อวิ๋นซูดีใจกับคำพูดของพ่อครัว “จริงไหมคะ？”“คนจีนไม่หลอกคนจีนด้วยกันเอง”อวิ๋นซูรู้สึกโล่งใจ เธอห่อพิซซ่าชุดนึง ส่วนที่เหลือก็มอบให้กับพนักงานโรงอาหารพนักงานมองแผ่นหลังของเธอที่กำลังเดินจากไป จึงเบียดเสียดเข้ามายืนข้างพ่อครัวแล้วพูดขึ้น “หัวหน้าพ่อครัว หัวหน้าแผนกออกแบบคนนี้ก็ไม่เหมือนที่คนอื่นเขาว่ากันว่า......ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง อย่างน้อยด้านการทำอาหาร เธอก็มีพรสวรรค์มากเลยนะ”พ่อครัวมองไปยังหญิงสาวที่กำลังจากไป แล้วใบหน้าที่สดใสหล่อเหลาของเขาก็เผยยิ้มขึ้นมา“แม้แต่คนจู้จี้จุกจิกอย่างเฮ่อหย่วนเจ๋อก็ยังยอมเชื่อฟังได้ จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?”เขากระซิบกระซาบ แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน......อวิ๋นซูนำพิซซ่าไปถึงโรงแรมที่เควินพักอยู่โรงแรมถูกจัดเตรียมโดยบริษัท หลังจากที่แสดงตัวตนแล้วอวิ๋นซูก็เข้าไปได้อย่างสบาย และในไม่ช้าก็มาถึงประตูห้องเธอเคาะประตูประตูเปิดออกตามเสียงเคาะเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างในเป็นเฮ่อเยียนสือ อวิ๋นซูก็ตกตะลึงงันเธอมองไปที่หมายเลขห้องอีกครั้ง และหลังจากที่ยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด ถึงได้มองไปที่เฮ่อเยียนสือ “ทำไมคุณถึงอยู่ที่น

“ขอโทษนะคะ พอดีทำงานเพลินไปหน่อยจนลืมเวลาไป”พี่หลินรีบพูดขึ้น “คุณผู้หญิงอย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมรับผิดชอบไม่ไหวหรอก รีบขึ้นรถเถอะครับ”เสิ่นเสี่ยวรุ่ยที่อยู่ข้างๆ มองไปที่พี่หลินที่เปิดประตูให้อวิ๋นซู เมื่อเธอเห็นการตกแต่งภายในรถก็อดอิจฉาไม่ได้และพูดกับอวิ๋นซูด้วยเสียงต่ำว่า “พี่อวิ๋นซู ครอบครัวของพี่ช่างดีกับพี่จริงๆ เลยถึงได้เตรียมรถมารับพี่เป็นพิเศษ”ครอบครัวสองพยางค์นี้เป็นเหมือนมีดที่ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของอวิ๋นซูอย่างไร้เสียงเธอก้มหน้าลง และซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใต้ดวงตาของเธอ “ไม่ใช่จากครอบครัวหรอก มาจากบริษัทน่ะ”เสิ่นเสี่ยวรุ่ยรู้สึกประหลาดใจ “บริษัท? แล้วทําไมหัวหน้าแผนกอื่นถึงไม่ได้รับอภิสิทธิ์นี้ล่ะ”เธอเห็นว่าหัวหน้าแผนกอื่นๆ ต่างก็ขับรถด้วยตัวเองอวิ๋นซู ตกตะลึง “เธอพูดว่าอะไรนะ”ทั้งสองคนพูดเสียงเบามาก พี่หลินที่นั่งอยู่แถวหน้าก็ไม่ได้สังเกต แต่กลับขับรถไปอย่างตั้งใจ“ฉันพูดว่า...” เสิ่นเสี่ยวรุ่ยเอ่ย “หัวหน้าแผนกอื่นๆ ต่างก็ขับรถด้วยตัวเอง......”อวิ๋นซูเงยหน้าขึ้นมองพี่หลิน แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยเสิ่นเสี่ยวรุ่ยพูดต่อ “พี่อวิ๋นซู ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่าคะ?”อ

ทันทีที่อวิ่นซูมาถึงบริษัทก็ถูกเรียกไปที่ห้องประชุมในห้องประชุม ทุกคนต่างมีท่าทีเคร่งขรึมแต่ทันทีที่เห็นอวิ๋นซู ก็แสดงท่าทีที่จะได้เห็นละครสนุกๆ อยู่สองสามวินาทีโดยเฉพาะสีหว่านเอ๋อร์สายตาของการเยาะเย้ยได้เผยออกมาอย่างชัดเจนเสิ่นอวี้ชิงพูดกับอวิ๋นซูด้วยความรู้สึกผิดอย่างยิ่งว่า “คุณอวิ๋น ฉันขอโทษจริงๆ ผู้ช่วยของคุณเควินได้โทรหาฉันเมื่อเช้านี้และบอกว่าเขาตกลงที่จะร่วมมือกับเรา!”อวิ๋นซูเม้มริมฝีปากและยิ้ม “นี่เป็นเรื่องดีหนิ”“แต่......” เสิ่นอวี้ชิงไม่กล้าสบตาอวิ๋นซู “ทางคุณเควินเลือกที่จะใช้ผลงานออกแบบของหว่านเอ๋อร์”รอยยิ้มบนใบหน้าของอวิ๋นซูแข็งขึ้นครู่หนึ่ง แล้วมันถามขึ้น “คุณเควินจะไม่ดูงานของฉันแล้วเหรอ”“ใช่... หมายความแบบนั้นค่ะ”อวิ๋นซูยิ้มอ่อน “ฉันคิดว่าดูสักหน่อยก็น่าจะดีกว่า”“เธอคิดว่ายังไง” สีหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างดูถูก “เวลาของคุณเควินมีค่ามาก ทําไมเธอถึงคิดว่าเขาจะเสียเวลาให้เธอล่ะ”อวิ๋นซูมองไปที่สีหว่านเอ๋อร์อย่างใจเย็น “ก็เพราะเขามีความฝันในการแสวงหาการออกแบบบรรจุภัณฑ์ภายนอก ก็เพราะฉันได้ใช้ความพยายามทั้งหมดในงานออกแบบนี้”สีหว่านเอ๋อร์ยิ้มเยาะคนอื่นก

สีหน้าของสีหว่านเอ๋อร์เปลี่ยนไปเล็กน้อย “อวิ๋นซู เธอแพ้แล้ว ถ้าเธอจะมาใส่ร้ายผลงานของฉัน แต่ผลงานของเธอก็แย่ๆ พอๆ กับเธอนั่นแหละ! ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทําไมเธอถึงได้แค่แต่งงานกับคนขับรถ!”เมื่อเควินได้ยินดังนั้น เขาก็เลิกคิ้วเล็กน้อยเขานึกว่าระหว่างอวิ๋นซูกับเฮ่อเหยียนสือจะมีความสัมพันธ์ต่อกันแต่นึกไม่ถึงว่าอวิ๋นซูจะแต่งงานแล้วเขากําลังจะเอ่ยปาก แต่ก็ได้ยินเสียงที่อ่อนหวานละมุนของอวิ๋นซูในหูของเขา “คุณเควิน ฉันยอมรับว่าคุณมีตําแหน่งอันทรงเกียรติในอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์ดูแลผิว แต่หลังจากพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับคําถามมากมายเกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันคิดว่าในเรื่องการออกแบบ โดยเฉพาะสุนทรียศาสตร์เพื่อให้บริการธุรกิจคุณไม่เห็นด้วย ซึ่งก็เช่นกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ผลิตภัณฑ์ของคุณดีมาก ดีเสมอมาแต่ไม่เป็นที่นิยม”คําพูดของอวิ๋นซูเย่อหยิ่งเกินกว่าจะพูดต่อหน้าผู้อาวุโสที่สูงศักดิ์ใบหน้าของทุกคนกลัวจนซีดเผือด และพวกเขากลัวว่าเควินจะกลับใจและไม่เซ็นสัญญากับเช่อหยูแม้แต่เสิ่นอวี้ชิงก็รู้สึกว่าอวิ๋นซูก็ห้าวหาญเกินไปอย่างไรก็ตาม ผ่านไปสักพักเควินก็หัวเราะออกมาในห้องประชุม “ฮ่าๆๆ

เมื่ออวิ๋นซูกลับไปที่แผนกออกแบบก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศแตกต่างจากอดีตอย่างสิ้นเชิงสายตาของทุกคนที่มองมาที่เธอเปลี่ยนไม่มีการดูถูกเหยียดหยามอย่างในอดีตอีกต่อไปแต่มันคือความกลัวอวิ๋นซูรู้ว่าพวกเขากําลังคิดอะไรอยู่ จึงเหลือบมองทุกคน “แผนกออกแบบอนุญาตให้มีการแข่งขันอย่างเป็นธรรม และตั้งคําถามได้ แต่ไม่อนุญาตให้ใส่ร้ายอย่างแน่นอน ดังนั้นตราบใดที่คุณทํางานของตัวเองได้ดี จะไม่มีใครทําให้คุณลำบาก”คำพูดนี้นับเป็นความมั่นใจที่มอบให้แก่คนที่เคยสนับสนุนสีหว่านเอ๋อร์หลังจากพูดจบอวิ๋นซูก็เดินเข้าไปในสํานักงานเสิ่นเสี่ยวรุ่ยตามอวิ๋นซูเข้าไปในสํานักงาน และการยกย่องเทิดทูนของเธอเต็มเปี่ยมไปทั่วใบหน้า“พี่อวิ๋นซู พี่ยอดเยี่ยมมาก ฉันชื่นชมพี่จริงๆ! อีกอย่างดวงตานั่นพี่วาดออกมาได้ยังไง? พี่สอนฉันได้ไหม?”อวิ๋นซูยิ้มอ่อนและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรศัพท์มือถือเต็มไปด้วยข้อความ เป็นข้อความการเพิ่มเธอเป็นเพื่อนจากแผนกต่างๆเธอกดยอมรับเป็นเพื่อนทีละคนๆเพิ่งจะวางโทรศัพท์มือถือลง ก็มีคนแท็กเธออีก“อวิ๋นซู พวกเรายังไม่ได้จัดพิธีต้อนรับหัวหน้าอวิ๋นซูใช่ไหม? จัดคืนนี้เลยดีไหม?”ด้านล่างต่างก็สน