Lahat ng Kabanata ng Hiding the twins of a blind billionaire : Kabanata 61 - Kabanata 70

“NOW we prepared an singing performance for all you hope you enjoy her voice and chill while waiting for the next flow of this anniversary. Let’s give her a round of applause everyone!” Nagsimulang magpalakpakan ang mga tao sa paligid ng sabihin iyon ng MC. “Did you see my wife Mason?” Bulong na tanong ni Eugene kay Mason na nasa kanang parte nito. “Si Irene? Hindi, diba kasama mo?” Kuno’t noo na tanong ni Mason pero dahil nagsimula na ang performance sa stage ay hindi na natuloy pa ang kanilang usapan. Ang paalam kasi ni Irene kay Eugene ay may i-che-check lang ‘daw ito ngunit hindi pa ‘rin ito bumabalik matapos ang ilang minuto. Nagsisimula na siyang mag-alala dahil natatakot siya na mawala nanaman ito sa kaniya. Hindi na niya napigilan at tumayo na para umalis doon pero nang marinig niya ang boses ng kumakanta sa stage ay natigilan siya. “Wife?” Hinding-hindi niya makakalimutan ang boses ng asawa. Sigurado siyang si Irene ang kumakanta kaya naudlot ang pag-alis niya at kusan

Kung hindi pa nagsalita si Eugene ay baka hindi na siya nakagalaw sa kaniyang kinatatayuan. Nang maglakad sila papasok sa loob ay familiar na familiar sa kaniya ang lugar na iyon. Paano nga ba niya makakalimutan ang kumpanya ng magulang niya. She used to go there dahil na ‘rin siya ang nag-iisang tagapagmana ng negosyo na iyon. Ang negosyo na kinuha ng kaniyang tito at tita, lahat inangkin nila maging ang bahay nila. Hindi maiwasan ni Irene na maluha dahil doon kaya agad niyang pinahiran ang kaniyang luha.“Okay ka lang ba hija? Sorry kung dinala ka namin dito,” napalingon siya kay Roger dahil sa sinabi nito. Based sa sinabi nito ay may alam sila na dating kanila ang kumapanya na iyon. Ang pangalan niyon ay Legazpi Company. Ang mommy at daddy niya ay isang interior designer at doon sila nagsimula nang sarili nilang kumpanya. Siya lang ang tanging naiba dahil ang talent ng mga magulang niya ay isang pintor ang kinalabasan. Kaya nga tuwang-tuwa sa kaniya ang mommy at daddy niya dahi

“Pwede niyo akong layuan kung naiilang kayo saakin at ayaw madamay sa issue ko. Ah no, ako nalang ang lalayo.” Agad na tumayo si Irene at kinuha ang kinakainan niya’t ibinalik na dahil nawalan na siya ng gana. “S-sandali Ms. Violet!” Tinawag pa siya ng mga ito pero hindi na niya nilingon ang mga ito at kaagad na umalis doon. Nagpunta siya sa lugar na walang tao dahil na ‘rin lunch pa. Napahawak siya sa pader na naroroon para kumuha ng lakas dahil nanghihina siya. Gusto niyang maiyak dahil sa narinig niya mula sa mga kaibigan pero ayaw niyang may makakita sa kaniya sa ganoong sitwasyon. “Sabi ko na nga ba may tinatago ka ‘ding baho!” Napalingon siya sa nagsalita at doon ay nakita niya ang tatlong babae na familiar sa kaniya pero hindi niya alam ang pangalan. “Hindi ko alam ang sinasabi niyo.” Seryoso niyang sabi at aalis na sana nang hawakan siya ng dalawang babae sa magkabila niyang braso ng sobrang higpit. “Ano ba get off of me!” sigaw niya na sabi sa mga ito. “Ano magsusumbo

“MS. VIOLET!” Nagising si Irene dahil sa paulit-ulit na pagtawag sa kaniya nang kung sino. Pero tila familiar sa kaniya ang boses na iyon kaya nang idilat niya ang mata niya ay natigilan siya ng makitang madilim ang paligid at tanging ilaw na nakatapat sa kaniya mula sa taas ang ilaw. “M-Ms. Violet gising ka na! Nasaan tayo?!” Napalingon siya sa nagsalita at nakita niya doon si Jess na umiiyak. Doon lang tuluyang bumalik sa kaniya ang nangyari bago siya mawalan nang malay. Sinubukan niyang galawin ang kamay niya ngunit hindi niya magawa dahil nakatali iyon sa likod ng kinauupuan niya. “Y-yung tatlong babae! Sila ang may gawa nito! Pero paano ka napunta dito Jess?” takang tanong ni Irene sa kaibigan. “M-may inuutos saakin team leader namin sa floor na ‘yon tapos nakita kita na walang malay. Nagulat ako pati ako pinatulog nila… Natatakot ako Ms. Violet!” Hindi maiwasan ni Irene na maawa sa babae. Alam niya ang nararamdaman nito lalo na ganoon ‘din siya noong unang maranasan niyang

Laking pasasalamat ni Randy at nanjan si Ivan dahil binitawan na siya ni Eugene. Akala niya takaga katapusan na niya. “Ivan?” hindi makapaniwalang sabi ni Eugene at agad na yumakap sa kaniya ang anak. “Nakita ko na pinalo nila sa ulo si mommy, daddy! I’m not strong enough to save her kaya tinawag ko si tito Randy kaso wala na sila! It’s my fault daddy!” Agad na lumuhod si Eugene para makapantay niya ang anak. Pinahid niya ang luha sa pisnge ng anak at umiling dito. “No, don’t blame yourself. Kasalanan ni daddy dahil iniwan namin siya. Wag kang mag-alala anak hahanapin natin si mommy. Hindi ako papayag na may kumuha sa kaniya.” Tumayo na si Eugene matapos niyang yakapin sandali ang anak at tinignan si Randy na agad naman nitong ikinakuha ang ibig nitong mangyari at dali-daling naglakad oalabas. Sumunod lang sila kay Randy hanggang sa makarating sila sa 20th floor kung saan ang floor na pinagtatrabahuhan ng tatlong babaeng iyon. Iisa lang ang department nila at sakto na kabab