Lahat ng Kabanata ng Can't Be Tamed: Kabanata 41 - Kabanata 50

Milllow's POV Sadyang nabago na ang pananaw ko sa aking asawa dahil sa pagbubuntis ko, alagang-alaga niya 'ko. Hindi ko na makita sa kanya ang dating masungit at mapangmata na lalaki. May pagbabago rin pala ang isang tao, magtitiis ka nga lang. Sinukuan niya 'ko pero hindi niya 'ko binitawan lalo na ngayon na buo na ang pagkatao ko sa nalalapit kong panganganak. Parang hindi ko na nga namalayan na isang taon na pala ako rito simula nang dalhin ako ng asawa ko rito. Nasanay na'ko pero pinanghahawakan ko ang ipinangako niya na magkikita rin kami ng pamilya ko pagkatapos kong manganak. Hindi ko rin maalala ang numero ni Kuya o kahit kay Mae kaya wala akong nagawa kahit pa may cellphone ako. Nawawala ang signal minsan kapag may bagyo lalo na ngayon. Malakas ang ihip ng hangin sa labas. Tanghali na pero makulimlim pa rin. Hindi rin nakuha ni Lake ang numero ng pamilya ko dahil nagmamadali ito lagi sa rami ng negosyong pinapatakbo nito kaya minabuti ko na lang mag-hintay dahil pagkatapos

Millow's POV Isang taon na ang lumipas pero hindi ko pa rin matagpuan ang asawa ko't mga anak. Isang taon na rin ang edad ng kambal at wala rin akong idea kung ano ang hitsura nila. "Baka nadisgrasya ang sinasakyan nila, anak, siguradong nahulog sa dagat ang chopper na 'yon dahil kahit ang pamilya ni Lake ay hindi rin sila matagpuan." Si Tatay ang nagsasalita nang lapitan ako. "Malalim ang dagat sa bahagi ng islang iyon at bumabagyo pa. Di natin alam kung sa'n na napadpad ang sakay ng chopper lalo"t malakas ang bagyo nang mangyari 'yon. Pwede ring inanod sila ng dagat sa kung saan." Hindi ko makayanan ang sinasabi ni Tatay kaya napahagulhol ako. Pumayat ako dahil sa labis na pag-iisip at ang sakit tanggapin na do'n lang nagtapos ang buhay ng mag-ama ko. Hindi ko alam kung makakayanan kong kalimutan ang lahat dahil nang ideklarang patay na ang sakay ng chopper na iyon, hindi pa natatagpuan ang mga katawan nila. Hungkag. Kalahati ng pagkatao ko ang nawala. Hindi na'ko buo...

Millow's POVMatapos ang tatlong buwan, tuluyan na'kong naka-graduate ng college. "I'm really proud of you, babe." Masayang saad ni George. "It didn't take long to finish your course; you're returning to the Philippines next week. I will definitely miss you." Pangatlong pagbisita na ito ni George simula nang magkakilala kami. Hindi naputol ang komunikasyon namin kahit nakabalik na ito sa America. Natuloy ang pag-tour namin noon pero day-tour lang iyon. Maraming transaction ang binata kaya lagi rin itong busy pero hindi ito nawawalan ng oras para ipasyal ako tuwing bumabalik ito ng France; lagi rin itong bumibisita sa unit ko."Thank you for always supporting me, George." Emosyonal kong pasasalamat dahil lagi nitong pinapalakas ang loob ko. Alam niya ang pinagdaanan ko sa buhay at tinanggap niya 'ko. Nobyo ko na ang lalaki dahil gusto kong lumimot. "But of course, I'll see you in the Philippines, right?" Mali man ito na parang naging panakip-butas ko siya pero mabait na tao si Georg

Millow's POV "Tay Fernan!" Nakaabang na ang matanda sa pagdaong namin. Halos maiyak ito nang tuluyan nang makalapit matapos naming makababa ng yate. "Kumusta na ho kayo?" Halos maiyak ako nang yakapin ko siya; emosyonal din kasi ito nang makita ako. "Nakabalik ho ba si Lake rito?" Hininaan ko ang boses ko para walang makarinig sa'kin. Napailing ito, "Matagal nang patay ang mag-ama mo, Millow." Malungkot ang boses nito nang sagutin ako. Mabilis ako nitong inalalayan para makababa ng tulay. Naging moderno na at na-improve ang daungan ng yate. May mga tao ring nakaabang sa'min bitbit ang inumin. Isa-isang nagsipagbati ang mga ito nang makalapit na kami. Mabilis akong naglakad para ikutin ang isla. Namangha ako dahil halos apat na taon akong nawala pero marami nang nabago sa isla. Nag-mukhang resort ito sa paningin ko. Private island resort. Hindi ko namalayang nasa tabi ko na pala si Lander. "This island is yours, Millow. Sa'yo na namin ito ibibigay dahil alam naming may sentiment

Millow's POV "Magtago ka nga, Kuya." Inis kong bulong dahil parang susugurin nito ang bahay ni Mario nang sundan namin ang lalaki. Nakatago kami sa likod ng isang bahay-kubo na katabi lang ng bahay ni Mario. Sinalubong ng isang babae si Mario na sinundan ng isang bata. Nang makita ko ang bata, binundol ng kaba ang dibdib ko. Hindi maipagkakailang hawig ito ni Mario. Siya na kaya ang isa sa kambal? "Millow!" Pigil ang boses ni Kuya nang makita akong lumabas sa pinagtataguan namin. Dere-deretso akong lumabas nang makita ko ang bata. Napatingin na rin sina Mario at ang asawa kuno nito sa'kin. Nagkatitigan kami ng batang lalaki at hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Bigla ko na lang niyakap ang bata na tantya ko'y apat na taong gulang na; na ipinagtaka ng mag-asawa. Naguluhan naman ang bata nang titigan ako pero tahimik lang ako. "Ma'am Millow?" gulat si Mario nang makita ako lalo na nang yakapin ko ang anak niya. Hindi ko maintindihan pero iyak ako nang iyak. Ilang ta