All Chapters of HE GOT ME PREGNANT!: Chapter 171 - Chapter 180

JAMILA: “How much po kuya?” Isang malaking ngiti ang iginawad niya sa isang tindero sa loob ng market place ng kanilang pinuntahan habang naka-extend ang kamay sa tindero upang i-abot ang isang libo.“Ma’am, kulang ho yan eh,” napakamot sa ulo ang manong na nakatayo sa pwesto ng tinadahan ng isda nito habang hawak ang malaking Lapu-lapung isda. “!,600 phpho ito.” Tinapik pa nito ang timbangan.“1,600? Ang mahal naman!” binawi niya ang isang libong hawakn iya at kunwaring sinaksak sa knayang dibdib.“Aba miss, wala nang mura ngayon,” Natatawang napailing pa ito na parang hindi makapaniwala sa kanyang pagtatanong. “Kung gusto mo ito na lang, kahit 10 kilo pa ng isang libo mo ibibigay ko sayo,” alok pa nito sa maliliit na isda na hindi niya mawari kung ano.“What’s that?” na-curious naman siya habang tinitigan iyon, Gumagalaw pa ang mga iyon habang nakahilera sa counter.“Sardinas!” pagmamalaki pa nito. Agad naman siyang umling.“Eh ito kasi ang nasa list ko eh, lapu-lapu.” Pakikipagtal

DANIEL: “Okay, class is dismissed. “ Agad nagsitayuan ang mga estudyante kabilang na si Daniel at ang kanyang grupo pagkatapos ng huling klase sa hapon na iyon. “Pre, perfect ka?” Tanong ni Allen na hawak-hawak pa rin ang isinauling test papers ng kanilang guro. It was their math subject and he didn’t get a perfect score. “Patingin ka-“ Inagaw nito ang papel na isisilid na sana niya sa kanyang backpack. “ Hindi yan perfect score-“ Nakukulitang sabi niya ng maiwan na lang sila sa classroom/“Whoah! You got it almost perfect, Iba talaga ang I.Q mo sa math pre.” Napapling na sabi nito. “Hindi ka pa nagreview nito ah” Tuwang-tuwa naman ito sa kanyang score. “Akin na nga, wag mo na ipapaala yan pwede?” Ito kasi yun time na hindi man lang siya nakapagbuklat ng libro para sa next day exam dahil sa nangyari pagbabantay sa Jamila na iyon. Mas lalo lang din siyang n-abadtrip sa inasal nito pagkatapos niyang sabihin ang magagandang salita rito. He mastered courage just to let out a simple co

JAMILA: “Wala sila rito!” Mga maiiksing bulungan at kaluskos ang kanilang narinig pa ni Daniel habang pilit na pinipigil nila ang kanila hiniga upang hindi mahalata ng mga ito at magka-ideya na nasa loob lamang sila ng lumang book section ng aisle na iyon. “Come on Amanda, let’s just head out. They just made us stupid. H’wag na nating palakihin ito since wala namang ibang nakakita.” Pagkumbinsi pa ng kasama nito. “Alright~” she heard Amanda’s tone in disappointment but willing to give up. Nakahinga naman na siya ng maluwag ng marinig ang mga yabag ng mga ito ng mukhang papalayo na sa section na iyon at maya-maya pa ay ang pagbukas at pagsarang maganit na pinuan ng kanilang library ang kanyang narinig tanda na umalis nan ga ang mga ito. “Woah, that was close.” She sighed in relief as she carefully looked her eyes around to make sure na wala nan ga ang mga iyon sa paligid. “Paano kasi mga uto-uto, what a turn-off kung totoong nakatanggap nga ng letter from a guy.” Hindi niya maiwasa

JAMILA:“Jamila!” isang malakas ng kalabit ang ginawa ni Cally sa balikat ni Jamila ng maabutan niya ang mga itong nagbubulungan sa locker area kung saan magkakatabi lang ang kanilang mga lockers. “Where’s my bag?” Nakasimangot na tanong niya sa isang kasama habang inilahad ang kamay upang hintaaying i-abot iyon. “Oh, you left it kasi kanina sa room.” Sabi pa ng isang friend niya habang ibinibigay nito ang kanyang bag. Mas lalo namang napataas ang kanyang kilay sa sinabi nito. “The last time I checked, you guys left me alone.” Giit niya habang nagtataray sa harap ng mga ito. “Alam ko naman I would take the full responsibility eh! Pero did I say na iwanan niyo akong mag-isa doon na gisahin ni Daniel?!” Talak niya pa habang padabog na binuksan ang locker. “Girl, we came back for you noh? Ikaw na yung wala.” Saad pa ni Cally na sumandal sa katabing locker habang siya ay abanlang nilagagay ang mabibigat na libro sa locker. “We saw you running with Daniel.” “Well of course! Hinahabol

JAMILA: “Excuse me! E-excuse!” She almost bulldozed the crowd in that row of their school gym and desperately tried to get near her friends and Cally who just texted her. Nakita niya ang mga itong nagkukumpulan. The crowd were all cheering up each team, Daniel’s team and Alfred’s team. It started almost half an hour at mukhang patapos na rin ang laban. She looked at the score board na nakahang sa gitna ng kabilang side ng audience. Daniel’s team was leading. “Cally!” She shouted as the crowd roared because Daniel’s team gained a point. Naki-isyuso rin siya sa pinagkumpulan ng mga ito. They were not watching as expected. They don’t watch sports games.“Why did you call me here?” Halos takpan niya ang kanyang isang tenga sa lakas ng sigaw ng lalaking katabi ng mga ito. Marahan siyang napasilip mula sa ibaba ng court kung saan nagaganap ang laro. Daniel’s team was wearing blue while Alfred was wearing red. Hindin man niya hinahanap ng kanyang mata ay madali lang ding napako iyon sa bi