“พวกนายปล่อยเธอเถอะ”หลงเซียวโบกมือ บอกให้ผู้คุ้มกันตระกูลหลงที่จับเธอไว้ปล่อยถังหว่านสถานการณ์ในตอนนี้ใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอลัดเจนเป็นอย่างมากถ้าหากถังหว่านไม่ใช่คนโง่ งั้นก็ไม่มีทางที่จะกล้าต่อต้านเป็นอย่างที่หลงเซียวคิดไว้ ถังหว่านไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรงเกินไป แต่กลับจ้องมองหลงเซียวตาเขม็น“อย่ามองฉันแบบนี้ถังหว่าน”หลงเซียวยิ้มอย่างสนุกสนาน:“ฉันทำแบบนี้ ก็เพียงแค่เพราะตอบแทนการดูถูกเหยียดหยามที่ตระกูลถังมีต่อฉันก็เท่านั้นเอง”“ดูถูกเหยียดหยามงั้นเหรอ?”ถังหว่านหัวเราะเยาะและพูดว่า:“คุณหลงเซียว ฉันจำได้ว่าตอนที่คุณถูกกังขังอยู่ที่ตระกูลถัง ตระกูลถังของเรารับรองอาหารการกินของคุณเป็นอย่างดี นอกจากไม่ให้คุณออกไปข้างนอก ความต้องการอย่างอื่นก็ตอบสนองคุณอย่างเต็มที่”“เอาการดูถูกเหยียดหยามมาจากไหนกัน?”“พวกเธอจำกัดอิสระของฉัน นั่นก็คือการเหยียดหยามฉัน เหยียดหยามต่อตระกูลหลง!”หลงเซียวฉีกยิ้มตะโกนขึ้นประโยคหนึ่ง จากนั้นสีหน้าก็ผ่อนคลายลงเรื่อยๆ“ถังหว่าน ต้องรู้ไว้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราเดิมทีไม่ควรเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้เธอก็จะต้องกลายเป็นพี่สะใภ้ของฉัน”“เดิมทีพวกเร
Read more