Lahat ng Kabanata ng Bring her back: The CEO's Obsession: Kabanata 21 - Kabanata 27

MITSUKI’S POV We arrived at a mall, where I spotted a variety of bikes. To be honest, I like motorcycles but cannot afford one that’s as expensive as Janne’s. Sometimes I think about saving money so I can buy an expensive one, but that’s when I'm permanently at work and don’t think of leaving immediately.Napatingin ako sa isang Ecosse ES1 Spirit nagkakahalaga ito ng mga 3.6 million dollars at kung susumahin sa peso ay nasa 17 Billion pesos. Napatakip ako ng bibig ko at saka ako napatakip ng mata ko at napamura sa presyo.“Tangina?” hindi makapaniwalang usal ko.“W-why?” takang tanong ni Sir Ashton.“E, kasi naman sobrang mahal nitong ES1. Grabe naman ang price!” sabi ko at saka sya natawa.“Yes, it’s so expensive but that’s only for those who want to buy it. You are not forced to buy such a motor. Another thing is that there are others like that that are second-hand and it also looks expensive,” sabi nito at dumikit ako sa kanya.“Mga magkano po?”“Around… 50-100,” sagot nya.“Thaus

~Present; The chapter 22’s continuation~ MITSUKI’S POV Nang makabili na ako ng kakailanganin ko ay naisipan kong bumili ng pagkain. Habang naglalakad ako ay napahinto ako nang makita ko si Audrey na nakasuot ng skirt at naka-croptop. Napangiwi ako kasi ang lamig ng buong mall mero naka-skirt sya. Pinag-cross nya ang parehong braso nya sa ‘kin at saka nya tinaas ang kilay nya sa ‘kin. “I didn’t think that the trash would be in this place,” sabi nito at nakangisi pa. I gave her a silly grin, and then I looked around, approached her slightly, then spoke. “Hindi ka ba na-inform na ang basurang sinasabi mo ay isa nang magandang basura ngayon?” pang-aasar ko sa kanya. Tinignan ko ang suot nya. “Look at your clothes, Audrey. Parang kinulang sa tahe. Hindi ka naman siguro naghihirap ‘no?” mapang-asar na sabi ko. “What? Hindi ito kulang sa tahi! This is a design!” “Ah talaga ba, Audrey? Masyado kasing kapos. Alam mo imbis na pakialam mo buhay ko. Bakit hindi mo kaya inintindihin iyang sa

~Past; The chapter 21’s continuation~THIRD PERSON’S POVHindi alam ni Mitsuki ang kan’yang gagawin nang sandaling iyon. Nang makasigaw siya sa kaniyang unan ay tumayo na ito at saka siya huminga ng malalim at naligo na at saka siya nagbihis. Kailangan na niyang ihanda ang kaniyang sarili dahil hindi na sila mag-amo ng kaniyang boss na si Ashton at kailangan niyang tanggapin na hindi na lang employee ang tingin sa kaniya ng kaniyang boss kung hindi isang babaeng makakasama nito hanggang sa dulo ng kan’yang buhay. Nang makapagbihis na ito ay saka siya ulit bumaba pero nasa sala na ang lahat kaya naman naisipan nitong pumunta sa kusina kasi nagutom siya. Hindi pa kasi siya nag-aalmusal matapos ang nangyari kanina. Nang makakuha ito ng pagkain ay isinara na nito ang ref at napatalon siya sa gulat nang makita si Ashton sa pagsara ng ref. “Ginulat mo ako!” ani niya. “I didn’t mean that,” sabi naman ni Ashton. Lumapit sa kaniya si Ashton. “Alam na ba nila?” bulong na tanong nito. Nanguno