บททั้งหมดของ มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: บทที่ 91 - บทที่ 100

"แยกย้ายไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ข้ามู่จิ่วซีกล้าทำกล้ารับ แต่ข้าก็ไม่ได้อนุญาตให้เขาเอาไปพูดจามั่วซั่ว ใส่สีตีไข่ได้ ถ้าหากศาลต้าหลี่ เจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาลมาถามก็ให้พูดไปตามความจริง ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม?" มู่จิ่วซีพูดกับผู้คนที่มามุงดูผู้คนตรงนั้นก็ต่างทยอยพยักหน้า ไม่นานก็แยกย้ายกันออกไป พริบตาหน้าร้านชานมก็เปลี่ยนเป็นเงียบเหงาคุณหญิงฉียังคงหมอบคลายอยู่ตรงนัั้นไม่ขยับไปไหน แม่นมคนหนึ่งก็ตะโกนร้องเรียง ส่วนแม่นมอีกคนก็หายไปไหนไม่รู้ตั้งนานแล้ว นางคงจะไปตามใครสักคนให้มาช่วยแน่"คุณหนูใหญ่ เดี๋ยวเรากลับไปบอกนายท่านสักหน่อยเถอะขอรับ" เย่ฮานกล่าวออกมาอย่างกังวลใจมู่จิ่วซีก็ไปนั่งในร้านขนมพร้อมกับดื่มชาที่ลู่เอ๋อร์เอามาให้และก็กล่าว : "คราวนี้พ่อข้าช่วยอะไรไม่ได้หรอก ข้าจะรีบเข้าไปในวัง เจ้าไปบอกโม่จุนให้เข้าไปเจอข้าในวังที""ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ?" เย่ฮานก็คิดว่าพวกเขาเพิ่งแยกกันได้ไปไม่นานเท่าไหร่เองมู่จิ่วซีก็เหลือบสายตาหันไปมองเขา : "ใช่ เขารู้เรื่องของอู๋ถง อย่างน้อยเขาก็ทำให้พระพันปีหลวงเชื่อได้ว่าข้าไม่ได้ซื้อนายโลมกลับมาเอามาทำมิดีมิร้าย แล้วก็บอกเขาด้วย คราวนี้ถ้าช

"ใต้เท้าฉี มีสำนวนหนึ่งกล่าวไว้ว่ากบในกะลา กบที่พูดนี่ก็คือเจ้านั่นแหละ!" มู่จิ่วซีก็รีบเถียงกลับไป"เจ้า!" ฉีหู่ซานโกรธจนหน้าแดงเข้ม "มู่จิ่วซี ถ้าเจ้าไม่มีท่านพ่อที่รักโปรดปราณเจ้ากับพระพันปีหลวงคอยคุ้มครองเจ้าละก็ เจ้ามันก็ไม่ได้มีอะไรดี! ก็แค่ขยะชิ้นหนึ่ง!""พอได้แล้ว" พระพันปีหลวงตรัสขึ้นมาอย่างโทสะฉีหู่ซานถึงกับคอหดลงไปทันที เขาเองก็โกรธมากเหมือนกันโม่จุนก็หรี่ตาลงหันไปเพ่งมองฉีหู่ซาน จนทำให้ฉีหู่ซานใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในใจของฉีหู่ซานก็แอบกร่นด่ามู่จิ่วซี นางคนนี้ช่างมีความสามารถทำให้คนโกรธจนเป็นบ้าได้จริงๆ"พระพันปีหลวง ท่านเองก็ได้ยินแล้ว ใต้เท้าฉีสบประมาทข้าขนาดนี้ ข้าไม่ยอม! กุลสตรีหมายเลขหนึ่งเหรอ? ดีเลย! งั้นข้าขอท้าแข่งกับคุณหนูสามของท่านใต้เท้าฉีสักครั้งก็แล้วกัน ถ้าหากข้ามู่จิ่วซีคนนี้แพ้ ข้าจะยอมคุกเข่าหน้าจวนฉีกล่าวขอโทษ ให้คนทั้งพระนครได้หัวเราะเยาะข้า!"มู่จิ่วซีโกรธมากจนเถียงคอเป็นเอ็น บนขมับหน้าผากก็ีเส้นเลือดปูดขึ้นมา ราวกับว่าตอนนี้นางได้ขาดสติสัมปชัญญะไปแล้ว"มู่จิ่วซี นี่เจ้าพูดเองนะ!" ฉีหู่ซานไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะโกรธจนเอาตัวเองตกไปอยู่ในหลุมพล

มู่เทียนซิงเกาหัวพร้อมกับยิ้มกล่าว : "พระพันปีหลวงทรงอย่าพิโรธเลยพะยะค่ะ ข้าน้อยบังอาจไปแล้ว โปรดพระพันปีหลวงทรงลงพระอาญา""เอาล่ะ โม่จุน เจ้าอธิบายเหตุการณ์อีกรอบ สรุปจะเดิมพันหรือไม่?" พระพันปีหลวงทรงหันมองไปที่โม่จุนมุมปากของโม่จุนก็กระตุกขึ้นมา เขาได้แต่ต้องเล่าอธิบายเหตุการณ์ให้ฟังอีกครั้ง หลังจากอธิบายเสร็จก็กล่าวเพิ่มมาอีกประโยคหนึ่ง : "คุณหนูใหญ่มู่เป็นฝ่ายที่ต้องการจะเดิมพัน""ท่านพ่อ เดิมพันเถอะ พวกเราชนะแน่นอน ท่านลองคิดดูสิว่าข้าลูกสาวของมู่เทียนซิงจะไปแพ้ได้อย่างไร?" เหตุผลของมู่จิ่วซีช่างฟังดูยิ่งใหญ่และน่าตกใจอย่างยิ่งใบหน้าวัยชราของมู่เทียนซิงถึงกับต้องตะลึงตาโตอ้าปากค้าง"ซีเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะคุณหนูสามตระกูลฉีได้งั้นรึ?" มู่เทียนซิงก็คิดในใจว่านางไม่ใช่มู่เจินจูลูกสาวคนรอง มู่เจินจูถูกลู่เวยหย่าฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ทั้งทั้งฉิน หมาก อักษรและภาพวาดล้วนมีฝีมือไม่เลว แต่ตอนนี้มู่จิ่วซีกลับบอกว่าสามารถเอาชนะได้?"ใช่แล้ว ทำไมข้าถึงจะเอาชนะไม่ได้?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างใส่ซื่อบริสุทธิ์ "งั้นพวกเรามาแข่งวาดภาพกัน ข้าถนัดวาดเป็นที่สุด!""วาดภาพ!" โม่จุนอีกนิ

ตอนที่มู่จิ่วซีออกมาจากพระราชวัง นางก็มอบคลานอยู่ในรถม้า ทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ลงมือโบยไปห้าทีอย่างไม่ได้ยั้งมือ ก้นของนางตอนนี้ปวดแสบร้อนไปหมดส่วนแม่ทัพใหญ่มู่แถบเรียกได้ว่าทุกข์ใจ แต่ก็เหมือนกับเป็นการปลอบใจเช่นกัน"ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวล ข้าต้องชนะแน่นอน ลูกสาวคนนี้จะชนะและคว้าเอากระบี่หยกมังกรเขียวเล่มนั้นมาให้ท่านให้ได้ เดือนหน้าบังเอิญวันเกิดท่านพอดีเลยด้วย ถือซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดของท่านพ่อก็แล้วกัน" มู่จิ่วซีมองไปยังใบหน้าท่านพ่อของนางที่กำลังกลุ้มใจขมขื่นอยู่ขณะนี้พร้อมกับยิ้มกล่าว"ยัยหนู เจ้ายังจะยิ้มออกอีก ต่อให้แพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ให้มันแล้วๆ ไปเถอะ พอพูดขึ้นมา พระพันปีหลวงและท่านผู้สำเร็จราชการแทนต่างก็ล้วนกำลังช่วยเจ้าอยู่ เพราะถึงอย่างไรคุณหญิงฉีก็เป็นถึงคุณหญิงตราตั้งระดับสอง นางถูกเจ้าตีจนแทบปางตาย เจ้านี่มันช่างกล้าดีจริงๆ" มู่เทียนซิงยังคงรู้สึกกลัวหวาดผวาอยู่ (คุณหญิงตราตั้ง เป็นพระยศที่จักรพรรดิได้พระราชทานให้คุณหญิงของขุนนาง)มู่จิ่วซียิ้มพร้อมกับกล่าว : "อันที่จริงคราวนี้โม่จุนได้ช่วยข้าไว้ เขาจงใจพูดถึงคุณหนูสามของตระกูลฉีเพื่อให้ข้าได้ท้าเดิ

มู่จิ่วซีคิดถึงพิษเงาหอมนิโลบลขึ้นมา ถ้าหากคุณหญิงใหญ่ของอัครมหาเสนาบดีถูกจ้วงชิงเหมยวางยาพิษเงาหอมนิโลบล งั้นจ้วงชิงเหมยคนนี้ก็คือไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้น งั้นจะปล่อยให้นางขึ้นเป็นคุณหญิงใหญ่ได้อย่างไร?หากไส้ศึกได้กลายเป็นคุณหญิงตราตั้งระดับหนึ่งขึ้นมา งั้นหลังจากนี้คงไม่ตบหน้าราชวงศ์อย่างเปิดเผยเลยหรอกเหรอ?พระพันปีหลวงก็ทรงแย้มสรวลให้กับท่าทีขึงขังของมู่จิ่วซี"เอาล่ะ เอาล่ะ เลิกคิดเรื่องของใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีได้แล้ว เดี๋ยวข้าจะไปเตือนเขาเอง แม่หนูไป๋ ไม่มีใครจะแย่งฐานะคุณหนูใหญ่ของจวนตระกูลไป๋ของเจ้าไปได้ เจ้าวางใจเถอะ แต่ว่าท่านแม่ของเจ้าก็ไม่อยู่แล้ว งั้นหลังจากนี้เจ้าได้วางแผนไว้บางรึเปล่า?"ไป๋ชิงเมื่อได้ยินน้ำเสียงโอบอ้อมอารีย์ของพระพันปีหลวง นางก็รีบคุกเข่าและกล่าวขอร้องขึ้นมา : "หม่อมฉันหวังว่าพระพันปีหลวงจะทรงพระอนุญาตให้หม่อมฉันไว้ทุกข์ท่านแม่เป็นเวลาสามปีเจ้าคะ""สามีปี!" มู่จิ่วซีตกใจจนอุทานออกมาพร้อมกับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูก "ไป๋ชิง เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า?"ไป๋ชิงหันไปมองมู่จิ่วซีครู่หนึ่งพร้อมกับสีหน้าที่ซีดเผือด : "พ่อข้าและป้าสะใภ้รองต้องการให้ข้าแต่งกับ