All Chapters of Marked by a Playboy Prince: Chapter 11 - Chapter 20

KABANATA 10MYCA’S POVPagdating namin sa isla ay hindi na kami nagsayang pa ng oras at sinimulang tignan ni Majo ang security system at ang mga pagkain na kakabili lang namin. There is a jetski here and Jilo bought me a scuba gear so I can enjoy myself here for the mean time. Kung tutuusin ay para lamang akong magbabakasyon dahil parang wala akong pinoproblema sa sitwasyon ko ngayon. Majo assembled the personal computer so I can still review the report on my resort that Jilo will forward to me. Mayroon ding signal para sa TV kaya maaari pa rin akong manood. Pero bawal akong makipag-usap sa ibang tao lalo na ang buksan at gamitin ang social media accounts ko. I know that Jilo is spoiling me so I cannot start overthinking while I am alone here in this private island. I can’t help it but feel so blessed and loved. Ang swerte naman ng babaeng mapapakasalan niya.“Uuwi na ako mamayang alas kuwatro. Magpapatrol lang ako nang isang beses ngayon para masigurong safe ka rito. Don’t turn off t

KABANATA 12MYCA’S POVPagkatapos kong maghanda ng pagkain namin ay saka ko tinawag si Ian. Mas lalo lang kaming naging tahimik ngayon na kumakain na kami. The truth is I am still trying to absorb everything. Hindi man lang ako nagkaroon ng oras para mag-isip at magulat sa mga nagdaang araw dahil sa mga nangyari. Ngayon ko pa lang nararamdaman ang pinaghalo-halong hiya, gulat, saya, inis, at pagtataka. Dumagdag pa na ngayon ko pa lang naaamin sa sarili ko na nakakahiya ang mga ginawa ko sa mga nagdaang araw. Dapat na ba akong magdasal na sana ay hindi niya malaman man lang kung paano ko siya napapakain? Nakakawala ba ng dignidad ang mga ginawa ko? Pero hindi ba ay may rason naman ako para gawin iyon? He can’t just blame me because I saved him!“So… Did you even feed me while I am past asleep?” Halos mabulunan ako sa naging tanong ni Ian bigla.Para namang narinig niya ang nasa isip ko kanina. Tumikhim ako at tumango nang simple. Hindi ko naman sasabihin sa kanya kung paano ko iyon gin

lKABANATA 14IAN’S POVHindi ako tumagal ng isang buwan sa Pilipinas dahil nahanap ako ng mga tauhan ni papa. i have no other choice but to follow his order so I went to Italy after giving Myca my apology token. I hope she loved the couple bangles I gave her. Hindi ko pa naman alam kung paano ako hihingi ng tawad sa kanya sa nagawa ko noong nasa laot kami para mangisda. I thought that would be our last meeting but good thing she has visited one of the branches of my jewelry line in Manila. Nagkataong nandoon pa ako dahil doon ko hinintay ang mga tauhan ko para ihanda ang private plane na gagamitin ko papuntang Italy.My life is complicated and it is full of surprises. Hindi ko rin maintindihan noong una kung bakit kinakailangan kong mamalagi sa Italy. Pero doon ko napagtanto na lahat tayo ay ipinanganak na may kakambal na responsibilidad sa buhay natin. Iba-iba man tayo ng kapalaran pero pare-pareho naman tayong may gagampanang responsibilidad.It seems fun to be here in Italy. But I a

KABANATA 16IAN’S POVHindi na talaga ako tinatantanan ng tingin ni Aamon kahit pa tapos na kaming lahat sa pagkain. He even whispered something to Ace and now they are both looking at me. Binalingan ko ng tingin si Louisa para humingi ng tulong pero busy siya sa pamangkin niyang si baby Aziel. Mamaya pa naman ang plano naming umalis pero hindi na pwede na maghinala na agad ang mga pinsan ko dahil sigurado akong hindi ako makakalusot sa kanila.“Halata ka naman masyado, Ian. Huwag mong bigyan ng sakit ng ulo si tita,” sambit ni Ace at Sinamaan ako ng tingin.Aaamon chuckled without humor in it. “Siguraduhin mong hindi ka namin mahuhuli. Alam mong kahit pa tumakas ka ay hindi mababago ang katotohanan na ikaw lang ang maaaring mamuno kasunod ng lolo mo kaya huwag kang magddrama sa amin,” aniya at binalingan ng tingin ang kanyang asawa na nakaupo sa tabi ni Louisa.Napabuntong hininga ako. Mukhang mahihirapan akong tumakas. I know that they are just worried about mama. Hindi naman sila ma

KABANATA 18MYCA’S POVNagulat ako nang dumating si Jilo rito pagkawala pa lang ng bagyo. Pero mabuti na rin iyon dahil hindi ko na kailangan pang mag-alala kung ano na ang kakainin namin ni Ian kapag tumagal nang isang linggo ang bagyo rito sa isla. Although I am so eager to know what has been mama and papa’s reply to Jilo’s messages, I don’t want to ask anything about it because Ian might hear us. Ayaw ko naman na malaman niya na ang rason ko para magtago sa islang ito ay dahil sa nagmamatigas ako sa aking mga magulang.Hindi naman sa pagmamatigas pero sa tingin ko naman ay maituturing pa rin na ganoon nga ang ginagawa ko. Hindi naman sa ikinakahiya ko na ipinaglalaban ko lang ang karapatan ko pero hindi ko naman makita ang rason na dapat niyang malaman ang buong rason ko sa likod ng lahat ng ito. I am not sticking my nose to his business and problems in life and so he should do the same thing because after everything, we will never see each other again. Basta makatulong lang ako sa