All Chapters of Cleopatra's Choice: Chapter 21 - Chapter 30

Mas lalo pang naging abala si Primo. It's been almost two months since nang magpropose siya. Ikinasal na rin sina Alona at Mr. Norie last week.Samantalang si Primo naman ay nasa Palawan ngayon. Nagpaalam ito na mananatili doon ng mahigit isang linggo dahil magbubukas sila doon ng panibagong branch. Mag-aapat na araw pa lang mula ng umalis siya at mula noon hindi man lang siya tumawag sa akin kahit na isang beses, maliban na lang kung ako ang tatawag sa kanya kaso hindi naman kami nagkakausap dahil lagi itong nagmamadali.I always tried to put in an effort, but I am starting to get tired. Hindi ko alam kung abala ba talaga siya o wala lang talaga siyang pakialam sa akin. Having time and making time are different, but he can't do them either.Minsan iniisip ko paano pa kaya kapag nakasal na kami? Mamalimos lang ba talaga ko palagi ng oras niya? Hindi ba talaga niya ako, kayang maging priority kahit isang beses lang? I know how much he loves his work, but I am his fiancee, and he has res

Matapos naming manggaling ni mama sa mall ay hinatid lang ito at umalis na rin ako.Alas-kwatro pa lang naman kaya nagtungo ako sa condo ni Primo. Hindi ko alam kung nadoon ba siya. Wala akong alam kung nasaan ba talaga siya. Pero last three days ago nakita na siya. Nagyon magbabakasakali akong muli. Kapag hindi ko pa rin siya nakita ay hahayaan ko na lang. Hihintayin ko na lang na sumulpot siya sa harapan ko gaya ng dati.Sinubukan ko naman siyang tawagan ulit pero unavailable pa rin ang number niya. Hindi ba uso sa kanya ang mag-charge? Wala bang signal sa kinaroroonan niya? O talagang pinatay lang niya ang cellphone niya para hindi siya maistorbo. Istorbo lang ba ako para sa kanya?Nakatatlong katok muna ako bago bumakas ang pinto, ngunit isang may edad na babae ang nagbukas nito."Sino po sila?"Nagtatakang tumingin pa ito sa akin. Tiningnan kong muli ang number sa taas ng pinto. Tama naman ang numerong nakalagay. Ito ang condo unit ni Primo."I am Cleopatra. Andyan po ba si Pri

Kinabukasan maaga akong bumangon. Pinilit kong gumising kahit na mabigat ang pakiramdam ko at tila wala akong ganang kumilos.I walk like a zombie. Nagtatakang nakasunod ang tingin sa akin ni Charlie ng makita niya ako."Anong nangyari sayo? Mukha kang bangkay na bumangon mula sa hukay. Ang eyebags mo, mas malaki pa sa hinaharap mo."Napairap naman ako dahil sa sinabi niya. Nagawa pa talaga niyang manlait. Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi kahit na napagod na ang mata ko kaiiyak. Nanatiling bukas ang mata ko hanggang madaling-araw. Alas-dos na yata ako nakatulog.Hindi ko siya pinansin at dumiretso sa opisina ko.Napuyat ako kaiisip. Kaiisip kung bakit ba nangyari ang lahat. Pero nakatulog na lang ako, wala akomg naging sagot sa mga tanong ko."Hoy! Okay ka lang? Mukha lang namatayan. Ano na naman ba ang problema?"I face palm. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin at ipapaliwanag sa kanya. Alam ko naman na hindi ako tatantanan nito hangga't hindi ako nagsasabi ng totoo.Nanlaki a

Naasar na muling hinila ko ang kumot ko habang nanatiling nakapikit. Pero may humila na naman kaya hinayaan ko na lang hanggang sa mawalan na ako ng kumot."Ouch!" napasigaw ako ng may humapas ng unan sa akin.Tinatamad na minulat ko ang aking mga mata. Inis na napaupo at ginulo ang buhok ko. Inaantok pa ako, e."Bumangon ka na."Muli akong nahiga. Kaya hinila nito ang paa ko."Bumangon kana sabi.""Ang aga-aga pa. Bakit ba istorbo ka? " inis na saad ko. Tiningnan ko siya ng masama pero pinagtaasan lang ako nito ng kilay."Anong maaga pa? Nine na ng umaga. Kaya bumangon kana kung ayaw mong paliguan kita mismo diyan sa kama mo," nakapameywang na saad nito. Nakatayo iyo sa harap ng kama ko habang hawak-hawak ang unan na hinampas sa akon."Ano bang kailangan mo? Bakit nandito ka?"Bakit ang aga-aga nandito ito? Tapos nagawa pang mangising. Minsan na lang nga ako makatulog ng mahaba, umepal pa siya. Nitong mga nakaraang araw kulang na lang hindi ako makatulog sa dami ng iniisip ko."Mom ca

"Hindi na matutuloy ang kasal," pagbabasag ko sa katahimikan habang kumakain kami. Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob ko upang sabihin sa kanila ang totoo. Linggo na naman at nandito ako sa bahay ng mga magulang ko. Kumpleto kaming lahat at ngayon ay nakatingin silang lahat dahil sa sinabi ko. Okay na ako, kaya may lakas na ako ng loob na sabihin sa kanila ang totoo. Hindi na ako mahihirapang magkwento. Alam na ni Ate ang nangyari, pero ang mga magulang ko lalo na si mama ay wala pang ideya na ang pinapangarao niyang kasal para sa akin ay hindi na matutupad. Natigil ang pagsandok ni mama ng kanin at napatingin sa akin na nagtatanong ang mga mata. "Anong pinagsasabi mo? Anong nangyari?" Kunot ang noo ni mama. Tila hindi nito nagustuhan ang narinig. "Huwag mo nga kaming biruin ng ganyan." "Hindi ako nagbibiro, ma." Itinaas ko ang kamay ko upang ipakita sa kanila na wala na ang singsing na binigay ni Primo. "Why? What happened? Since when?" sunod-sunod na tanong nito. Tila hindi