“ถ้าทำได้ก็ทำ ถ้าทำไม่ได้ก็ไสหัวออกไป!”อีกฝ่ายผิวปากและเยาะเย้ยคนอื่นๆ ก็หัวเราะกันใหญ่สีหน้าของหลิงเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเดินไปหาอีกฝ่าย มองอย่างสำรวจและพูดว่า“คุณชื่ออะไร”“พนักงานในทีมเจ็ด เย่ซื่อหาว! พ่อของฉันชื่อเย่ซิ่งกวน เป็นอดีตรองประธานคณะกรรมการของหลี่ห่าวกรุ๊ป! น้องชายของประธานเย่ซิงชาง! ในแง่ของความอาวุโส แม้แต่เย่อวี่หลิวเจอฉัน ยังต้องเรียกฉันว่าอา!”ในบรรดาลูกหลานรุ่นที่สองเหล่านี้ เขามีภูมิหลังที่ใหญ่ที่สุด!นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงกำแหงที่สุด พื้นฐานแล้วเวลาพูดกับใครก็มีแต่เชิดหน้าใส่“อืมๆ โอเค เย่ซื่อหาว กรุณาออกมากับผมหน่อย!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉยหลังจากได้ยินแบบนี้ เย่ซื่อหาวก็กระตุกริมฝีปากพูดว่า“ทำไม? อยากจะเลียนแบบหัวหน้าทีมคนก่อนๆ คุยแบบเปิดใจใช่ไหม ตำแหน่งเล็กๆ เท่าเม็ดงา อย่ามาวางท่าใหญ่โตอะไรนักเลย!”“แค่ฉันโทรกริ๊งเดียว แม้แต่ผู้จัดการแผนกก็ต้องรีบเข้ามาถามไถ่!”“คุณออกมาก็พอ” หลิงเฟิงยังคงไม่หวั่นไหวเย่ซื่อหาวกระแทกโต๊ะทันที“แม่งเอ๊ย! สมองนายทำมาจากเทียนไขหรือไง ถึงฟังไม่เข้าใจภาษาคน?”คนอื่นๆ หัวเราะเกรียวกราวพูดว่า“แ
“ตอนนี้ ผม ขอสั่งให้พวกคุณ ทำงาน! ใครอยากค้าน ก็ยืนขึ้นได้เลย!”หลิงเฟิงพูดเน้นทีละคำทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มองดูสภาพที่น่าสังเวชของเย่ซื่อหาวที่ประตู ต่างยังหวาดกลัวไม่หาย!เป็นคนโหดเหี้ยมจริงๆ...ขนาดเป็นราชาปีศาจกระทิงมาเอง ยังต้องหนีไปไถพรวนดิน!เสียงดังตูม ทุกคนต่างก็ก้มหน้าก้มตาลงทำงาน!แม้แต่เย่ซื่อหาวเอง ก็วิ่งกลับไปที่ที่ทำงานของตัวเอง และระเบียบก็กลับคืนมาในทันที!“ดีมาก ผมจะให้เวลาพวกคุณสิบชั่วโมง แจกแจงงานของพวกคุณแต่ละคนในตอนนี้ จากนั้นทำตาราง Excel ส่งให้ผม”หลิงเฟิงเหลือบมองนาฬิกา“วันนี้ใครทำไม่เสร็จ วันนี้ก็ไม่ต้องเลิกงาน!”“ในทำนองเดียวกัน ตารางก็ไม่ใช่ว่าทำเสร็จแล้วจะจบ ต้องให้ผมตรวจสอบด้วยตัวเอง จนผ่านทุกคน! ถ้าไม่ผ่าน ก็เอากลับไปทำมาใหม่!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เหล่าพนักงานทีมเจ็ดที่หวังว่าจะฟลุ๊คในตอนแรก ก็เริ่มพิมพ์บนคีย์บอร์ดอย่างบ้าคลั่งหลิงเฟิงนั่งเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง มองเห็นทุกการเคลื่อนไหวของคนเหล่านี้!คนชั่วต้องได้รับการลงโทษจากคนชั่ว!ตอนที่อยู่เป่ยเจียงปีนั้น เคยมีเรือนจำระดับโลกแห่งหนึ่งที่นักโทษประพฤติตัวไม่ดี มักก่
“ไร้สาระ! ไร้สาระสิ้นดี!”“อวี่หลิว คุณจะให้หลิงเฟิงพนักงานประจำคนใหม่เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมก็ช่างเถอะ แต่นี่กลับให้เขาไปรับหน้าที่เป็นหัวหน้าทีมเจ็ดต่อ!”เย่เจิ้งหมิงสบถลั่นอย่างกำเริบ“เรื่องตระกูลเจียงคราวที่แล้ว หากไม่ใช่เพราะเจียงปี้เหวินใจดี ยอมปล่อยเจ้าหมอนั่น คุณคิดว่าเขาจะยังทำงานอยู่ดีมีสุขอยู่ในบริษัทได้ไหม”“ตอนนี้ให้เขาดูแลทีมเจ็ด แล้วถ้าเขาไปทำให้พวกลูกหลานรุ่นที่สองไม่พอใจ ทำให้หันมาโจมตีคณะกรรมการของเราจะทำยังไง”เย่อวี่หลิวยกถ้วยชาด้วยมือเดียว เป่าเบาๆ แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า“อารอง ปัญหาของทีมเจ็ด เป็นเหมือนมะเร็งร้ายในกรุ๊ปของเรา แต่พวกคุณกลับมองข้ามทำเป็นมองไม่เห็นมาตลอด ดังนั้นจึงไม่มีทางอื่น นอกจากต้องให้ฉันทำการผ่าตัด!”เย่เจิ้งกั๋วแสดงสีหน้าไม่พอใจพูดว่า“อวี่หลิว กลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังทีมเจ็ด ล้วนมีอิทธิพลชี้ขาดต่อกรุ๊ปของเรา อย่าจุดไฟเผาตัวเองเสียล่ะ!”กรรมการอีกคนเย่เจิ้งเต๋อก็กระแอมไอเบาๆ แล้วพูดว่า“หลิวหลิว ฉันก็คิดว่าไม่ถูกต้องเหมือนกัน ให้พนักงานที่ชื่อหลิงเฟิงนั่นกลับมาเถอะ! ทีมเจ็ดหมดทางเยียวยาแล้ว ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับพวกเขา!”เย่อว
“ใช่! ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ไม่ใช่เหรอ พวกเราไล่โทรหาทีละคน!”เย่เจิ้งหมิงก็เต้นแร้งเต้นกาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน“โทรอยู่ที่นี่แหละ! คนบางคนจะได้กลับไปรายงานข่าวไม่ได้!”นับตั้งแต่ที่หลิงเฟิงบีบให้ซู่ฉวนและเกาหยิงเซียงคนสนิทของเย่เจิ้งหมิงออกไป เขาก็รู้สึกไม่พอใจกับหมอนี่มาโดยตลอดเสียดายที่เย่อวี่หลิวนังนั่นคอยปกป้องเขาอยู่เสมอ แต่วันนี้ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็มีโอกาสดึงหนามตำตานี้ออกไป!กรรมการคนอื่นๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย “วิธีนี้ฟังดูเป็นไปได้”“ก็..ได้ “เย่อวี่หลิวกัดฟันตอบเห็นด้วย คิดไม่ถึงว่าทีมเจ็ดเล็กๆ นี้ จะทำให้สถานการณ์ตึงเครียดในทันทีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจภายหลัง ตอนนั้นตัวเองไม่ควรให้หลิงเฟิงไปเป็นหัวหน้าทีมเจ็ดด้วยความโกรธเลย แต่ตอนนี้ยังไม่ได้กินเนื้อแกะซ้ำ แต่กลับทำให้ตัวเองอับอายแทน“หลิงเฟิงนะหลิงเฟิง ทางที่ดีนายอย่าทำอะไรโง่ๆ นะ ไม่งั้นถึงตอนนั้นแม้แต่ฉันก็ไม่สามารถปกป้องนายได้!”เธอกำมือแน่นอย่างประหม่า แต่แล้วเธอก็คิดว่าถ้าอีกฝ่ายไม่โกง แล้วทำยังไงถึงหาเงินได้เก้าสิบล้านในเวลาเพียงสองวันพอคิดได้แบบนี้ ก็เริ่มมั่นใจว่าอีกฝ่ายโกง!ในเวล
ลูกสาวของหัวหน้าฝ่ายอุตสาหกรรมทางการทหารของประเทศเมาสยง ยังเป็นบุคคลระดับสูงในหน่วยทหารของประเทศเมาสยงอีกด้วยแม้แต่คนจากสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณ เดินทางไปที่บลูเอนแชนเทรสบาร์ ยังต้องเก็บหางจิ้งจอกของตัวเอง!“ฮัลโหล? ทำไมไม่พูดล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันวางวะนะ! ประหลาดจัง!”เอเลน่าพึมพำสองสามคำแล้ววางสายไปมีเพียงใบหน้าของเย่เจิ้งหมิงเท่านั้นที่ซีดเผือด“เอเลน่า? เป็นไปได้ยังไง...”สิ่งที่พวกเขากำลังหา คือเส้นสายที่เกี่ยวข้องกับทีมเจ็ดภูมิหลังของคนเหล่านั้น พวกเขาตางก็รู้ชัดเจน ซึ่งไม่มีทางที่พวกเขารู้จักโหวเฉิงเหยาหรือเอเลน่ากล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้แต่คนหนุนหลังของลูกหลานรุ่นที่สอง ก็ยังไม่ไม่มีเส้นสายที่ใหญ่โตขนาดนั้น!“ฉันไม่เชื่อ! มีตั้งหลายคน แต่ไม่มีใครเกี่ยวข้องกับเส้นสายเลย!”เขากดหมายเลขที่ไม่รู้จักทันที แต่เสียงนั้นเกือบจะทำให้เขาตกใจจนหมดสติ“ฉันชื่อเส้าต้าไห่ มีธุระอะไรเหรอ”เขารีบวางสายโทรศัพท์ บ้าเอ๊ย เส้าต้าไห่ คนที่รวยที่สุดในเมืองชางไห่!” เป็นไปได้ยังไงเนี่ย น่ากลัวเกินไปแล้ว!จากนั้นการโทรก็ดำเนินต่อไปอีกหลายสาย เสียงระบบตอบรับอัตโนมัติดังมาจากปลาย
กลับกลายเป็นว่า“ลูกพี่หลิง คุณพูดมากขนาดนั้น คงคอแห้งแล้วใช่ไหม มะ มาดื่มชากัน!”“ลูกพี่หลิง ทักษะการนวดขาของผมโอเคไหมครับ”“โอ้ย ลูกพี่หลิง คุณนั่งเก้าอี้คุณภาพต่ำขนาดนี้ได้ยังไง! นั่งของผมสิครับ! มันออกแบบตามหลักสรีรศาสตร์เชียวนะ!”เหล่าลูกหลานรุ่นที่สองกว่าสิบคน ห้อมล้อมรอบตัวหลิงเฟิง ทั้งทุบนวดขา ล้างเท้า ปอกผลไม้ ประจบประแจงเหมือนกับคนรับใช้ที่อยู่ในบ้านตัวเอง“พวกเธอ เกิดอะไรขึ้น” เย่อวี่หลิวเดินเข้ามาด้วยความตกใจ“ประธานเย่ ผมไม่ได้บังคับพวกเขานะ พวกเขาสมัครใจเอง! จนใจจริงๆ ยากที่จะปฏิเสธความเมตตาแล้ว!”หลิงเฟิงแบมือยักไหล่ด้วยสีหน้าสงบ“อีกเดี๋ยวเทน้ำล้างเท้าของฉันทิ้งชักโครกนะ อย่าแอบเอาไปดื่มล่ะ! ไม่มีประโยชน์!”“โดนไอเทพของลูกพี่ ทำไมจะไม่มีประโยชน์ล่ะ! อย่างน้อยก็ทำให้พวกเราได้รับท่วงทีที่สง่างามหนึ่งในหมื่นของลูกพี่!”ทุกคนกลับพูดอย่างกระฉับกระเฉงการสรรเสริญเยินยอนี้ เรียกได้ว่ายกยอขึ้นไปจนเกือบทะลุจักรวาล!ดวงตาของเย่อวี่หลิวเบิกกว้างจนแทบกระเด็นออกจากเบ้า “ทำไมพวกนายถึงเรียกเขาว่าลูกพี่”“เพราะลูกพี่ก็คือลูกพี่!”เย่ซื่อหาวผันตัวเป็นหัวหน้าแฟนบอยของหลิงเฟ
เย่อวี่หลิวไม่ใช่คนโง่ ไม่เชื่อคำพูดของอีกฝ่ายอยู่แล้ว นั่งลงคนเดียว และพูดอย่างเฉยเมย“รองหัวหน้าซิง โอ้ ไม่ใช่สิ คุณซิงเต้าหมิง แล้วคุณมาที่หลี่ห่าวกรุ๊ปของเรา มีธุระสำคัญอะไร”“อย่างแรกคือมาดูคุณ คุณดูสิ นี่คือดอกกุหลาบสีน้ำเงินที่ผมตั้งใจสั่งบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากซีกโลกใต้! อยู่ในเมืองชางไห่ซื้อไม่ได้!”ใบหน้าของซิงเต้าหมิงสุดแสนจะภาคภูมิใจ“ยังมีคริสตัลจากแอฟริกาใต้ก้อนใหญ่ คุณภาพดีเยี่ยม เป็นสมบัติหายากที่สามารถทำให้ผู้หญิงนับไม่ถ้วนกรีดร้องได้อย่างแน่นอน! เข้ากับอารมณ์อันเป็นเอกลักษณ์ของคุณเหมาะเจาะพอดี”เย่อวี่หลิวยกเรียวขาที่สวมถุงน่องสีดำขึ้นไขว่ห้าง แล้วพูดเสียงราบเรียบ “ขอบคุณมาก ฉันรับของขวัญแล้ว เชิญบอกวัตถุประสงค์อื่นมาเถอะ”เธอฟังออกตั้งแต่แรกแล้ว อีกฝ่ายไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพียงแค่นี้!คริสตัลเม็ดใหญ่กับดอกกุหลาบสีน้ำเงินอะไรนั่น ล้วนเป็นเหยื่อตกปลาซิงเต้าหมิงก็ไม่ปิดบังอีก พูดด้วยรอยยิ้ม“อวี่หลิวคุณยังคงฉลาดเช่นเคย ผมล่ะชื่นชมจุดนี้ในตัวคุณจริงๆ!”“พูดตามตรง ตอนนี้ผมย้ายไปทำงานที่เฉินซื่อฟาร์มาซี ดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิตภัณฑ์”ซิงเต้าหมิงกล่าวด้วยคว
“ฉันไม่สนหรอกนะคะว่าลุงจะรับเงินมาจากตระกูลเฉินเท่าไหร่ หรือว่าอยากประจบตระกูลเฉินมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้ ฉันไม่มีทางเห็นด้วยแน่!”“ตราบใดที่ฉันยังเป็นประธานบริหารของหลี่ห่าวกรุ๊ปอยู่ สูตรความงามก็จะไม่แบ่งปันให้กับบริษัทใดๆ ทั้งนั้น!”เย่อวี่หลิวกล่าวอย่างแน่วแน่เย่เจิ้งหมิงโกรธจนหน้าเปลี่ยนในบัดดล“แกใส่ร้ายฉัน แกเป็นแค่เด็กนอกคอกไม่มีแม่คนหนึ่ง แล้วยังกล้าบังอาจขนาดนี้อีก…”เย่อวี่หลิวไม่ตอบ เพียงแค่หันตัวแล้วเดินจากไปทันที ไม่สนใจคำด่าของอีกฝ่ายเลยส่วนอีกทางหนึ่ง หลิงเฟิงกำลังเดินไปอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพอดีแต่สุดท้ายกลับพบกับซิงเต้าหมิงและเย่เจิ้งหมิงทั้งสองเห็นหลิงเฟิง แววตาก็เปลี่ยนเป็นดูถูกทันที“ไอ้ตัวเหม็นนี่อีกละ? ไม่ทำงานซื้อรถหรูให้เจ้านายดีๆ มาทำอะไรที่นี่กัน?”“โธ่เอ้ย วันนี้นี่มันเฮงซวยจริงๆ แค่มาเดินเล่นก็เจอหมาสองตัวซะแล้ว! แถมยังเป็นหมาขี้เรื้อนด้วย แหวะ!”หลิงเฟิงอาเจียนไปทีหนึ่ง แล้วไม่สนใจอีกฝ่าย เพียงแค่เดินอ้อมพวกเขาไป“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว รบกวนช่วยหลีกด้วย ฉันไม่ชอบกลิ่นหมาน่ะ!”ซิงเต้าหมิงโกรธจัด เขาถกแขนเสื้อขึ้นแล้วกล่าวว่า“ไอ้หมาบ้านนอก! ก็แค
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่