All Chapters of Tutoring My Naughty Classmate: Chapter 31 - Chapter 40

Dumilat ako para tingnan si Crane and to my surprise, sandaling dumikit ang labi ko sa pisngi niya.Pareho kaming natigilan sa nangyari. Nangapa ako ng sasabihin nang bigla siyang tumingin sa labi ko.Kinabahan ako. Halos hindi ako huminga dahil sa posisyon naming dalawa."Hindi ko sinasadya. Sorry!" bulalas ko, gulat na gulat.Bakit ang lapit niya? Anong binabalak niyang gawin? Hahalikan ba niya ako?Nagbaba ako ng tingin, avoiding his captivating eyes but I was down to his luscious lips.Makasalanan ka Jan!Napahawak ako ng mahigpit sa gilid ng kinauupuan ko nang i-angat niya ang mukha ko.Tinakasan ata ako ng dugo sa katawan at napunta lahat sa mukha ko.Slowly, his lips brushed into mine. Dampi lang iyon pero pakiramdam ko tumagal iyon ng isang libo't siyam napo't siyam asdjkl.Marahan ko siyang naitulak. This is wrong! Hindi dapat nangyayari 'to!"I'm sorry. Your seatbelt please." Napahilamos siya ng mukha na animo'y pinagsisihan ang nangyari.Katahimikan ang namayani buong biya

Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya.The longing was here. Ayoko siyang pakawalan sa pagkakayakap. I want to stay longer.Puwede bang dito na lang kami magpalipaw ng gabi? I badly want him to be my side."Mabilis lang." Lalo ko pang pinagsiksikan ang sarili sa kanya. From there, he hugged me tightly na para bang ayaw niya rin akong pakawalan.The feeling is mutual. I want to cherish this moment at baka sa mga susunod na araw ay hindi na masunda. I don't want that to happen."I like your shampoo." He said in a husky tone.He gave me a light kiss on my hair as he started caressing his free hands on my back."Only my hair?" pilyong sabi ko na siyang tinawanan niya.I gasped when I felt his fingers stroking the tip of my left nipple. Nawala na sa likuran ko ang kamay niya at abala na sa paghaplos sa aking hinaharap kahit may suot ako.Parang kumalat na virus sa katawa ko ang init dahil ginagawa niyang paglamas sa hinaharap ko."Like it, babygirl?" tanong pa niya at saka

Kinabukasan, maaga akong nagising. As expected, wala na siya sa tabi ko. Umalis na siguro.Hindi-hindi ko makakalimutan ang ginawa niya sa akin kagabi. Finger at rub lang iyon, paano pa kaya kong ipinasok niya ang alaga niya sa akin?Natigil ako sa pagtatali ng buhok nang mapansin ko ang papel sa side table. Hinayaan kong bumagsak ang aking buhok at maagap na kinuha ang papel."I'll see you soon. Don't do anything that will make me upset. I have an eyes in your school. Behave, or I'll punish you.L."Napangiti ako. Behave daw? Pero bakit parang gusto ko iyong punishment niya? Damn! My silly mind.Ililigo ko na lang 'to. Kay aga-aga kung anu-ano na pumapasok sa isip ko. Bumangon na ako ng kama at pumasok ng banyo.Nakaramdam ako ng init nang hubarin ko ang aking pang-itaas. Staring and gently massaging my breasts gives me different feeling. Damn!I stared myself in the mirror. Gumanda ata ako? Bakit parang ang blooming ko ata ngayon?Napapikit ako habang iniisip ang mga nangyari kagab

Nakipagtitigan ako sa kanya at nagpakawala ng buntong hininga. Nasabi ko nga pala sa kanya na may boyfriend na ako pero ito ako nakikipag-friendly pa sa kanya although wala naman talaga akong boyfriend. Pinagbigyan ko lang talaga."Ayaw mo ba? Tara uwi," biro ko pa na siyang tinawanan lang niya. "Biro lang. Wala naman kasing malisya kung as a friend lang naman ang paglabas natin?"Talagang hindi pa talaga ako sigurado sa pagkakasabi ko no'n. Hindi ko tuloy maiwasan na isipin iyong nangyari sa amin kagabi ni L.Like, nagpa-finger talaga ako sa kanya at nagpa-rub? Now, feeling ko tuloy pinagtataksilan ko siya sa ginagawa ko ngayon."Janjan, naririnig mo ba ako?" he snapped kaya nabalik ako sa realidad na hindi talaga magiging kami, kidding aside."Oh, may sinasabi ka ba? Sorry may naisip lang." Paghingi ko ng paumanhin at hilaw na ngumiti."Malabo na ba talagang maging tayo?" napamaang ang bibig ko sa tanong niya."Nagtanong ka bang manliligaw ka?" biro ko pa saka kami nagtawanan. "Hind

Napabuntong-hininga ako. Panahon na siguro para malaman nila ang totoo. They deserve to know, Indeed, they are still my friends, pinag-alala ko sila."Alam niyo naman na napag-iwanan ng panahon ang mga magulang ko 'di ba? No cellphone, kung meron man ay keypad lang at sabi ni Mama ay nasira daw iyon. Dahil sa bayarin sa hospital at pang-araw-araw na gastusin ay hindi na uli bumili si Mama. You know kailangan magtipid ng pera. And doon naman sa operasyon, I thought I lost the phone." My lips pursed. Alam kong naririnig ni Linden ang sinasabi ko."Yes, I lost it during the operation. I-u-update sana kayo ni Mama pero naiwala ko. I didn't know where I lost it. Maraming nangyari for the past years. No'ng isang taon lang nakahanap ng trabaho dito si Papa. No'ng wala pa, tanging iyong savings lang ni Mama at Papa ang naging gastos namin. Hindi na ako bumili ng phone kasi alam kong hirap sila, dadagdag pa ba ko? Eh ako nga ang dahilan ng paghihirap nila." Nakita kong nagpunas ng luha si Bel