All Chapters of The Accidentally Bride: Chapter 11 - Chapter 20

(Jewel's P.O.V)Pagkatapos na pagkatapos ng speech ni Aiden ay umalis na kami ng party. 1 na ng umaga pero hanggang ngayon di pa rin ako makatulog.Umupo naman ako saka sumandal sa headboard ng kama at napatingin ako kay Aiden na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti habang nakatingin sa kanya.Ito lang kasi ang kauna-unahang tao na nakakatulog pa rin kahit ako ang katabi. Wala kasing nakakatagal sa pagiging magalaw ko sa kama. Pero siya, iba.I sighed. Hindi ko tuloy maiwasan isipin kung bakit nagawang iwan ni Mira ang isang kagaya ni Aiden na mahal na mahal siya.Gwapo naman si Aiden at isa pa nga ito sa kilalang billionaire businessman. Oo masungit siya paminsan at bipolar din pero mabait naman siya at mapagmahal na tao lalo na sa pamilya nito. Gentleman, maaalalahanin, at maalagain.Kagaya nung natamo ko tong sugat ko sa tuhod. Sobra kung mag-alala na akala mo ikamamatay ko naman itong sugat na toh.Hindi ko naman maiwasang isipin yung mga sinabi k

(Jewel's P.O.V)"WHY THE HELL DID YOU NOT ANSWER ANY OF MY CALLS LAST NIGHT HUH?!", galit na galit na sigaw sa akin ni Aiden habang ako, heto at naka-upo sa sofa ng sala ng mansion niya. Nagmumukha akong batang pinapagalitan lang ng tatay niya."Ah h-", hindi ko naman naituloy ang sasabihin ko dahil pinutol yun ni Aiden."DO YOU KNOW HOW WORRIED MY PARENTS AND GRANDPARENTS ARE LAST NIGHT?!", sigaw ulit nito na nag eecho sa loob ng buong bahay.Grabe. Nakakatakot pala magalit tong si Aiden. Kahit yung mga maids kanina, nagsi-alisan nang magsimulang sumigaw si Aiden. Wala ng nagtangka pang lumapit sa kinaroroonan namin.Actually, pagkagising ko kanina hindi naman ito sumisigaw kaagad pero tahimik lang ito at ang dilim ng mukha. Nung tinanong ko lang siya kung okay siya, dun na nagsimula. WAAAHHH! Dapat ata di ko na siya tinanong pa! "Siyem-.""BAKIT HINDI KA MAN LANG TUMAWAG KAGABI PARA SABIHIN SA AMIN NA PUPUNTA KA PALA SA ISANG CLUB?!", pasigaw ulit na tanong niya."Ano kas-.""AND

(Jewel's P.O.V)"Okay, makinig kang mabuti ha? Importante tong bagay na ituturo ko sa'yo kaya dapat makinig ka ng mabuti. Okay?", seryosong sabi ko kay Aiden."Would you just say it already?", he said giving me a bored expression. Tumikhim ako at seryoso pa ring tumingin sa kanya. "Okay. Pag sinabi kong first day, ito ang dapat mong bilhin dahil mahaba. Karaniwan kasi pag first day, malakas talaga kaya dapat ito. Naiintindihan mo? Pero pag tapos na first and second day, pwedeng ito na ang bilhin mo pag nagpabili ako. Kuha mo?", taas kilay na tanong ko sa kanya."Tch. I'm a man Jewel. You don't expect me to be expert when it comes on choosing sanitary napkin that's why I bought one pack of each brand the other day.", Aiden"Excuse me, may mga lalaking marunong bumili ng napkin noh! At kaya nga tinuturuan kita para next time, di mo na gawing grocery ng napkin ang mansion mo. Andami kaya nung binili mo. Anong akala mo? Isang taon akong nagreregla?", sabi ko naman sa kanya.Andito kami

(Jewel's P.O.V)One week. Ganyan katagal akong hindi kinakausap ni Aiden simula nung araw na nagkaraoke kami. Well, hindi naman sa hindi niya ako kinakausap. Pag nagtatanong naman ako sa kanya e sinasagot niya. Pero yun nga lang, 'isang tanong, isang sagot' ang palagi niyang ginagawa.And three days ko na siyang di nakikita. Pumunta kasi ito sa America dahil nagkaroon daw ng problema ang company nila roon. 'Daw' dahil hindi si Aiden ang nagsabi nun mismo sa akin kundi ang mama nito. Tanda ko pa, alalang-alala ako sa kanya three days ago kasi anong oras na hindi pa rin siya umuuwi. Tapos yun, malalaman ko lang sa mama nito na pumunta pala ito sa ibang bansa for business purposes. Ni hindi man sa akin mismo nagpaalam. Ganun ba kahirap sa kanyang tumawag man lang para sabihin na aalis siya? O KAHIT TEXT LANG SANA!Alalang-alala ako sa kanya noon kasi akala ko baka nasagasahan na siya ng Voltes Five sa daan o di kaya kinidnap siya ng Powerpuff girls at pinilit isali siya sa kulto nila!

(Jewel's P.O.V)Napahinga naman ulit ako ng malalim. Hindi ko mapigilang hindi kabahan e. Ngayong araw na toh kasi ang operation ni Jervis. At ngayon nga, naririto kami sa may hospital. Kasama ko ngayon si Aiden, ang pamilya niya, at si Oliver. Pati na rin ang mga kaibigan ni Aiden e naririto. Nagkaroon kasi sila ng meeting kanina at sumama sila rito kay Aiden after nung meeting nila."Ate...?", narinig kong tawag sa akin ng isang boses.Paglingon ko ay nakita ko si Jervis na nakahiga ngayon sa stetcher. Pinaghanda muna kasi nila ito. Dali-dali ko namang nilapitan ang kapatid ko at hinawakan ang kanang kamay niya."Andito si ate.", sabi ko sa kanya."Ate, natatakot ako. Paano kung hind imaging successful?", tanong ng kapatid ko na mahihimigan ng takot talaga ang boses. "Ano ka ba Jervis, wag kang mag-isip ng ganyan. Magiging successful toh okay? At wag kang matakot, andito lang ako. Andito lang palagi si ate sa tabi mo kaya wag na wag kang matatakot.", sabi ko sa kanya habang pinipi