เจียงหวานหว่านพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกเจียงจิ่นหนิงทำหน้ารำคาญ “เจ้าพูดจาไร้สาระอะไร สกุลเฉาใจดีมีเมตตาที่สุด น้องอวิ้นก็อ่อนหวานน่ารักด้วย พวกนางจะทำเรื่องพรรค์นั้นได้อย่างไร เจ้าอย่ามาใส่ร้ายพวกนางนะ!”“เฮอะ เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า ตอนที่ขึ้นศาลวันนี้ เหลือเพียงขั้นตอนเดียวก็จะสามารถจับกุมสองแม่ลูกสกุลเฉาได้แล้ว แต่เรื่องกลับไม่เป็นไปตามที่คิด ทำให้พวกนางรอดไปได้”เจียงจิ่นหนิงไม่เชื่อคำพูดของเจียงหวานหว่าน ในสายตาของเขา สกุลเฉาและเจียงอวิ้นคือคนที่ดีต่อเขาที่สุดในใต้หล้าแล้วเมื่อเห็นสีหน้าของเจียงจิ่นหนิง เจียงหวานหว่านก็รู้ว่าเจียงจิ่นหนิงไม่เชื่อคำพูดของตัวเองแม้แต่น้อย“อีกไม่กี่วัน ข้าจะออกไปข้างนอก ตอนที่ข้าไม่อยู่จวน เจ้าห้ามทำให้ท่านแม่ไม่สบายใจเด็ดขาด ไม่งั้นเรื่องจะไม่จบแค่เพียงการทุบตีเท่านั้น”เจียงจิ่นหนิงหัวเราะเยาะพูดว่า “ทำไมข้าจะต้องฟังเจ้าด้วย”“ไม่ใช่ให้ฟังข้า แต่ข้าจะอดทนกับเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย”รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของเจียงหวานหว่าน ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับไม่ปรากฏในแววตาส่วนลึกเจียงจิ่นหนิงตัวสั่นเทา เจียงหวานหว่านน่ากลัวจริงๆเจียงหวานหว่านหยิบขวดกระเ
Read More