All Chapters of In Love With My Husband's Brother : Chapter 1 - Chapter 10

TARAH "Mamimiss ka namin, Tarah. Lalo na ng mga labada mo. HAHAHA!" Sabay na tumawa ng malakas ang magkapatid. Idinaan ko nalang sa buntong hininga ang inis ko. Nilagpasan sila, at dumeretso na sa aking kwarto. Pareho silang nakatambay sa labas ng kwarto ni Sam. Mukhang hinintay talaga ako para inisin. They didn't told me exactly what's about to happen but I know it already. Sa mga parinig palang nila ay alam kona. Pagkalipas ng kalahating oras ay pinuntahan ako ni Mrs. Lucille sa aking kwarto. As usual, may hawak na glass wine na kakapurit lang ang wine na laman. Sumandal siya sa hamba ng pinto sa aking kwarto. "Today is the day, Tarah." binigyan niya ako ng pekeng malungkot na ngiti. "Pack your things. Lilipat kana sa bahay ng asawa mo." Kunwari pa ay may luha siyang pinunasan. Inalis ko ang tingin sa kaniya. Pinag-igting nalang ang aking panga dahil hindi ko siya mairapan. Sinasabi ko na nga ba. Kaya masaya ang dalawa ay aalis na ako. Masaya din naman akong iwan sila. Ayoko nam

TARAH"You want me to marry someone I don't know? At bakit po ako? Ako na dalawang linggo palang mula noong ampunin niyo, at patirahin sa bahay niyo. Bakit ako ang ipapakasal niyo sa pamilyang hindi ko naman kilala bilang kabayaran sa utang niyo?"Hindi ako nagulat nang malaman na may iba silang pakay mula sa akin, pero hindi ko inakala na ganito kabigat ang gustong nilang gawin ko. Kasal ang gusto nilang makuha mula sa akin. "Hindi kita inampon para kwestyunin ang mga pagpapalakad ko sa pamilyang ito. Didn't you you let me adopt you to lessen the burden of your family? Hindi mo ba kayang gawin iyon para sa amin? Hmm? Kami na ang bago mong pamilya. Pamilya mo kami, Tarah. Won't you help us?"Ibang usapan ito. Kasal ang pinag-uusapan dito. "Hindi ko po kaya ang gusto niyong gawin ko." Gusto nilang pakasalan ko ang isa sa mga anak ng pamilyang pinagkakautangan nila. Hindi ko alam kung paano sila nagkautang sa pamilyang yon. At kung saan napunta ang perang inutang nila. Ni hindi ko nga

PRESENT (The day Tarah moved in.)TARAHSumilip ako sa labas ng bintana. The gate was closing on its own. Darn! Is it automated? Before it completely closed I saw a black car passed by. That's Ezekiel I guess. Realizing I'm truly alone now got me a little nervous. Wala naman sigurong multo dito?Mas matatakot ako sa tao kaysa sa multo. Ghost couldn't kill me. Real people can. I looked around the house once more. Tinignan ko kung makikita ko ang address ng bahay na ito sa fridge na sinasabi niya. It was there. I saved it on my phone. Pati narin ang number niya. Para kung ano man ang mangyari ay agad akong makatawag.I like to be alone, but not in a huge house like this. Kung sanay na siguro ako dito okay lang. I haven't looked around the place. I thinks this house is a part of a subdivision. Nabawasan ang pangamba ko. Maybe there's security securing the place. Then I remembered he told me the securitys tight here.Pumanik ako sa taas, muling tinignan ang mga kwarto at nagayos ng kaunti

TARAHWhy does it have to be today? Bakit ngayon pa walang pasok? Gumising pa naman ako ng maaga, at ano ang maidadahilan ko ngayon para makaiwas kay Ezekiel? Tumayo ako sa tabi ng pinto. Pinapakiramdaman kung may ingay sa labas. Ang kalam ng aking sikmura ang narinig ko. Hindi kasi ako kumain ng kanin kagabi. Dinuwag akong bumaba ulit matapos maubos ang dalawang slice ng pizza. Kabado akong makasalubong si Ezekiel, at lalo naman ang makasalubong ng multo. Madaling araw na kaya itinulog ko nalang ang gutom.Maaga pa, baka tulog pa 'yon. Ito na ang tamang oras para bumaba. Maingat akong kumilos, siniguradong tahimik ang aking mga galaw. Tumigil ako sa harapan ng pinto ng kaniyang kwarto, pinakiramdaman ang ingay sa loob. Tahimik, baka nga tulog pa. Ala sais palang, e. Okaya naman ay baka nasa baba na? Kinabahan ako. Sinuklay ko ang aking buhok. Eh? Ba't ka nagpapaganda? Pinilig ko ang aking ulo saka na tumuloy sa baba. Para akong magnanakaw, patiyad na naglalakad at nililibot muna an

TARAHPagkapatong palang ng bag ko sa mesa ay may tanong kaagad siya. "Anong lunch mo? Ako na kukuha." Aniya at umambang tatayo."Ako na." Dry kong sabi. "Kukuha sa lunch natin?" Gulat niyang tanong. Pareho na kaming nakatayo."Lunch ko." Sambit ko saka ko siya iniwan doon. Rinig ko ang pagsunod niya sa akin. Inunahan niya ako sa pagpila. "Ako na. Just tell me what should I get. Baka makuha ang table natin. Walang nagbabantay." aniya saka inginuso ang table namin. Tumingin ako doon at sa mga tao sa paligid. May ilang kakapasok lang at malamang ay maghahanap ng pwesto. Wala pa naman lumalapit doon."Nauna tayo. Kung may umokupa e'di paaalisin."Naghugis bilog ang kaniyang mata at sabay na tumaas ang kilay, at naging isang linya ang labi. Ang ekspresyon niya ay parang nakaimot siya pero ngayon ay naalala na. "Right." aniya. "Maldita ka naman kaya matatakot sila sayo."Walang emosyon ko siyang tinignan. Kabado siyang ngumiti. "Biro lang. Baka pati ako paalisin mo." Tinalikuran ko siya a