All Chapters of Binihag Ako ng CEO: Chapter 81 - Chapter 90

ZEYM A lot of things happened. Lately, hindi ko namamalayan na mas lalo akong naging possessive kay Sico. Nawala ang attention ko kay Rico at naging okay kami ni Sico pero ganoon pa man alam kong maraming nagbago. I thought kapag naging kami na maayos na ang lahat, pero mali ang akala ko. Inis na tinapon ko ang pregnancy kit nang mag negative na naman ulit. “Hon,” napatingin ako kay Sico at naabutan ko siyang nakatingin sa pregnancy test kit na tinapon ko. Alam na niya agad anong nangyari. Naiinis na ako. Alam kong ako ang pinili ni Sico pero kahit nasa tabi ko siya, pakiramdam ko, may gap na sa pagitan namin. “Hihiwalayan mo na ba ako dahil hindi ako mabuntis buntis?” ang sabi ko sa kaniya. Nakita ko ang panlalaki ng mata niya. Alam kong pagod siya pero naiinis ako dahil bakit si Rachelle, nabubuntis samantalang ako, hindi? “I didn’t say that. Pwede naman tayong sumubok ulit,” mahinahong sabi niya. Naiinis na umupo ako sa sahig at umiyak. Nakakainis. “Nagsisisi ka ba Sico n

ZEYM Hindi ako lumalayo sa anak ako kahit pa magtaka ang mga tao dito sa bahay. Ngayon ko lang siya ulit nakasama muli. Malaki na siya, tumangkad pa ng todo. Nakangiti ako habang pinagmamasdan siyang natutulog. Nasa kwarto kami at mula ng dumating siya, mas gusto kong katabi ko siyang natutulog. Pumasok si Sico sa kwarto, nang tumingin ako sa kaniya, kitang kita ko ang kapaguran sa mukha niya. Hindi ko alam saan siya pagod, sa trabaho o sa pagkukunwari na ako ang inuuwian niya bilang asawa ko. Hindi ako nagsalita, hindi rin siya nagsalita. Pumasok lang siya sa banyo para maligo. Naging ganoon kami ni Sico sa sumunod pang araw, para kaming hindi mag-asawa pero masaya ako dahil kay Kua. One day, nasa labas ako ng skwelahan niya at hinihintay siya nang biglang dumating si Lando, lumapad ang ngiti ko nang makita siya ngunit naalala ko ang pangtataboy ko sa kaniya. “Uh, Zeym, mabuti at naabutan kita dito.” “I just wanted to say sorry,” dagdag niya. “I lied. Wala talaga tayong relasyo

ZEYM “Morious. Biktima ng human trafficking,” ang basa ni Henry sa data na nakuha niya. Tumingin siya agad kay Lando. “What? It was your doing?” tanong ko sa kanilang dalawa. “Sa dami ng mga taong dinala namin sa Spain noon, hindi ko na matandaan kung sino-sino sila,” sabi ni Henry. “Pero hindi ba ang mga taong biktima ni Lucio dati ay inuwi ni Rachelle sa Pinas at binigyan ng pangkabuhayan?” tanong ko “Pero may ibang naibenta sa ibang negosyante na hindi na namin alam kung buhay pa ba o patay na,” Lando Kung ganoon itong Morious na ito ay naibenta sa isang negosyante na siyang may pakay kay Elizabeth? “Sa itsura niya, sa tingin ko ay maganda ang naging buhay ng Morious na ito sa kamay ng napagbentahan sa kaniya,” sabi ko. “Pero sino ang nakabili sa kaniya?” tanong ko. “At bakit si Elizabeth ang puntirya?” “Dahil isang Marin si Elizabeth?” hindi siguradong sabi ni Henry and it makes sense. “Pero bakit nga siya? Alam ng lahat na si Rachelle na ngayon ang may-ari ng yaman ng Ma

ELIZABETH Hinatid nga ako nitong Morious na ito sa bahay. Pero sa kotse palang, dinadaldal na niya ako pero hindi ko siya pinapansin dahil gusto ko siyang suntukin sa ginawa niya kay Kua at kay Michelle. “Alam kong sinumpa mo na ako,” “Oo. No’ng nakaraan pa,” Nakita kong lumabi siya. “I’m sorry,” sabi niya. “Hindi madadala ng sorry niyo ang trauma na binigay niyo sa anak ko. Ako sana ang nilapitan niyo at hindi ang bata. Kung alam mo lang, naggagalaiti ako na patayin kayo.” “Lapitan? Then how can we do that?” aniya sabay nguso sa mga armadong tao na nasa harapan. Sa gitna non, nakita ko si Sico na bitbit si Rit at Rachelle. Sa gilid pa nila, nakita ko si Rico na bitbit si Altou. “Sige nga, tell me… Paano ka namin malalapitan kung ganiyan kahigpit mga bantay mo sa paligid? Saka ka lang naman namin nakausap dahil ikaw ang kusang nakipagkita sa amin,” sabi niya sa akin. Napabuntong hininga ako at lumabas ng sasakyan. “Miss Elizabeth, ang napag-usapan natin. Huwag mo sanang kalim

ELIZABETHWhile Zeym is busy playing with the kids, ako naman ay nilapitan si Henry. Nang sulyapan niya ‘ko, nakita ko ang pagngiti niya.“Kamusta?” tanong ko.“I am fine,” tipid na sagot niya.I am fine. I don’t know why pero hindi ko alam ano ang sunod na itatanong ko para lang makapag-usap kami. Napaisip tuloy ako kung nagkaroon ba ng gap sa pagitan namin.“You look pretty,” napakurap-kurap ako sa sinabi niya.Napakamot siya sa batok niya at nag-iwas nang tingin.“Awkward ba?” natatawang tanong ko.Tumawa rin siya at saka pa humarap sa akin habang nakaupo. Mukhang gaya ko ay hindi rin niya alam paano simulant ang pag-uusap namin.It’s been long since we talk. Maliban sa naging busy ako sa pag-aalaga sa pamilya ko, him alone is busy too.“Para tayong sira. Why we felt this e matagal naman tayong magkakilala na,” sabi ko.“Yeah but it’s really different now,”Ngumiti ako at tumingin sa mga bata. Indeed. Hindi ko lang napapansin siguro pero tama siyang may nagbago nga.“Dati, I ought