Isang gabi, naghahanap ng makakain silang magpamilya. Madungis na sila, at kitang-kita ni Daldi na nawawalan na ng pag-asa ang kaniyang mga magulang. Pero hindi dapat ganoon. Ito ang nagturo sa kaniya na huwag mawalan ng pag-asa, at ang sumuko. Pero saksi ang kaniyang mga mata kung paano na ang mga ito na manghina, magutom at ang mawalan ng lakas. “Inay, Itay, bumalik na po tayo sa mundo natin? Ilang araw na po ang lumipas. Hindi na po natin mabilang. Wala na pong kukuha sa atin,” anyaya niya sa mga ito. Ngunit malakas na umiling ang kaniyang ina at ama. Hindi ito nakinig at nagpatuloy sa paglalakad. Nakakita sila ng basurahan at naamoy na may pagkain doon. Sa kalagitnaan ng kanilang paghahanap ng pagkain, may dumaan na isang tao na lalaki at napansin sila ng mga ito. Napatigil sila sa kanilang pagkain, at napatitig sa tao. Akala nila kukunin na sila niti pero ganoon na lamang ang gulat ng mga magulang ni Daldi na may itinutok itong baril. Walang pagdadalawang-isip na binaril nito
Read more