“อือ”ฟู่เจิงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแววตาอับไร้แสง ราบเรียบไร้คลื่น มืดลึกเหมือนหลุมดำ ในดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยเนื่องจากไม่ได้หลับทั้งคืน รอยยับตรงหนังตาทั้งสองจึงลึกกว่าเดิม คิ้วกดลงต่ำมาก ท่าทางแข็งกร้าว เนื้อตัวแผ่กลิ่นอายชั่วร้ายออกมา เขาลุกขึ้นยืนแล้วข้ามสิ่งของบนพื้นตรงไปยังห้องข้าง ๆเลขาหยางตามเขาอยู่ข้างหลัง เทน้ำวางให้เขาบนโต๊ะแล้วถาม “ประธานฟู่ มีอะไรให้ฉันไปจัดการไหมคะ?”เธอไม่เชื่อว่าพอรู้ข่าวแล้ว ฟู่เจิงจะไม่ทำอะไรเลยฟู่เจิงนั่งลงบนโซฟา สองขาวเรียวยาวทับซ้อนกัน นั่งพิงแบบขี้เกียจ นวดหว่างคิ้วด้วยนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ ระหว่างที่ยกมือเผยให้เห็นนาฬิกาเหล็กตรงข้อมือเขายกแก้วขึ้นมาจิบคำหนึ่งช้า ๆ แล้วพูดเสียงขรึม “หาคนไปสืบดูว่าตอนคุณผู้หญิงเรียนปีสามที่เมืองนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น ละเอียดหน่อย”นั่งสลดอยู่ในห้องพักผู้ป่วยทั้งคืน สูบบุหรี่ทั้งคืน ในที่สุดเขาก็สงบสติอารมณ์ได้ นึกถึงความผิดปกติของเรื่องอันดับแรก เขามีเรื่องที่สับสนอยู่เรื่องหนึ่ง การท้องครั้งนี้เห็นชัดว่าเวินเหลียงเป็นมือใหม่ ไม่ค่อยเข้าใจ ถ้าเวินเหลียงเคยมีลูกจริงก็น่าจะมีประสบการณ์บ้างอย่างที่สอง
Read more