All Chapters of The Ceo's Blind Wife : Chapter 41 - Chapter 50

Blake point of view"Shit! Baby wake up!" Naluluhang sigaw ko dito at tinapik-tapik ko ang pisngi nito pero walang nangyari nanatili itong walang malay."Shit!" Mura ko at mabilis na pinangko ito at patakbong bumaba ako sa first floor."Manang!" Sigaw ko kay manang ng makarating ako sa sala.Mula naman sa kusina ay lumabas si Manang at natutop nito ang bibig pagkakita kay Sabina."Anong nangyari sa kanya!?" Nag-aalalang tanong nito at kaagad na dumalo sa'kin."Manang mamaya nalang ako tatawag, pakitawagan nalang din po sila Mommy, dadalhin ko po muna siya sa hospital." Tumango si Manang Corazon at sinamahan ako hanggang sa labas ng unit ko. Kaagad na nagsitayuan ang mga body guard ko ng makita akong pangko si Sabina."Randall, pwede mo ba kaming ihatid sa hospital," nakita ko ang pagkagulat nito pero hindi ito kumibo, tumango lang ito at mabilis na naglakad pasakay sa elevator. Sumunod naman ako dito at sabay kaming tahimik na naghintay.Panay ang tulo ng pawis ko habang tinitignan

Third person point of viewPagbukas ng pinto ng condo ay kaagad na binalot ng kadiliman ang paningin ni Elena."Carina, where are you!?" Sigaw ni Elena na dahan-dahan naglalakad papasok sa madilim na pad ng kaibigan. Ngunit walang sumagot sa ginawa niyang pagtawag kaya naman dire-diretso nalang siyang pumasok para hanapin ito sa buong kabahayan.Kanina ay tinawagan siya nito para papuntahin ndito pero ito naman ang wala ngayon."Carina, where the hell are you!?" naiinis ng sigaw muli nito, at ng walang sumagot ay naisipan ni Elena na lisanin nalang ang lugar ng mapatigil siya at mapatakbo papunta sa silid nito dahil nakarinig ng magkasunod na pagkabasag.BLAG!BLAG!"Carina!" sigaw ni Elena pagkatapos padabog na buksan ang pinto ng kwarto ng kaibigan. Nanigas sa kinatatayuan si Elena pagkakita sa kaibigan na nakasalampak sa sahig at nakasandal sa kama habang hawak ang isang bote ng alak at hilam ng luha. Sa paligid nito ay puno ng bubog mula sa bote ng alak na hindi niya alam kung nat

Sabina point of view Isang linggo na ang nakakalipas after mailibing ni Elena, and it was a painful experience to let someone go. Napaisip tuloy ako kung ganoon din kaya ang naramdaman ni Daddy nung namatay yung biological mom ko? Hindi ko kasi alam ang pakiramdam because when Dad died I was with him but when it was time na kailangan na niyang ilibing, I wasn't there because I was still unconscious in the hospital. "Blake, naiinip na ako, isang linggo na tayong nakatambay lang dito sa condo." nagrereklamong ani ko dahil malapit na akong lumutin dito sa kwarto. Blake hug me and nuzzle into my neck pero hindi ito nagsalita. After kasi ng libing ni Elena ay nagpahinga muna kami dahil araw-araw kaming puyat nung burol dahil sa pagdagsa ng mga kamag-anak ni Elena na hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa'kin dahil ang sabi ni Carina ay wala na itong kamag-anak. "May balita na ba kay Carina?" out of nowhere ay tanong ko kay Blake, dahil hindi na namin nakausap si Carina ulit dahil na-mi

Sabina point of viewPagkagaling ko sa coffee shop ay muli akong nagpunta sa puntod ni Mommy. Pinagpag ko muna ang semento at ang puntod ni Mommy bago ako sumalampak."Mommy," panimula ko. Magkakasunod akong napalunok at huminga ng malalim para kalmahin at ihanda ang sarili sa sasabihin ko."Nandito na naman ako mommy para kausapin ka ulit, for sure na kung may makakakita sa'kin dito ay aakalain na nahihibang na ako. Araw-araw na kasi ako dito!" natawa ko dahil sa sarili kong kalokohan. Pero hindi nagtagal iyon dahil nag-seryoso din naman ako. "una sa lahat, I'm sorry kung wala akong magawa para tulungan ka sa kaso ng pagkamatay mo, pero hindi ako titigil mom, gagawa ako ng paraan para mapagbayad sila sa nagawa nila sa'yo!" Mahabang litanya ko. Natuwa naman ako dahil hindi na ako emosyonal ngayon, siguro ay napagod na ang mga luha ko.Tahimik lang akong nakaupo sa harap ng puntod ni Mommy nang maramdaman ko na may tumabi sa'kin. Napatingin ako dito at napakunot ang noo ko dahil hindi

Third person point of viewNanlulumong napaupo si Connor sa mga nakahilerang upuan sa lobby ng hospital, habang nanlalaki ang matang nakatingin siya sa pinto ng operating room kung saan kasalukuyang ginagamot ang nag-aagaw buhay niyang pinsan at matalik na kaibigan. Habang nakaupo at tahimik na naghihintay sa labas ng operating room ay napansin niya ang dalawang pulis na naglalakad palapit sa kanya, ito din ang mga tumulong sa kanya kanina. Nanatili lang siyang nakaupo habang magkasalikop ang kamay hanggang sa tuluyan ng makalapit ang mga ito at tumayo sa harapan niya."Mr. Connor Sullivan?" tanong ng isa sa mga pulis, tiningala niya ito at tumango siya bilang pagsang-ayon."Yes, I-I am C-Connor," Nangangatal na sagot niya. Habang nakatingin sa mga pulis ay ramdam niya ang panlalamig ng kanyang mga kamay at hindi nakakatulong ang malakas na buga ng hangin na nagmumula sa aircon ng hospital. "My name is Captain Kelvin Romero at nandito kami para magtanong ng ilang katanungan para sa