Все главы FATED TO BE YOURS: Глава 141 - Глава 150

Nanghihina akong himiga doon at pumikit ng mariin. Naramdaman kong may tumulong luha sa mata ko pero hindi ko ito pinansin, hinayaan ko lang lahat hanggang sa nakatulog ako.Maaga akong nagising, tumayo ako at naligo para maghanda ng breakfast. Dali dali akong bumaba at tumingin sa ref kung anong pwedeng lutuin. Naghanda lang ako ng mga gagamitin ko bago ako nagsimula. Habang nagluluto ako narinig ko ang boses ni Ville pa baba kaya napatingin ako doon."Yaya, who's cooking?" tanong niya sa isang katulong na maagang naglilinis."Daddy mo Ville.""Really?" natutuwang tanong niya at narinig ko na ang yapak niya parang tumakbo."Ville, mag ingat ka!" nag-alalang sigaw ng katulong."Okay yaya!" sigaw niya pabalik pero tunakbo pa rin pababa hanggang sa nakita ko na siya kusina, malaki ang ngiti."You're cooking daddy!" masayang sabi niya. Ngumiti ako at tumango sa kanya."Yes," nakangiting sagot ko."For us?" masayang tanong niya, tumango naman ako. "For mommy?" nakangiting tanong niya. Tu

"Narinig ko sila ni tita Cath," patuloy na sabi ni Ville. Jusko! maling mali na sumama ako rito! sana pala pinag simenar ko muna si Ville bago kami sumabak dito. Sht."Ngayon alam na ng mommy mo," nakangising sabi ni Mike na para bang hindi ko narinig, habang dumeritso na siya sa harap. Hindi ko na mapigilan ulit magsalita."Bakit dito tayo? diba dapat iwasan natin ang mga reporters?" tanong ko sa kanya."It's okay mommy, para makilala nila tayo!" excited na sabi ni Ville. Kumunot ang noo ko at tumingin kay Mike."Okay lang sa akin, pero paano kong masasaktan si Ville?" seryosong tanong ko. Napaisip naman si Mike sa sinabi ko."Mommy it's okay!" pilit ni Ville sa akin."Tama ang mommy mo Ville, maybe next time.. wag dito," mahinahong paliwanag na sabi ni Mike sa anak namin. Dumeritso na kung saan ang VIP parking lot. Nakita kong hinarangan sila para hindi makasunod sa amin."Baka may marinig akong masakit na salita sa anak ko.. ayaw kong mangyayari iyun," seryosong sabi ko."Ayaw ko r

Ngayon magkasama sila, nakita ko talaga ang pagkareho sa kanila. Mas malala pa ito si Ville kaysa kay Mike gaya ng sinabi ni Cath. Ngumisi ako sa na isip.. hindi ko na kailangan pang mangamba, alam hinding hindi magagawa ng anak ko ang maging malamig sa akin gaya ng ginawa niya sa ibang mga tao. Nakita ko naman kung paano siya natakot na masaktan 'ulit' ako. Hays baby, I love you so much.Walang ginawa si Villa sa office ni Mike kundi umupo at pagmasdan ang secretary na lalabas at papasok ulit habang nagbabasa. Hindi rin hinayaan ni Mike na may pumasok dito na bisita.. mas mabuti na iyun para hindi nila makita muna si Ville. Kung ayaw ni Ville na masaktan ako, ganun rin ako.. ayaw ko siyang masaktan. Napatingin ako kay Mike na seryoso lang nagbabasa sa mga papel. Ayaw ko rin siyang mahirapan, at ganun din si lola.. ayaw ko na silang pahirapan pa. Alam kong hindi lang ako ang nasaktan noong panahon na iyun, nasasaktan rin si Mike, nawalan ng anak.. pareho kaming nawalan ng anak. Hind

Bumugtong hininga ako ng wala ng tao sa loob. Tumingin ako kay Ville na ngayon seryosong nakatingin na kay Mike ng seryoso."Sino yun daddy?" seryosong tanong ni Ville. "Do you have a girlfriend?" deritsong tanong niya. "Ville," awat ko sa kanya pero hindi siya nagpaawat, seryoso pa rin ang tingin kay Mike."Wala," seryosong sagot rin ni Mime habang nakatingin sa anak. Para bang matanda na itong si Ville kung makapagusap sila ng seryoso."Then, sino yun?"Hindi nakasagot si Mike agad. Hindi niya rin ata alam ang isasagot niya sa anak, medyo nagulat pa siya sa paraan ng pagtanong ni Ville, nagulat nga ako akala ko okay na sa kanya noong lumabas na ang babae."Ville," mahinahong tawag ko sa kanyang pangalan at umupo para pumantay ng tingin sa kanya. "Hindi ganyan ang makipagusap sa daddy," mahinahong sabi ko."Sinigawan niya ako mommy," naiiyak niyang sabi kaya mabilis ko siyang niyakap. Kahit seryoso ang tingin niya kanina hindi pa rin mawawala ang pagiging bata niya, natatakot pa rin

Habang nakikinig ako sa kanya may isang tanong na nabuo sa isipan ko. Tatanungin ko siya pero hindi na niya kailangan sagutin talaga, gusto ko lang ilabas itong tanong na naisip ko para hindi na ako mag-isip pa ng kung ano."Bakit ka naniwala agad sa kanila?" seryosong tanong ko sa kanya. Mapait siyang ngumiti sa akin at tumango tango. Hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin."Yun nga ang tanong ko sa sarili ko, bakit nga ba?" nasasaktan niyang tanong. Pati siya hindi alam kung anong nangyari sa kanya pero alam ko kong bakit. Naramdaman ko sa kanya."Dahil nasasaktan ka," ako na mismo ang sumagot sa tanong ko. Gusto ko lang ipaalam sa kanya na naintindihan ko siya. "Nasasaktan ka hindi dahil sa narinig mo kundi dahil sa nalaman mo tungkol sa anak mo.. hindi mo na alam ang gagawin mo kaya noong narinig mo ang sinabi nila agad kang naniwala dahil pakiramdam mo pati ako iiwan ka."Yumuko siya sa sinabi ko."Alam mo ba kung ano ang kulang sa ating dalawa? pag-uusap. Ngayon lang nati