Semua Bab หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Bab 121 - Bab 130

“กว่ายี่สิบปีที่แล้ว พ่อของนาย หลิงหวังเป็นปรมาจารย์แรงใน และเป็นนายน้อยของตระกูลหลิงเรา เขามีอนาคตที่สดใส!”“แต่เขากลับตกหลุมรักนักเต้นต่ำต้อย ยังแอบแต่งงานมีลูกกับเธอ ผิดสัญญาการแต่งงานที่ตระกูลจัดเตรียมไว้!”“ด้วยความโกรธจัด นายท่านผู้เฒ่าตระกูลหลิงได้ปลดออกจากการฝึกฝน ไล่เขาออกจากตระกูลหลิง! จากนั้นเป็นต้นมา อัจฉริยะตระกูลหลิงก็ล้มอย่างไม่มีทางฟื้นตัว กลายเป็นไอ้หมาขี้แพ้!”ทันทีที่คำพูดจบลง หัวใจของหลิงเฟิงก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายดั่งคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่งเขาเคยคิดว่า พ่อของเขาเป็นเพียงคนงานเหมืองถ่านหินธรรมดาๆ คิดไม่ถึง เมื่อก่อนเขาจะเคยเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงอีกด้วย!“ตระกูลหลิงเราปกปิดข่าวนี้มาโดยตลอด ดังนั้นนอกจากพวกเราไม่กี่คนนี้แล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้”ลุงใหญ่หลิงหลงสูบบุหรี่พ่นควันออกมาพูดว่า“จนกระทั่งถึงวันเกิดปีที่แปดสิบของคุณท่านผู้เฒ่า ถึงจำได้ว่ามีลูกชายคนนี้ด้วย สุดท้ายก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจ อยากตามเขาให้ไปหา!”ลุงรองหลิงหู่ยิ้มเยาะกล่าวว่า“น่าเสียดาย! น้องสามของพวกเราตกต่ำถึงขั้นต้องไปเป็นคนงานเหมืองถ่านหิน สุดท้ายก็เสียชีวิต

“คุณบอกมาได้เลย! อย่าว่าแต่สามข้อ ถึงเป็นสามสิบข้อ ผมก็เต็มใจ!”หลิงเฟิงฮึกเหิมขึ้นทันที ปล่อยเย่อวี่หลิวลง“สารเลว ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ฉันจะเตะจุดสำคัญของนายซะ!”อีกฝ่ายหันศีรษะ จ้องมองเขาอย่างเย็นชา ยกมือขึ้นหมายจะตบเขา แต่หลิงเฟิงก็ก้าวถอยหลังหลบเลี่ยงทันที!เย่อวี่หลิวลูบใบหน้า“ฉันล่ะกลัวนายจริงๆ! บททดสอบแรกคือ บริษัทเรามีทีมขายย่อยอยู่ ทีมเจ็ดทำยอดขายไม่ได้ตามเป้ามาครึ่งปีติดต่อกัน นายไปเป็นหัวหน้าทีมของพวกเขา เปลี่ยนขาดทุนให้เป็นกำไรภายในหนึ่งเดือน!”หลิงเฟิงพูดหน้าตาสดชื่น “จะไปยากอะไร อย่าว่าแต่หนึ่งเดือนเลย แค่สองวันก็สามารถทำงานนี้ให้เสร็จได้แล้ว!”“นายจะพูดอะไรก็ตามใจ ถึงยังไงฉันก็สนใจแค่ผลลัพธ์อยู่แล้ว!”เย่อวี่หลิวเชิดคางขึ้น สีหน้าไม่แยแสนั้นยิ่งผลักไสผู้คนให้ไม่กล้าเข้าใกล้“นายไปวันนี้เลย!”“ได้ครับ”หลิงเฟิงก็ไม่อยากยั่วโมโหแม่ภูเขาน้ำแข็งคนนี้อีก จึงจากไปทันทีในเวลานี้ ซูเหยี่ยนกลับมาอีกครั้ง ที่จริงแล้วเธอไม่ได้ออกไปไหนเลย เธอซ่อนตัวแอบมองอยู่ข้างนอก!ซูเหยี่ยนกล่าวว่า“หลิวหลิว บททดสอบที่เธอให้หลิงเฟิงทำ จะฝืนใจคนไปหน่อยมั้ง!”“พนักงานเก่าทุกคนทั้งบร

“ตอนนี้ ผม ขอสั่งให้พวกคุณ ทำงาน! ใครอยากค้าน ก็ยืนขึ้นได้เลย!”หลิงเฟิงพูดเน้นทีละคำทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มองดูสภาพที่น่าสังเวชของเย่ซื่อหาวที่ประตู ต่างยังหวาดกลัวไม่หาย!เป็นคนโหดเหี้ยมจริงๆ...ขนาดเป็นราชาปีศาจกระทิงมาเอง ยังต้องหนีไปไถพรวนดิน!เสียงดังตูม ทุกคนต่างก็ก้มหน้าก้มตาลงทำงาน!แม้แต่เย่ซื่อหาวเอง ก็วิ่งกลับไปที่ที่ทำงานของตัวเอง และระเบียบก็กลับคืนมาในทันที!“ดีมาก ผมจะให้เวลาพวกคุณสิบชั่วโมง แจกแจงงานของพวกคุณแต่ละคนในตอนนี้ จากนั้นทำตาราง Excel ส่งให้ผม”หลิงเฟิงเหลือบมองนาฬิกา“วันนี้ใครทำไม่เสร็จ วันนี้ก็ไม่ต้องเลิกงาน!”“ในทำนองเดียวกัน ตารางก็ไม่ใช่ว่าทำเสร็จแล้วจะจบ ต้องให้ผมตรวจสอบด้วยตัวเอง จนผ่านทุกคน! ถ้าไม่ผ่าน ก็เอากลับไปทำมาใหม่!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เหล่าพนักงานทีมเจ็ดที่หวังว่าจะฟลุ๊คในตอนแรก ก็เริ่มพิมพ์บนคีย์บอร์ดอย่างบ้าคลั่งหลิงเฟิงนั่งเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง มองเห็นทุกการเคลื่อนไหวของคนเหล่านี้!คนชั่วต้องได้รับการลงโทษจากคนชั่ว!ตอนที่อยู่เป่ยเจียงปีนั้น เคยมีเรือนจำระดับโลกแห่งหนึ่งที่นักโทษประพฤติตัวไม่ดี มักก่

“ใช่! ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ไม่ใช่เหรอ พวกเราไล่โทรหาทีละคน!”เย่เจิ้งหมิงก็เต้นแร้งเต้นกาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน“โทรอยู่ที่นี่แหละ! คนบางคนจะได้กลับไปรายงานข่าวไม่ได้!”นับตั้งแต่ที่หลิงเฟิงบีบให้ซู่ฉวนและเกาหยิงเซียงคนสนิทของเย่เจิ้งหมิงออกไป เขาก็รู้สึกไม่พอใจกับหมอนี่มาโดยตลอดเสียดายที่เย่อวี่หลิวนังนั่นคอยปกป้องเขาอยู่เสมอ แต่วันนี้ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็มีโอกาสดึงหนามตำตานี้ออกไป!กรรมการคนอื่นๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย “วิธีนี้ฟังดูเป็นไปได้”“ก็..ได้ “เย่อวี่หลิวกัดฟันตอบเห็นด้วย คิดไม่ถึงว่าทีมเจ็ดเล็กๆ นี้ จะทำให้สถานการณ์ตึงเครียดในทันทีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจภายหลัง ตอนนั้นตัวเองไม่ควรให้หลิงเฟิงไปเป็นหัวหน้าทีมเจ็ดด้วยความโกรธเลย แต่ตอนนี้ยังไม่ได้กินเนื้อแกะซ้ำ แต่กลับทำให้ตัวเองอับอายแทน“หลิงเฟิงนะหลิงเฟิง ทางที่ดีนายอย่าทำอะไรโง่ๆ นะ ไม่งั้นถึงตอนนั้นแม้แต่ฉันก็ไม่สามารถปกป้องนายได้!”เธอกำมือแน่นอย่างประหม่า แต่แล้วเธอก็คิดว่าถ้าอีกฝ่ายไม่โกง แล้วทำยังไงถึงหาเงินได้เก้าสิบล้านในเวลาเพียงสองวันพอคิดได้แบบนี้ ก็เริ่มมั่นใจว่าอีกฝ่ายโกง!ในเวล

กลับกลายเป็นว่า“ลูกพี่หลิง คุณพูดมากขนาดนั้น คงคอแห้งแล้วใช่ไหม มะ มาดื่มชากัน!”“ลูกพี่หลิง ทักษะการนวดขาของผมโอเคไหมครับ”“โอ้ย ลูกพี่หลิง คุณนั่งเก้าอี้คุณภาพต่ำขนาดนี้ได้ยังไง! นั่งของผมสิครับ! มันออกแบบตามหลักสรีรศาสตร์เชียวนะ!”เหล่าลูกหลานรุ่นที่สองกว่าสิบคน ห้อมล้อมรอบตัวหลิงเฟิง ทั้งทุบนวดขา ล้างเท้า ปอกผลไม้ ประจบประแจงเหมือนกับคนรับใช้ที่อยู่ในบ้านตัวเอง“พวกเธอ เกิดอะไรขึ้น” เย่อวี่หลิวเดินเข้ามาด้วยความตกใจ“ประธานเย่ ผมไม่ได้บังคับพวกเขานะ พวกเขาสมัครใจเอง! จนใจจริงๆ ยากที่จะปฏิเสธความเมตตาแล้ว!”หลิงเฟิงแบมือยักไหล่ด้วยสีหน้าสงบ“อีกเดี๋ยวเทน้ำล้างเท้าของฉันทิ้งชักโครกนะ อย่าแอบเอาไปดื่มล่ะ! ไม่มีประโยชน์!”“โดนไอเทพของลูกพี่ ทำไมจะไม่มีประโยชน์ล่ะ! อย่างน้อยก็ทำให้พวกเราได้รับท่วงทีที่สง่างามหนึ่งในหมื่นของลูกพี่!”ทุกคนกลับพูดอย่างกระฉับกระเฉงการสรรเสริญเยินยอนี้ เรียกได้ว่ายกยอขึ้นไปจนเกือบทะลุจักรวาล!ดวงตาของเย่อวี่หลิวเบิกกว้างจนแทบกระเด็นออกจากเบ้า “ทำไมพวกนายถึงเรียกเขาว่าลูกพี่”“เพราะลูกพี่ก็คือลูกพี่!”เย่ซื่อหาวผันตัวเป็นหัวหน้าแฟนบอยของหลิงเฟ