaagad,” dagdag ni Kuya TJ. “Huwag ka ng babalik doon.”“Hindi pwede. Pumirma ako ng kontrata. After six months ay matatapos na ang kontrata ko sa kaniya.”“What?