Nang makababa na ako ay tiningnan ko ang burol ng anak ko, ang malaki niyang picture sa tapat niya at nakangiti. Nakalagay sa isang jar ang mga abo niya. Hindi ko na muna pinuntahan ang mga bisita dahil dumiretso na ako sa kusina para kumuha ng lakas ng katawan ko bago sila harapin. “Athena,” paran

“How, Dad? How?” bakas pa rin ang lungkot niyang tanong. Iniangat na ni Athena ang ulo niya saka niya tiningnan ang ama. “Paano ko gagawin kung yung anak kong palaging nagbibigay ng lakas sa akin ay iniwan na rin ako. Anong klaseng sumpa ba ang nakakapit sa buhay ko? Lahat ng kasiyahan na natatamo k

Tulalang nakatingin pa rin si Xavier kung saan pumasok si Athena. Silang dalawa na lang ni Simon ang naiiwan dito at iniuwi na rin ng mga tauhan niya ang mga gamit nila. Suot suot ni Xavier ang sombrero niyang itim. Para bang ayaw niyang paniwalaan ang nakita niya. “Is this a kind of joke?” natataw

Pumasok na rin si Simon kaya inayos na ni Xavier ang pagkakabuhat kay Athena. “Sa likod na tayo dumaan nandun na rin ang sasakyan. Nasa labas pa kasi si Nolan at naghihintay.” Saad niya saka sila umalis ni Xavier at sa likod na dumaan. Sumakay na sila sa van ni Xavier saka nila nilisan ang lugar na

“Papatayin ko silang lahat, dudurugin ko ang mga katawan nila sa pamamagitan ng mga kamay ko. Wala akong ititira.” May diin niyang saad, nanginginig ang kamay niya dahil sa pagkakakuyom niya. Kung may kinalaman nga sa paghihiganti nila ang pagkamatay ng anak nila, nagtagumpay sila, doble doble pa yu