All Chapters of The Three Little Guardian Angels: Chapter 1571 - Chapter 1580

Nakatayo si Nollace sa tapat ng pader, nakatitig sa painting. Tinatawag na “Fallen Angels,” ang painting at regalo yun kay Daisie galing kay Violet nang bumalik siya sa Octavia.Hindi niya alam kung bakit tinitingnan niya ang painting.Hindi niya alam kung ano ang ginagawa niya sa harap ng painting pero hindi siya interesado doon. Nagpanggap siya na hindi nakita si Nollace at naglakad palampas sa kaniya.Biglang binuksan ni Nollace ang bibig niya at sinabing, “Kakaibang painting.”Natigil siya sa paglalakad at gulat siya g tiningnan. Lumingon siya para tingnan ulit ang painting, at sa totoo lang, wala siyang pakialam sa simbolismo ng painting.Naramdaman niya lang na magandang painting yun.Pero nakuha ng mga salita niya ang atensyon ni Daisie. “Ano pang nakikita mo sa painting?”Nakatitig lang si Nollace sa painting at malamig na sinabing, “Sa unang tingin, nakikita lang natin ang mundo na nililigtas ang mga anghel na nahulog sa mundo at nawalan ng pakpak pero pagkatapos tuming

Samantalang, pumunta si Daisie sa bakuran para makipaglaro kay Goldbar.Gumugulong si Goldbard at tumatakbo dito at doon sa damo nang masaya.Nang makita niyang patakbo ito papunta sa kaniya, ngumiti si Daisie at hinanda ang kamay niya para kunin ito.Hindi niya inakala na tatakbo palampas sa kaniya si Goldbar at dumiretso sa tao na nasa likod niya.Lumingon siya at nakita si Goldbar na nakahinto sa gilid ni Nollace at inaamoy siya.“Goldbar!” galit niyang sigaw.Tumakbo siya palapit dito at pinulot ito mula sa sahig. “Ako ang may-ari sa'yo. Bakit hindi ka nakikinig sa akin?”Tiningnan siya ni Goldbar gamit ang inosenteng mga mata.Tiningnan niya si Nollace at tinanong, “Anong ginagawa mo rito?”Kalmadong sumagot si Nollace, “Nandito ako para maglakad.”Tiningnan niya ang tuta sa bisig ni Daisie at nagpatuloy. “Goldbar ang pangalan niya?”Binuhat ni Daisie si Goldbar pabalik sa kulungan. “May problema ka ba doon?”Habang nakasunod sa kaniya, natahimik si Nollace sandali ba

‘Ang pinaka mahalaga ay may amnesia si Nollace ngayon!’Biglang nakapag desisyon si Lisa.Umalis ng private room si Tristan kasama ang kaibigan niya. Pagkatapos nilang magpaalam sa isa’t isa, dinala niya ang kaniyang driver sa parking lot.Binuksan ng driver ang pinto para sa kaniya. Nang papasok na sana siya sa sasakyan, may narinig siyang boses mula sa likod. “Tito Tristan.”Lumingon si Tristan at tumingin—ito ang batang waitress na nag serve sa kanila kanina sa private room.Pero tinawag siya nitong Tito Tristan dahilan para maguluhan siya. “Kilala mo ba ako?”Maayos ang pakikitungo ni Lisa. “Sa totoo lang po, hindi ko sinasadya yun. Nagkamali lang ako dahil narinig kong binanggit mo si Nollace.”Naningkit ang mata niya. “Mag classmate ba kayo ni Nollace noon?”Hindi yun tinanggi ni Lisa. “Oo pati rin si Daisie at Colto. Magkaklase kami noon.”Nang makita na kakilala din niya si Colton at Daisie at binanggit ang pangalan ng pamangkin niya, hindi nagduda si Tristan at tuming

Hindi nagbago ang ekspresyon ni Nollaxce. “Bakit bigla ka kasing tumatalikod?”Hindi nakasagot si Daisie, nilagpasan niya si Nollace.Hawak-hawak ni Daisie ang isang bucket ng mga inihaw sa isang kamay at kinakain ang mga ito gamit ang isang kamay habang naglalakad sa kalsada, sinusundan naman siya ni Nollace pero hindi ito bumili o kumain ng anumang pagkain.Huminto siya at inabutan si Nollace ng isang inihaw na hawak niya. “Heto.”“Hindi ko ‘yan kakainin.”“Okay, kalimutan mo na.”‘Ayaw ko rin naman mag-share sa kaniya.’Pero, bago pa niya maubos lahat ng inihaw, nagsimula siyang makaramdam ng sakit sa kaniyang tiyan, hanggang sa hindi na niya ito matiis.Napansin ni Nollace na may mali at sinuportahan siya. “Anong problema mo?”“H…hindi maganda ang pakiramdam ko.”Kumunot ang noo ni Nollace at seryosong sinabi, “Hindi malinis ang mga ‘to, pero ang dami mong nakain. Dapat lang sa iyo ‘yan.”Gusto siyang sagutin ni Daisie, pero hindi na siya makapagsalita. Nag-squat siya at

Bahagyang nanlamig ang tingin ni Nollace nang maisip yun.“Nollace.” Isang tao ang pumutol sa iniisip niya, marahan siyang lumingon at isang babae ang kumaway sa kaniya.Kumunot ang noo ni Nollace. Hindi niya maalala kung sino ang babaeng ‘to, pero malinaw na kilala siya nito.Lumingon siya, tiningnan ang mga tao sa cafe, at nilapitan ang babae. “Sino ka?”Pinisil ni Lisa ang manggas ng damit niya at ngumiti. “Pwede ba kitang makausap nang ilang minuto?”Sa loob ng cafe, binilhan ni Daisie ng latte si Nollace. Tumalikod siya at tumingin sa entrance pero napagtanto niyang wala doon si Nollace.Huminto si Nollace sa corridor na malapit sa elevator, isang area sa mall kung saan hindi masyadong maraming tao ang dumadaan. Walang emosyon niyang tiningnan si Lisa. “Sino ka?”“Nollace, huwag mo sana ako masamain.” Kinaway ni Lisa ang kamay at nakangiitng sinabi, “Alam kong hindi mo ako naaalala, pero ayos lang yun. Naiintindihan ko.”Kumunot ang noo ni Nollace.‘Tinatawag niya ako sa