All Chapters of The Three Little Guardian Angels: Chapter 1671 - Chapter 1680

Hinuhubad ni Nollace ang shirt niya at doon lang napagtanto ni Daisie na maganda ang katawan niya. May maganda at toned body siya. Hindi malaki ang muscles niya at mukha silang well-proportioned. Isa siyang tipo na mapayat kapag nakasuot ng damit pero maskulado kapag hinubad yun.Bukod pa doon, well-defined ang v-cut abs niya.Binaba niya ang tingin niya at namula ang mukha niya sa kahihiyan. Agad siyang tumalikod at sumigaw, “Bakit bigla kang naghuhubad ng damit!?”Maayos na nilagay ni Nollace ang shirt niya sa kama at tumayo sa likod ni Daisie.Habang kinukuha niya ang pajama sa kamay ni Daisie, umabante siya para makalapit kay Daisie at sinabing, “Kasi maliligo ako.”Mas lalong namumula ang tainga ni Daisie. Nararamdaman niya ang init ni Nollace na humahaplos sa likod niya nang lumapit ito. Tinakpan niya ng kaniyang palad ang mukha niya at sinabing, “Alam mong darating ako. Sinasadya mo ‘yan!”Tumawa si Nollace habang sinasabi, “Yeah, sinadya ko nga.”Tumigil sa pagtibok ang

Sinabi ni Freyja kay Ayan na may allergy siya sa sibuyas at bawang.Nakapangalumbaba si Ayan at malalim na nag isip.Lumapit si Daisie kay Freyja at bumulong. “Sinadya mo ba yun?”Nagpanggap si Freyja na hindi niya maintindihan kung ano ang sinasabi ni Daisie at sinabing, “Anong sinasabi mo?”Ibinunyag siya ni Daisie at sinabing, “Hindi ba masaya kang kumakain ng bawang at sibuyas sa dining hall?”Nagulat si Freyja at sumagot, “Hindi ako allergic sa bawang at sibuyas sa dining hall. May problema ka ba doon?”Tumingin si Daisie kay Ayan na nag-o-order ng pagkain sa waiter at sinabing, “Huwag mo siya isipin. Kinakain niya lahat.”Natahimik si Freyja.May napagtanto si Ayan at tumawa. “Ayos lang. Makakahanap din ako ng pwedeng kainin ng kaibigan mo.”“Hindi na yun mahalaga. Ililibre mo kami ng pagkain at walang rason para maging mapili kami sa kakainin,” seryosong sagot ni Daisie. “Mag order ka lang na sa tingin mo ay masarap. Gusto ko subukan ang pagkain dito.”Ngumiti si Ayan

Yumuko si Nollace sa kaniya. “Bakit naman ako magagalit?”“Boyfriend kita at pumayag ako na mag dinner kasama siya. Hindi ka ba magagalit?”Naningkit si Nollace at hinawakan niya ang pisngi ni Daisie habang hinahaplos. “Basta hindi ka sumobra, hindi ko naman kailangan magalit.“Daisie, may karapatan ka na makipag socialize sa kaibigan mo at wala akong karapatan na makialam sa social life mo nang sobra. Pero, kung talagang sosobra ka, hindi ko masisigurado kung ano ang gagawin ko.”Nang makita na bahagyang nagdilim ang ekspresyon niya, nagulat si Daisie sandali. “Gaano ka-sobra ang sobra?”Nilagay niya ang daliri niya sa kaniyang labi. “Alam mo ba na ang hindi kayang mapatawad na bagay sa relasyon ay panloloko? Kung mas magiging malapit ka sa ibang lalaki bukod sa akin, gagawin ko…”Nagtataka si Daisie. “Anong gagawin mo?”Hinalikan niya ang pisngi ni Daisie. “Itatali kita sa akin. Hindi ka magkakaroon ng pagkakataon na umalis sa tabi ko at hindi na kita papakawalan.”Gumalaw an

‘Kung hindi dahil sa katotohanan na sinubukan ni Lara na patayin ang hindi niya kaya, ganito pa rin ba ang mangyayari sa kaniya?’‘Dahil may lakas ng loob siyang gawin yun, kailangan niya rin harapin ang kapalit non.’Tiningnan siya ni Daisie. “Dapat lang kay Lara ang lahat ng nakukuha niya. Pero, na-aksidente na siya pero pinipilit pa rin ng lahat ang karma niya. Hindi ba't parang malungkot yon?”Nagulat si Freyja. “Ikaw… Naaawa ka ba sa kaniya?”“Wala naman to sa kung nakakaawa siya o hindi. Iniisip ko lang na ang pagsabi na tadhana o karma ang nangyayari sa mabuti o masamang tao ay manifestation ng pagkawala nating kakayahan bilang tao.“Sabihin natin may nambully sa'yo, nilait at sinaktan ka nila, at isang araw sa future, namatay yung tao sa aksidente o sakit. Masaya nating iisipin na karma yon at mararamdaman natin na ayos na tayo dahil doon. Pero ganoon ba talaga ang karma? Ang totoo, ugali lang yun ng tao na mahina at walang kakayahan.Sinuportahan ni Daisie ang ulo niya g

“Nagbibigay lang ako ng payo sa inyo. Anong masama doon?” Kinuha ni Sandy ang wine glass at mahinang inalog. “Hindi mo dapat asahan ang pag-ibig at emosyon sa mundo. Ang gusto mo ngayon ay baka hindi manatili sa hinaharap. Sa huli, kita at interes lang ang pinaka maaasahan.”Dinala ng waiter ang pagkain sa oras na yun, kaya itinabi ni Sandy ang wine glass niya at kinuha ang kutsilyo niua at tinidor. “Okay, kumain muna tayo.”Hindi gumalaw si Daisie at nanatiling tahimik. “Mrs. Pruitt, kakaiba ang tunog ng sinabi mo. Dahil sa tingin mo na ang relasyon, pag-ibig, at emosyon ay hindi maaasahan, bakit ka ikinasal noon?”Bahagyang nag iba ang ekspresyon ni Sandy. “Kasal? May kinalaman ba yun sa pag-ibig o emosyon? Bata ka pa talaga.”Huminga nang malalim si Daisie at tiningnan si Brandon na walang sinabi mula nang magsimulang kumain. “Mr. Pruitt, ganoon din ba ang tingin niyo?”“Tungkol doon…” Tumingin bigla si Brandon kay Sandy.Nagulat si Daisie. “Posible ba na hindi kayo kinasal da