Lahat ng Kabanata ng Chosen for Pleasure (R18) Slave Market Series 1: Kabanata 21 - Kabanata 30

Noella’s Point of View“Do it while calling my name,” utos ni Diego sa akin.“Yes, Sir,” tugon ko.Naging mapangahas na ang kamay ko at inilabas-masok na sa loob ng kaselanan ko ang vibrator at napapikit na ako sa pagnanasang nadarama ko.“Ohh, Diego, ohh!” ungol ko habang binabanggit din ang pangalan ni Diego. “F-ck me hard, please, please,” halinghing ko pa habang pabilis na nang pabilis paggalaw ng mga kamay ko.Halos wala na ako sa sarili at ang tanging nais ko na lang ay maabot ko ang sukdulan na kanina ay ipinagkait sa akin ni Diego at habang gumagalaw ang kamay ko ay walang humpay na umuungol ako at tinatawag ang pangalan ni Diego saka gumigiling na rin ang katawan ko. Wala na ako sa saraili at wala na rin akong pakealam na pinapanood ako ni Diego sa ginagawa ko kaya nagulat pa ako nang hawakan ni Diego ang kamay ko saka marahas na hinila ang vibrator at binuhat ako ni Diego saka humiga siya sa kama at ipinasok nang walang pagdahan-dahan ang matigas niyang pagkalal-ke.Napuno

Noella’s Point of ViewNapapikit ako sa takot habang yakap ko ang katawan ni Diego sa malalakas na putok ng barilan at napasigaw muli ako nang may humawak sa braso ko saka nagpapalag.“Noella, si Draco ito huwag kang matakot!” sigaw sa akin nang humawak sa braso ko.Mabilis akong nagmulat ng mga mata at nakita ko nga si Draco pero hindi siya nag-iisa dahil nandoon si Kaan at ang iba pa nilang kaibigan na may mga hawak na baril.“Nandito na kayo!” bulalas ko.“Patay na ang mga kalaban kaya umalis na tayo rito,” sabat ni Kaan.“May sugat si Diego galing sa tama ng bala at mukhang malala ang lagay niya kaya kailangan natin siyang dalhin sa Ospital!” sabi ko nang maalala ang kalagyan ni Diego at nang tignan ko ang binata ay wala na siyang malay.“Kaan, kunin mo na si Noella at kami nang bahala kay Diego,” utos ni Jiro.Lumapit si Kaan sa akin saka hinila ang braso ko paalalay patayo at doon tumambad sa akin ang ilang katawan na nakahiga sa semento na puno ng dugo at mukhang wala ng mga bu

Noella’s Point of ViewHindi ko na alintana ang bigat ni Diego dahil sa takot sa mga humahabol sa amin na gustong patayin si Diego. Nasa labas na ako ng Ospital at sasakay na ng taxi nang may sasakyan na kasunod ng taxi sanang sasakyan ko at may mga malalaking lalake na lumabas doon.Naghinala na ako kaagad na maaaring kalaban iyon dahil nahagip ng mga mata ko ang baril na inayos sa likod ng isang naglalakad palapit sa Ospital pero hindi ko na inintindi dahil naisip ko na hahayaan ko na ngang mamatay si Diego at may nauna na ngang taong tatapos sa buhay niya pero biglang nakaramdam ako ng konsensiya.Umandar na ang taxi pero pinahinto ko pa at mabilis na lumabas sa sasakyan saka tumakbong pumasok sa Ospital. Sumakay ng elevator ang mga lalaking nakita niyang armado kaya sa hagdanan na ako dumiretso at mabilis na tumakbo. Mabuti na lang talaga ay naka-rubber shoes, jeans at blouse ako ngayon dahil kung hindi ay hindi ko magagawang tumakbo ng mabilis.Sanay ako sa mabilisang kilos at p

Noella’s Point of ViewSobrang excited na ako dahil matapos ang isang buwan na pamamalagi sa bahay ni Draco para magtago sa mga taong gustong pumatay kay Diego at magpagaling sa mga sugat na natamo namin sa pang-ambush sa amin ay napagdesisyunan na ni Diego na magpunta na kami ng Negros Occidental.Makikita ko nang muli si Maya at ang Tita at Tito ko at may pagkakataon pang makauwi ako sa hacienda namin na ang sabi ni Maya ay nabawi na ni Mama. Kahit paano ay masaya akong hindi talaga nawala sa pamilya namin ang hacienda dahil binawi pala iyon ni Mama matapos niya akong ibenta sa Slave Market.Naisip ko tuloy bigla si Mama, ano kayang magiging reaksiyon niya kapag nakita akong muli? Makokonsensiya kaya siya at hihingi ng tawad sa akin dahil sa pagsira niya sa buhay ko?Hindi ko alam kung mapapatawad ko si Mama kung sakaling humingi siya ng tawad sa akin dahil matindi ang pinagdaanan ko noon pa lang nasa Slave Market ako at nang mabili ako ni Diego. Nagpapasalamat ako na hindi kasingti

Diego’s Point of ViewSa tuwing dumadalaw ako sa bahay ampunan at nakakasama ang mga batang ulila pati na rin ang mga madre na itinuring kong mga magulang noon dito sa ampunan, ay talagang sumasaya ako at nakakalimutan ko ang pagkatao ko ngayon, na isa akong miyembre ng malaking Mafia organization, pumapatay ng tao at may illegal na negosyo. I feel like I am back in my childhood, living happily with my fellow orphaned children then and the only ones taking care of us are the nuns and volunteer workers with whom we also spend time.I am an innocent child whose only dream is to finish school and grow up simple, and my plan when I grow up is also to work in the orphanage as a volunteer worker. Pero hindi natupad ang simpleng pangarap kong iyon kundi ay naampon pa ako at nagkaroon nang marangyang buhay kaya lang hindi naman ako lubusan naging masaya dahil dala-dala ko noon ang kalungkutan sa pagkawala ng ilan sa mga mahal ko sa buhay dahil sa sunog at nahiwalay pa ako sa ibang madre dahil