All Chapters of Forbidden Desire: Chapter 1 - Chapter 9

BAWAT apak ko sa daan ay para rin akong lumilipad. I woke up later than my supposed schedule that's why, right now, I'm like going somewhere like a bat out of hell.Marie is the reason why this happened and for sure, I'll make sure to have my sweet revenge for her later.Darn it! I'll just wish that by the time I reach the classroom, he's not there...or he won't notice me!I glanced at my watch. Hell, I was running pretty late. With each step, my excitement mounted.What? Excitement? I am supposed to feel the opposite!Come on, Via!Inikot ko ang hallway at parang tumakbo ako ng ilang karera sa tambol ng puso ko. Inayos ko nang bahagya ang aking buhok at tiningnan ang sarili sa salamin. Medyo haggard ang mukha ko kaya mabilis akong nagpowder at naglagay lang ng konting tint sa magkabilang pisngi pati na rin sa labi.Tumikhim ako nang makontento na sa aking hitsura. Naalala ko na naman si Marie. Humanda talaga sa akin iyon mamaya. Late na talaga ako!Wala naman talaga akong pakialam ku

Tears streamed down my face as I returned home, heartbroken and in distress. Pero kahit ano pa siguro ang kalungkutan ang ibigay sa akin, I still have my amazing friends."Shuta kang babae ka! Huwag ka na magmukmok diyan!" Turo ni Marie sa akin sabay lapit sa akin.Hindi naman nagsalita si Shanti. Binigyan niya lang ako ng panibagong beer."Stop mo na kasi iyang crush crush mo kay Sir Ethan. Todo iyak ka ngayon e hindi pa naman sila nagkabalikan!" singhal ni Marie sa akin. Sinakop niya pa ang buhok ko at inilagay niya iyon si gilid."Well, hindi pa naman pala nagkabalikan, e 'di landiin mo," kalmadong suhestiyon ni Shan sa akin. Napanguso ako at tiningnan siya. "Hindi ako malandi, 'no...""Maharot lang. Maharot! Ikaw talaga, Via! Nanggigigil ako sa'yo!" ani Marie at dinuro ulit ako.Mas lalo akong naiyak at nilagok ang beer. "Bigyan mo kasi ng chance iyong manok ko, Via! Sabi no'n nag-request follow sa socials mo, hindi mo naman daw inaaccept!" ani Shan at tumabi sa akin para uminom

THE next few days were a whirlwind of emotions and confusion. Umuwi sa kanilang mga probinsya ang dalawa kong kaibigan kaya naiwan ako sa dorm ng mag-isa. Wala tuloy akong mapagsabihan sa kung anong ganap dahil hindi naman nagrereply sina Shan at Marie sa mga texts ko.Professor Reynolds's unexpected comments about the last ball left me wondering. Did he feel a twinge of jealousy, or guni-guni ko na naman ito?Kaya nang dumating na ang Lunes at habang naglalakad ako papasok sa campus, ang gulo ng isip ko. Hindi pa man ako nakaliko sa isang pasilyo ay biglang nagpakita ang dalawang tao na kanina ko pa hinahanap."What's the scoop, Via? Spill it!"I rolled my eyes. "Hindi kayo nagrereply sa akin!"Niyakap ako kaagad ni Shanti. "Sorry na kasi, mamsh! Alam mo naman, sobrang busy ng buhay naming dalawa kapag nasa probinsya!"Ngumuso ako. "Mga gamit niyo?""Inuwi namin. Hindi kami pumasok sa first subject."Tumango ako at tiningnan ang paligid."So ano nga ang chika, girl! Tungkol ba sa hot

Pagkaalis nila, hindi ko maalis ang halo-halong emosyon. Anger, confusion, and a hint of something I refused to accept– marahil isang bahid ng kasiyahan? Sa kabila ng una kong desisyon na manatiling galit kay Propesor Reynolds, ang hindi inaasahang kilos niya ay nagdulot sa akin ng pagtatanong sa kanyang intensyon sa akin.Halos umalis ang kaluluwa ko at agad na napatili nang biglang tumunog ang cellphone ko.Putangina! Sino ba 'tong sumira sa pagmumuni-muni ko?!Unknown Number:Hi! This is Professor Reynolds. I got your number from David. I heard from your friends that you are sick. Eat the porridge and drink the medicine, please. Hope you'll get better soon. Bumilis ang tibok ng puso ko, magkahalong pagkalito at kilig. Pabilis ng pabilis ang kabog nito na parang isang masiglang tambol na gustong lumabas sa dibdib ko.Mabilis na lumipas ang mga oras habang iniisip ko kung haharapin ko ba siya tungkol sa note at text o hahayaan na lang siya, as if na wala akong natanggap na kung ano.