All Chapters of เพลิงรักต้องห้าม Forbidden Heat: Chapter 41 - Chapter 50

“อาร์!...อาร์!...ไรเนอร์!” ฉันตะโกนชื่อเขาเสียงดังจนเจ็บคอ ฉันทุบประตูของเขาอย่างแรงจนมือของฉันเจ็บมาก แต่ก็ยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่เต้นตุบๆ ในหัวของฉัน ฉันจำไม่ได้ว่ามาที่นี่ได้ยังไง ถ้าเขาไม่ยอมเปิดประตูนี้เร็วๆ นี้... พวกเขาคงจับฉันได้! พวกเขาจะหาฉันเจอ! ร่างกายของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและใบหน้าของฉันก็เปียกไปด้วยน้ำตา ได้โปรด คุณต้องเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!“นาตาลี…” ไรเนอร์พึมพำชื่อฉันออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นฉันยืนอยู่หน้าประตูฉันโผเข้ากอดเขาแน่นเมื่อเห็นเขา“ช่วยฉันด้วย…อาร์…” ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นในอกแกร่งของเขา เสียงของฉันแตกพร่าจนแทบจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของตัวเอง ฉันหอบอย่างหนัก มันยากที่จะพูดและยืนทรงตัวอยู่ได้…นาตาลีกำลังร้องไห้ มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตัวเธอในตอนนี้ เธอดูหวาดกลัวมาก หวังว่าจากสิ่งที่เธอกลัวจะไม่มีตัวตนอยู่จริง ร่างกายของเธอยังคงสั่นและร้องไห้อย่างหนัก เธอสวมเพียงชุดนอนและเท้าเปล่า เธอน่าจะวิ่งตรงมาจากห้องนอนของเธอ หวังว่าจะไม่มีใครเห็นเธอวิ่งไปรอบๆ กลางดึกในสภาพแบบนี้ผมลูบผมยุ่งๆ ของเธอเบาๆ ขณะที่กอดเธอแน่นขึ้นในอ้อมแขน ต้องทำให้เธอสงบลงก่อนที

เซียนพาฉันไปที่ชั้นบนสุดของบูติกซึ่งมีพนักงานสองสามคนกำลังรอเราอยู่ ทั้งชั้นเต็มไปด้วยชุดแต่งงานที่สวยงามตระการตา อีกด้านหนึ่งเป็นห้องแต่งตัว เรามาที่นี่เพื่อช่วยเลือกชุดให้แองเจล่าไม่ใช่เหรอ?“ฉันอยากมีเวลาส่วนตัวกับลูกสาว ไม่ต้องห่วงเรื่องการลองชุด พวกเราจะจัดการกันเองได้” ลูเซียนบอกพนักงานอย่างเป็นกันเองหลังจากชำเลืองมองกันอย่างกระวนกระวายใจอยู่ครู่หนึ่ง พนักงานก็ตกลงที่จะปล่อยให้ลูเซียนกับฉันอยู่กันตามลำพัง“ใครลองชุด?ฉัน?" ฉันถามอย่างสงสัยพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ตัวเอง ที่นี่คือชุดแต่งงานทั้งหมดและฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องนี้“ใช่…เธอช่วยลองชุดแต่งงานหน่อย นี่เป็นเหตุผลเดียวที่อามาที่นี่ในวันนี้” ลูเซียนตอบขณะวางมือบนไหล่ของฉัน“ขอโทษนะคะ คุณหมายความว่ายังไง ฉันตามไม่ทัน เท่าที่ฉันรู้ ฉันยังไม่มีแพลนแต่งงานกับใคร… เร็ว ๆ นี้” ฉันตอบ ขณะที่ฉันส่ายหัวช้าๆ ด้วยความสับสน เป็นเพราะลูเซียนกำลังจะแต่งงาน ถึงตาฉันแล้วหรอ?“เธอพูดถูก…ซักวันหนึ่ง…” ลูเซียนกระซิบด้วยเสียงที่นุ่มนวลและเย้ายวนข้างหูของฉันซักวันหนึ่ง…อะไรนะ?เขาหมายความว่าอยากให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเร็วๆ นี้เหร

เมื่อถึงเวลาที่เราทั้งคู่แต่งตัวเสร็จ แองเจล่าก็ออกจากร้านไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยโทรศัพท์มือถือของลูเซียนเต็มไปด้วยสายเข้าที่ไม่ได้รับ ฉันเห็นเขาเหลือบมองรายการสายที่ไม่ได้รับอย่างไม่ใส่ใจ ด้วยเหตุผลบางอย่างลูเซียนทำตัวเย็นชากับแองเจล่า ต่างจากตอนที่เขาแนะนำเธอให้ฉันรู้จักในฐานะคู่หมั้นของเขาในครั้งแรก เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องที่เราสามคนจะกลายเป็นครอบครัวเพื่อประโยชน์ของฉัน บลา บลา ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉัน แต่ฉันสงสัยว่าการแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้จะสร้างปัญหาให้กับลูเซียนรึเปล่า“เธอจำได้มั้ยว่าสัปดาห์หน้าเป็นวันอะไร” ลูเซียนถาม ขณะที่เรานั่งเคียงข้างกันบนหลังรถโรลส์รอยซ์ของเขา เขามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่มองมาที่ฉัน“ฉันจะลืมได้ยังไง” ฉันตอบโดยที่ยังมองไปข้างหน้า“เธอจะไปกับฉันเหมือนเดิมมั้ย” เขาถาม“แน่นอนค่ะ” ฉันตอบฉันไม่เคยลืมหรอก วันพุธสัปดาห์หน้าเป็นวันครบรอบการเสียชีวิตของแม่ฉันวันครบรอบของแม่ทำให้ลูเซียนเสียใจอยู่เสมอ ครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน ฉันสงสัยว่าเขายังคงรักเธอแม้ผ่านเวลาไปนานแล้วมั้ย ฉันไม่แปลกใจถ้าเขายังรักเธออยู่ จริงๆ แล้วฉันคงเสียใจและโกรธมากถ้าเขาลืมเธอหรือเลิกรัก

เอ็ดเวิร์ดพาฉันเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูไม้บานใหญ่และล็อกมัน ฉันควรจะรู้สึกกลัวที่ต้องอยู่ตามลำพังกับเอ็ดเวิร์ดในห้องที่ไม่คุ้นเคย แต่แปลกที่ฉันกลับรู้สึกสบายใจและตื่นเต้นแทน ภายในห้องมืดและเย็น มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาจากหน้าต่าง ดูแล้วห้องนี้ต้องใหญ่มากแน่ๆ…เอ็ดเวิร์ดผละจากฉันไปชั่วขณะ ไม่นานไฟก็สว่างขึ้น แสงไฟแยงตาหลังจากอยู่ในความมืดเป็นเวลานาน เมื่อดวงตาปรับเข้ากับแสงได้ สิ่งที่ฉันเห็นทำให้ประหลาดใจจนพูดไม่ออก ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรแค่คิดว่าน่าจะเป็นห้องโล่งเย็นที่ว่างเปล่า ที่ไม่ได้ใช้งานมากว่าสิบปี สิ่งที่ฉันเห็นเหมือนห้องนี้ถูกหยุดไว้…ในการเวลาถ้ามีคนบอกฉันว่ามีนักเรียนมัธยมปลายอาศัยอยู่ที่นี่จนถึงเมื่อวาน ฉันคงเชื่อพวกเขาโดยไม่สงสัย ห้องยังดูสะอาดสะอ้าน ของทั้งหมดของเจ้าของห้องนี้ยังคงอยู่สภาพเดิม หนังสือมัธยมปลาย กระดาษ ปากกา และเครื่องเขียนอื่นๆ กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะไม้ ชุดนักเรียนมัธยมปลายกองรวมอยู่บนเตียงแจ็คเก็ตนักเรียนพาดอยู่บนพนักเก้าอี้ โปสเตอร์จากวงดนตรียอดนิยมเมื่อประมาณสิบปีที่แล้วติดอยู่บนผนัง ภาพถ่ายในกรอบรูป อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ในยุคก่อนเช่นเครื่องเล่นซ

“ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง ที่ต้องบอกความจริงว่าอาไม่มีส่วนในการสร้างสิ่งที่เธอกำลังจะได้เห็น คฤหาสน์หลังนี้เก่ามาก อาคิดว่ามันน่าจะสร้างในช่วงสงคราม คฤหาสน์แบบนี้จำเป็นที่จะต้องมีทางหนีลับ ปู่ของอาบอกเรื่องเส้นทางลับนี้ตอนอายังเป็นเด็ก ถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกอย่างชัดเจนว่ามันอยู่ที่ไหนในห้องนี้ แต่มันไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าเรารู้ว่าใครเป็นผู้สร้างคฤหาสน์เช่น วันเกิด หรือราศีของเขา” เอ็ดเวิร์ดอธิบาย ขณะที่เขาหยุดยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าตู้หนึ่งความอยากรู้อยากเห็นทำให้ฉันลงจากเตียงและไปยืนข้างเขา ฉันยังไม่เห็นว่าตู้เสื้อผ้าตู้นี้แตกต่างจากตู้อื่นยังไง“เขาเป็นคนราศีเมษ ถ้าเธอดูตรงนี้ให้ดี เธอจะเห็นสัญลักษณ์รูปดาวราศีเมษสลักอยู่ตรงนี้ มีสัญลักษณ์รูปดาวแบบอื่นที่ตู้ที่เหลือ แต่เขาเป็นคนราศีเมษ จึงต้องเป็นตู้นี้” เอ็ดเวิร์ดอธิบาย ขณะที่เขาชี้ไปที่รูปแกะสลักขนาดเล็กมากที่ด้านบนของตู้ ฉันหรี่ตาเพื่อพยายามดูภาพแกะสลักตามที่เขาบอกเหมือนกับมุกเก่าจากภาพยนตร์ เอ็ดเวิร์ดเปิดตู้เสื้อผ้าออก ข้างในเป็นชุดนักเรียนมัธยมปลาย พอดันเสื้อผ้าไปด้านข้าง เผยให้เห็นแผ่นไม้ด้านหลังของตู้เสื้อผ้า พอเอ็ดเวิร์ดเอาแผ่นไม้ออก