All Chapters of Steffano Brothers' Obsession: Chapter 21 - Chapter 30

Yareli'S POV ALAS-dose na ng gabi pero hindi pa rin ako makatulog. Simula nang lumabas kanina sa loob ng kuwarto sina Grant at Amir ay hindi pa rin sila bumabalik hanggang ngayon. Mas mabuti na iyon dahil ayoko munang makita sila. Pinipilit kong magpakatatag para sa pamilya ko. Hindi puwedeng magpakita ako nang kahinaan sa sitwasyon ko dahil baka aakalain ng Steffano brothers na hindi ko sila kayang kalabanin. Sana matigil na ang kahibangan nila sa akin dahil may nobyo na ako at pinsan pa nila. Ayoko rin maramdaman pa itong kakaibang nararamdaman ko para sa kanila kaya hangga't maaga pa ay kalilimutan at pipigilan ko na ito. Bigla ay bumukas ang pintuan ng kuwarto kung nasaan ako at pumasok si River na may nakasabit na itim na bag sa kanyang balikat. Nakasuot siya ng grey v-neck shirt at pantalon habang magulo ang buhok. Nang makita niya ako ay ngumiti siya at saka lumapit sa akin. Akmang hahalikan na sana niya ako sa pisngi nang umiwas ako. Nawala ang ngiti niya at napayuko na lan

Grant's POV KATATAPOS lang tanggalin ni Eula ang bala sa binti ni Yareli at magamot ang sugat nito sa paa na nagka-sprain. Eula is our cousin at anak na babae siya nina Tito Semini at Tita Agnes. Mabuti na lang at Doctor siya, at isa sa pinagkakatiwalaan naming magkakapatid that's why we called her para gamotin si Yareli. "Grant, I don't know why all of you are doing this to a fragile girl like her. Hanggang kailan n'yo ba siya balak itago sa isla na 'to? Juancho is still looking for her, and it's not unlikely that he will find you." Eula said while staring at Yareli, who is still unconscious in bed. "We know, but we have no choice. She loves Juancho, and we want her so badly. Kilala mo kaming magkakapatid, Eula, at ngayon lang kami nabaliw nang ganito dahil sa isang babae," I said, frustratedly combing my hair. "Nakikita ko naman 'yon sa inyo, at hindi ko aakalaing magagawa n'yo 'to sa kanya. River almost killed her. Alam mong siya ang pinakanaka-trigger ng sakit ng Dad n'yo. Kapa

Yareli's POV DAIG ko pa ang baldado sa kalagayan ko. Halos hindi ko maigalaw ang binti ko, at pakiramdam ko ay para akong na-stroke. Medyo masakit pa ang binti ko na may tama ng bala, at ang kanang paa ko naman ay napilayan. Dalawang araw na ang lumipas mula nang mangyari ang tangka kong pagtakas sa isla na ito. Kahit galit ako sa Steffano brothers, hinayaan ko na silang mag-alaga sa akin dahil kasalanan din nila kung bakit ko tinangkang tumakas. Hindi nila ako tinatabihan sa pagtulog, at salamat na rin na kahit papaano'y marunong silang makiramdam. Sa ibang kuwarto ng bahay na ito sila natutulog ngayon. At sa lalaking dahilan kung bakit hindi ako makalakad nang maayos, ni hindi na ito nagpapakita sa akin. Nagkukulong lang daw ito sa loob ng kuwarto, sabi ni Grant, at kung minsan ay umaalis nang walang pasabi sa mga kapatid niya. "Do you feel well now?" tanong ni Efraim pagkapasok niya sa loob ng kuwarto. May dala itong isang plato ng mga prutas at orange juice. Inilapag niya ito sa

Yareli's POV KINABUKASAN ay nagising ako nang ako lang ulit ang mag-isa sa kama. Iyong tama ng bala sa binti ko at pilay ko sa paa ay medyo gumagaling na at hindi na masyadong masakit. Nang tiningnan ko ang lamesa ay puno ito ng iba't-ibang klase ng pagkain. Napabuntonghininga ako. Kailangan kong intindihin ang kondisyon ng Steffano brothers lalo na si River. Naaawa ako sa kanya at naaalala ko pa rin 'yong araw na umiyak siya sa harapan ko at nagsisisi sa nagawa niyang kasalanan sa akin. Kahit nasasaktan ako sa sinapit ko, at sa tingin ko ay ako pa rin ang agrabyado ay pinatawad ko na lang siya dahil umaasa ako na balang araw ay maiisip din nila na mali itong ginagawa nila at hindi sagot ang pagdukot sa akin para lang makuha ako. Bumangon ako sa kama at nagtungo sa CR para maligo at maglinis ng sarili. Hindi ko alam kung nasaan ang limang magkakapatid pero sa tingin ko ay babalik rin sila mamaya. Naligo ako at pagkatapos ay nagbihis ng isang kulay berdeng t-shirt at cotton shorts sa

Irvin's POV "HEY!" Lumingon sa akin ang caretaker ng isla na si Ezekiel nang dahil sa pagtawag ko sa kanya. "Bakit po, Sir--" Hindi na ako nakapagtimpi at kaagad siyang sinuntok sa mukha na ikinaatras niya. Sinuntok ko ulit siya sa pangalawang pagkakataon, sa sikmura naman niya. Napangiwi ito sa sakit na mas lalo kong ikinatuwa. "You deserve that for flirting Yareli. Ang akala mo ba natutuwa ako sa'yo? Hindi dahil ayoko na nakikipaglapit ka sa kanya!" sigaw ko at dinuro siya. Umubo ng dugo ang lalaking ito at hindi niya ako magawang labanan. I remember Yareli's friend, Ronnie. They are both cowards and can't defend themselves. Hindi pa ako nasiyahan sa ginawa ko kaya tinadyakan ko si Ezekiel sa tagiliran na ikinatumba niya sa buhanginan. "Tumayo ka d'yan! Labanan mo 'ko, at 'wag kang duwag!" Sinamaan niya ako ng tingin. "A-Alam ko ang ginawa n'yo kay Ma'am Yareli at hindi niya dapat dinaranas ang pagpapahirap ninyo sa kanya." nahihirapan niyang sabi habang iniinda ang mga natam