บททั้งหมดของ หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี: บทที่ 351 - บทที่ 360

“เจ้าเจ็ด ข้าวสามารถกินมั่วได้ แต่คำพูดจะพูดมั่วๆ ไม่ได้!”องค์ชายรองตื่นตระหนกและมองไปรอบๆ เพราะเกรงว่าคำพูดเซียวเย่หลันอาจจะถูกคนอื่นได้ยินเข้าเมื่อเห็นว่าฮ่องเต้ยังไม่ออกมา เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย“ข้าสาบานด้วยเกียรติของเสด็จแม่ ข้ากับชาวซีเหลียงไม่ได้เกี่ยวข้องกัน! ข้าฟังพวกเขาไม่ออกเลยด้วยซ้ำ อีกอย่าง ข้าไม่จำเป็นต้องสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขา!”ตระกูลมารดาของเขาก็แข็งแกร่งพออยู่แล้ว ทําไมต้องล่อหมาป่าเข้ามาในบ้านอีกความผิดนี้ เขาไม่รับอย่างแน่นอน!เซียวเย่หลันมองท่าทางตื่นตระหนกขององค์ชายรอง “ข้ายังไม่ได้พูดเลยว่าท่านสมรู้ร่วมคิดกับชาวซีเหลียง”“เจ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นรึ?”“การร่วมมือกับศัตรูไม่ใช่เรื่องง่าย และท่านไม่ได้มีสมองขนาดนั้น”“……”องค์ชายรองคิดไม่ถึงว่า เซียวเย่หลันจะด่าเขาอ้อมๆเซียวเย่หลันกล่าวเสียงเรียบ “เรื่องนี้อธิบายได้ว่าชาวซีเหลียงเข้าใจสถานการณ์ในราชสำนักของต้าเซี่ยเป็นอย่างดี พวกเขารู้ว่าควรจะเขียนชื่อใคร และไม่ควรเขียนชื่อใคร”“มีคนสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขาจริงๆ และคนคนนี้น่าจะอยู่ข้างท่าน”กล่าวจบ เซียวเย่หลันก็ปรายตามององค์ชายหกที่อยู่ข้างๆ

“เจ้ายิ้มอะไร?”ไม่รู้ทำไม เซียวเย่หลันถึงได้รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในใจเขาเขาไม่เต็มใจที่จะมองเข้าไปในดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันมีอารมณ์มากมายอยู่ในดวงตาคู่นั้นทุกอารมณ์เปรียบเสมือนเปลวไฟที่แผดเผาเขา ราวกับต้องการเผาคนทั้งคู่ให้กลายเป็นเถ้าถ่านด้วยกัน“ท่านอ๋องรับแม่นางซูเป็นพระชายารอง นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง ข้าขอแสดงความยินดีกับพวกท่านทั้งคู่”มุมปากของเซี่ยเชียนฮวันยกขึ้นสูง ข่มกลั้นมิให้น้ำตาไหลออกมา ขณะมองไปยังชายหญิงตรงหน้าหากนี่คือความประสงค์ของสวรรค์...สวรรค์ให้นางหาเซียวเย่หลันเจอ ช่วยเหลือเขา จากนั้นก็ตัดชุดแต่งงานให้ซูอวี้เออร์ถ้าอย่างนั้นนางก็ทําได้แค่ยอมรับมันใช่หรือไม่?“ขอบคุณพี่สาว ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือพี่สาวในอนาคตอย่างแน่นอน จะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง” ซูอวี้เออร์ยังคงมีรอยยิ้มที่มุมปากเพียงแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็คือรอยยิ้มแห่งชัยชนะ และผู้ชนะก็มองไปที่ผู้แพ้เซี่ยเชียนฮวันรีบหันหลังก่อนที่น้ำตาจะร่วงลงมา นางกำหมัดแน่น หลังจากก้าวไปข้างหน้าสองก้าวก็อดไม่ได้ที่จะหยุด และถามเป็นครั้งสุดท้าย “เซียวเย่หลัน เจ้าจำได้หรือไม่ ว่า

“ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาท่านหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย กระทั่งเงาก็ไม่เห็น แม้แต่พี่ใหญ่ข้าและหลินซวี่ก็หาตัวท่านไม่พบ พวกเราทุกคนเป็นห่วงท่านมาก”คำถามของเสี่ยวตง ทำให้เซียวเย่หลันอดหยุดเดินไม่ได้เขาอยากฟังว่า เซี่ยเชียนฮวันจะตอบว่าอย่างไรในตอนนั้นเซียวเย่หลันก็ได้ยินน้ำเสียงที่เฉยชาของผู้หญิงคนนั้นดังมาจากข้างใน “ข้าแค่ขึ้นภูเขาไปเก็บสมุนไพรนะ”“เอ๋? นี่...”เสี่ยวตงตกตะลึงจนอ้าปากนางรู้ว่า เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดความจริงตอนนั้นเซี่ยเชียนฮวันยืนกรานว่าท่านอ๋องยังไม่ตาย และยังบอกอีกด้วยว่าจะไปพาเขากลับมา ดังนั้นนางจะต้องไปหาท่านอ๋องอย่างแน่นอน แต่จู่ๆ ก็บอกว่านางขึ้นภูเขาไปเก็บสมุนไพรเนี่ยนะ?แน่นอนเซียวเย่หลันที่อยู่นอกประตูหาได้รู้เรื่องนี้ไม่หลังจากได้ยินคำตอบของเซี่ยเชียนฮวัน เขาก็ส่ายหน้า และยืนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังกลับหลังจากที่เขาออกไปแล้วเสี่ยวตงก็ถอนหายใจและหยิบกาเหล้าขึ้นมารินเหล้า “พระชายา หากท่านมีบางอย่างอยู่ในใจก็สามารถเล่าให้บ่าวฟังได้ อย่าเก็บมันไว้คนเดียว”เซี่ยเชียนฮวันวางจอกเหล้าที่ดื่มจนเกลี้ยงลง ดวงตาคู่นั้นดูสับสนและมึนเมาเล็กน้อย นางพูดพึมพ

“ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าข้าควรสวมชุดแต่งงานแบบไหนดี?”ซูอวี้เออร์เขี่ยเสื้อคลุมสีแดงบนชั้นวางของเล่น แล้วหันมายิ้มให้กับเซียวเย่หลันที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างเซียวเย่หลันเหลือบมองอย่างสบายๆ แล้วพูดว่า “เพียงแค่สวมสิ่งที่เจ้าชอบ”“ข้าชอบรึไม่ ไม่สำคัญ สิ่งสําคัญที่สุดคือท่านอ๋องชอบมัน”ซูอวี้เออร์เดินไปอยู่ข้างๆ เซียวเย่หลัน และจับแขนเสื้อเขาเบาๆ เซียวเย่หลันสุ่มชี้ไปที่สิ่งหนึ่ง “งั้นก็อันนี้”“ตกลง ข้าเชื่อที่ท่านอ๋องพูด”ซูอวี้เออร์หันไปเลือกมงกุฎหงส์อย่างมีความสุขต่อเซียวเย่หลันจ้องมองดอกไม้ในสวนด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทั้งยังรู้สึกระเคืองที่ตาเล็กน้อยเมื่อวันมงคลใกล้เข้ามา พระสนมหมิงก็บังคับให้เขาไปเข้าเฝ้ารอบตัวนางห้อมล้อมไปด้วยกุลสตรีที่มีชื่อเสียงหลายคนถ้าเขาต้องการรับซูอวี้เออร์เป็นพระชายารอง เขาก็ต้องเลือกผู้หญิงอีกคนจากหมู่กุลสตรีเหล่านั้น เพื่อเติมเต็มตำแหน่งพระชายาอีกตำแหน่งตอนนี้เอง เซียวเย่หลันหวังจริงๆ ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะออกมาสร้างปัญหานางไม่ชอบที่เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่หรือ?แล้วทําไมตอนนี้ถึงสงบสุขจัง ยอมเห็นเขาแต่งพระชายาสองคนอย่างเชื่อฟั

“ขอบคุณ ขอบคุณ...จวิ้นเอ๋อร์จะไม่มีวันลืมความช่วยเหลือของท่านในวันนี้!”เซวี่ยจวิ้นเผยสีหน้าประหลาดใจ และกล่าวขอบคุณไม่หยุด ในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนเพื่อหลีกทางให้คนอื่นนางไม่คิดจะทำให้การรักษาผู้อื่นของเซี่ยเชียนฮวันต้องล่าช้า หลังจากกล่าวขอบคุณเสร็จ นางก็รีบจากไปชิวหมิ่นยืนกอดอกอยู่ข้างหลังเซี่ยเชียนฮวัน “ท่านแน่ใจหรือว่าจะทำเช่นนี้? ช่วยผู้หญิงคนอื่นได้รับความโปรดปรานจากสามี”“ไม่มีนางก็มีคนอื่นอยู่ดี”เซี่ยเชียนฮวันรู้ว่า หมิงเฟยจะไม่ยอมแพ้ นางจะให้เซียวเย่หลันแต่งงานกับกุลสตรีชั้นสูงเหล่านั้นสักคนสองคนท้ายที่สุดแล้วการแต่งงานก็เป็นตัวช่วยที่ดีที่สุดในการแย่งชิงบัลลังก์ถึงแม้นางจะมีไทเฮาคอยหนุนหลัง แต่ไทเฮาก็แก่มากแล้ว ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไหร่ อันติ้งโหวก็ไม่มีอิทธิพลใดๆ ต่อราชวงศ์ ส่วนพี่ชายคนโตเซี่ยเหยียนก็เป็นคุณชายเจ้าสำอางที่ไม่สามารถคาดหวังอะไรได้เช่นนี้แล้วนางจะอยู่ในสายตาอันสูงส่งของหมิงเฟยได้อย่างไรดังนั้นแม้ว่านางจะไม่ช่วยเซวี่ยจวิ้น แต่ท้ายที่สุดก็จะมีคนอื่นที่ถูกเลือกอยู่ดีชิวหมิ่นขมวดคิ้ว “สร้างค่ายล่วงหน้า นับว่าเป็นกลยุทธ์ชนิดหนึ่ง แต่ข้าไม่ชอบการ