All Chapters of Pull The Trigger: Chapter 11 - Chapter 20

"In five minutes nasa Guyam Island na tayo."Tila nabuhay ang buong pagkatao ko nang humarap si tita Danica from the front seat para sabihin na malapit na kami, para tuloy akong kinikilig dahil doon. Kasama namin si Dame, Zadkiel, at Tita Danica sa iisang van. Si Tito Ramon kasi ay andoon na sa rest house nila sa Siargao kasama si Niklaus at Eloisa.Mula dito sa loob ng van ay kitang-kita ko ang mga nadadaanan naming coconut trees. Coconut is the ubiquitous sight in this island. I pulled out my DSLR and took some photographs from the palm tree-lined street against pastel blue sky. I'm really so amazed by the lush green coconut trees lined up on the road, sobrang ganda pagmasdan. Very refreshing!Kung pwede ko lang ilabas ang aking kamay dito para damahin ang hangin, pero siyempre pagbabawalan ako nila mommy, baka raw kasi may biglang mabilis magpatakbo ng sasakyan at mahagip ang kamay ko."Your shots are beautiful, babe. After this may maidagdag ka na namang pictures sa room mo," ate

Alam ko na agad na nasa kama ko na ako, I can smell my pillows, the scent of my room. Gumalaw akong bahagya, the soreness down there told me that what happened earlier is real. Hindi lang iyon ang masakit, even my thighs and my back are sore! Halos ayaw ko na bumangon dahil konting galaw lang ay nararamdaman ko na lahat.I immediately blushed when I remember what I did-- what we did.Ramdam ko na may suot akong underwear and shirt under my sheets. Siya na rin ba nagbihis sa akin? It's impossible na hindi, hindi naman pwedeng tulog ako na binihisan ang sarili ko.Agad ko nilibot ang paningin ko. Wala ni isang bakas si Dame dito sa loob ng aking kwarto ngunit nakita ko agad ang pag ilaw ng cellphone ko, pikit pa rin ang aking isang mata nang kunin ko iyon, walang balak bumango.I smiled from ear to ear when I saw his name on my notifications.QueriejeroDame: Good morning. I'm sorry for leaving after you sleep, your mom might caught us, I know you're not comfortable with the idea that th

"Hindi pa ba umuuwi ang kuya niyo? Anong oras na, ah?" tanong ni mommy habang nagluluto ng ulam namin for dinner. Hindi pa lang tapos iyon ay amoy na amoy ko na ang aroma nito, pakiramdam ko tuloy ay may nagwawalang tigre sa loob ng tiyan ko, sabik na kumain.Parehas kami ni ate Vivian nabaling ang tingin doon, I took a gaze at our clock. It's almost 8pm, we checked our phone, pero wala rin kaming nakitang kahit anong message doon. Kadalasan kasi ay nagsasabi si kuya Vince kapag male-late siya ng uwi, ngayon lang hindi. 6pm ay andito na 'yon lagi sa bahay."Wala bang sinabi sa inyo? Baka kasama niya si Dame mag dinner, hayaan niyo na at hapon pa naman ang flight namin bukas," sambit ni daddy bago uminom sa kanyang kape.Nasa salas kaming tatlo, nanunuod ng series sa Netflix habang si mommy ay nagluluto sa kusina. Kanina pa sila naka empake ng mga gamit nila, para diretso pahinga na sana sila pagkatapos ng dinner. Ngunit ngayon ay pinoproblema nila si kuya Vince dahil hindi pa rin siya

Disclaimer: The court scenes and statements are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual person, living or dead, or actual events are purely coincidental.The author has only limited knowledge about this kind of scenes, especially about the rules or order of the court. Please bear with the lack of information. Thank you so much!"Please rise. This court is now in session, the Honorable Judge Carlito Macareje presiding."Nanghihina akong tumayo. Halos hindi ko magawang tumingin sa harapan, wala akong ibang nararamdaman ngayon kundi galit at sakit. Nasa harapan namin ngayon ang pinaghihinalaang pumatay sa kuya ko, sinong hindi maghihinagpis? Sinong hindi mag aalab ang galit? At kung ano ang mas masakit doon? Ang unang lalaking minahal ko, ang unang lalaking naging sanhi ng katangahan ko, at ang taong suspect na pumatay sa kuya ko-ay iisa.May mga sinabi pa doon ngunit hindi ko na muling naintindihan pa. Naka kuyom lamang ang aking mga kamao habang nakatingin s

"Why don't you stay a little longer, anak? We will actually have unscheduled meeting now, your presence is important," my mom suggested-- no, it sounds like a command.Wala naman na akong magawa doon dahil mukhang importante nga ang kanilang pag m-meeting-an. I need to give them financial reports, lalo na't magpapagawa kami ng shooting range, that's for kuya Vince, gusto niya talaga ipatayo iyon noong nabubuhay pa siya. We need to plan a budget, and as their CFO, I need to be here.Tumikhim itong nasa harapan ko bago tuluyang pumasok sa loob na parang walang nangyari, iniwas niya pa ang sarili sa'kin dahil medyo nakaharang ako sa pinto.I scoffed.Umupo siya sa gilid ni ate, hindi sa tabi niya dahil naglagay siya ng espasyo doon. Agad pumasok ang sekretarya ni mommy at nag serve ng tsaa doon. Umupo na lang din ako sa harap nila at binuksan ang aking iPad. Kahit na naka yuko ako ay pansin ko ang titigan ni mommy at ate Vivian, hindi ko sila pinansin, I'm busy reviewing our past financi