All Chapters of กลับสู่ผืนโลก: Chapter 21 - Chapter 30

ยานธีออส – ใบหน้าบนดาวอังคาร “ บัวเอโนส ดีแอส เมียมีโก ” แอซากิสเริ่มต้นโดยหันไปหาเพื่อนร่วมเดินทางของตนขณะที่เข้าสู่สะพานเดินเรือจากมอดูลโอนย้ายภายในหมายเลขสาม   “ อะไรนะ” เพทรีตอบอย่างสงสัยชัดเจน   “ อะเปรนดี เอสปานยอล ” แอซากิสกล่าว   “ ฉันรู้อยู่แล้วว่างานนั้นจะทำให้สมองของนายแห้งเหี่ยวไม่ช้าก็เร็ว”   “ ในทางตรงกันข้าม ฉันแค่กำลังกล่าวอรุณสวัสดิ์แก่นายเป็นภาษาสเปน”   “ งั้นเครื่องจักรโหดเหี้ยมก็ได้ผล”   “ เอ่อ ฉันคิดว่าฉันคงเที่ยวไปเทศนามวลชนไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าอาจออกเสียงประโยคที่มีความหมายสองสามประโยคได้ ฉันเข้าใจส่วนต่างๆ ของการส่งผ่านบางสัญญาณที่เราได้รับในภาษานั้นด้วย”   “ ยอดเยี่ยมเลย ฉันไม่เต็มใจใช้เจ้านั่นมาตลอด แต่ฉันต้องพูดว่ามันสะดวกมาก”   “ ใช่” แอซากิสตอบ “ลองคิดดูสิว่าบรรพบุรุษของเราต้องพยายามขนาดไหนก่อนที่จะนำระบบการเรียนรู้นี้เข้ามา”   “ ฉันจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ำว่าคงต้องใช้เวลากี่ปีในการเรียนทุกอย่างที่ตอนนี้แค่ใส่เข้าไปในสมองภายในไม่กี่นาที”   แอซากิสเพียงแต่พยักหน้า

ยานธีออส – โคจรรอบโลก “ หนีห่าวมา ? ” เพทรีกล่าวกับเพื่อนร่วมเดินทางผ่านเครื่องสื่อสารพกพา   “ อะไรนะ” แอซากิสตอบ   “ หนีห่าวมา ?” เพทรีกล่าวซ้ำ   “ เพทรี นายได้ยินฉันไหม ต้องมีการรบกวนบางอย่างในระบบการสื่อสารแน่ๆ ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายกำลังพูด”   “ การรบกวนอะไร” เพทรีผู้กำลังสนุกตอบ “ฉันแค่กำลังถามว่านายสบายดีหรือเปล่าเป็นภาษาจีนกลาง”   “ งั้น เซลล์ประสาทสี่ตัวนั้นที่ระเหเร่ร่อนรอบบริเวณรกร้างว่างเปล่าในหัวกลวงของนายจัดการเรียนรู้อะไรใหม่ได้แล้วสิ”   “ เป็นภาษาที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงอย่างนั้นถ้าจำเป็นฉันคิดว่าฉันจะสนทนาอะไรได้บ้าง”   “ ฉันหวังว่าอย่างนั้นอย่างจริงใจ” แอซากิสกล่าว   “ และเราหวังกันเถอะว่าที่ไหนก็ตามที่เราลงจอด เขาพูดหนึ่งในสองภาษานี้” เพทรีเพิ่มเติม “ไม่อย่างนั้นเราจะพยายามพวกนี้ไปโดยเปล่าประโยชน์”   “ นายเหนื่อยเหรอ เพทรีผู้น่าสงสาร เราจะทำยังไงดี ฉันเรียกเพื่อนผู้หญิงคนนั้นของนายให้มานวดผ่อนคลายสบายๆ ดีไหม ”   “ ถ้ามีใครสักคนที่นี่ที่มี “เพื่อนผู้หญิง” สองสามคน ก็นายนั่นแ

ยานธีออส – การเตรียมการสุดท้าย การวิเคราะห์ดาวเคราะห์โดยละเอียดเสร็จสิ้นแล้วในขณะนี้ เพทรีได้พิจารณาข้อมูลทั้งหลายที่เก็บรวบรวมมาในระหว่างการโคจรอยู่อย่างอดทน ตัวเลขและรูปที่แสดงอย่างไม่รู้จบกำลังเลื่อนผ่านจอยักษ์ในห้องควบคุมด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง แอซากิสกำลังนั่งอยู่ข้างๆ โดยเล่นกับวัตถุแปลกประหลาดหลากสีอย่างเงียบๆ เขาไม่มีความประสงค์จะรบกวนสมาธิของเพื่อนและรอรายงานสถานะอย่างอดทน     เพทรีศึกษาชุดรูปที่ไหลอยู่ตรงหน้าตนต่อไปอีกพักหนึ่งแล้วหายใจเข้าลึก ขยี้ตา และกล่าวว่า "เอ่อ เพื่อน นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดที่ฉันสามารถประมวลผลได้ "   แอซากิสมองดูรายงานที่เพทรีได้แสดงขึ้นบนจอ “บอกฉันมาทุกอย่าง นายได้ความสนใจของฉันเต็มที่”   “ ได้ ฉันต้องบอกนายว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ที่นี่ อุณหภูมิเฉลี่ยของลูกบอลสีน้ำเงินลูกนี้ดูเหมือนเพิ่มขึ้นกว่า 3° เซนติเกรดแล้ว ขนาดของน้ำแข็งขั้วโลกลดลงกว่า 40% แล้ว โดยมีระดับน้ำทะเลสูงขึ้นตาม”   “ โอเค งั้นมันหมายความว่าอะไร” แอซากิสถามอย่างงงๆ   “ เอ่อ การเปลี่ยนแป

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ “ หกสิบวินาทีถึงเวลาลงจอด” เพทรีกล่าวโดยไม่แสดงอารมณ์ “ความเร็วขาลงคงที่ เรากำลังจะชะลอเพื่อเข้าสู่ระบบเทียบท่าขั้นสุดท้าย”   “ กระตุ้นการทำงานเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว” แอซากิสตอบ “พื้นที่ลงจอดขึ้นจอ... ตอนนี้”   ภาพของพื้นดิน ที่เต็มไปด้วยทรายซึ่งยังคงอยู่ไกลปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสอง   “ พวกนั้นคืออะไร” เพทรีผู้ได้สังเกตเห็นหมู่โครงสร้างขนาดเล็กๆ ใกล้ระบบเทียบท่าถาม   “ คงเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์”   “ งั้นพวกนั้นก็กำลังคาดหวังว่าเราจะมาสิ” แอซากิสผู้กังวลกล่าว “ทันทีที่เราเข้าไปอยู่ภายในพิสัย พวกนั้นจะปล่อยทั้งคลังแสงใส่เรา นายจะเห็น”     “ ผู้พัน” เสียงของผู้นำฝูงบินดังก้องออกมาจากลำโพงวิทยุ “เรดาร์กำลังบ่งว่ามีวัตถุที่ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว มันกำลังลดระดับในแนวดิ่งเหนือศีรษะของเราพอดี”   “ มาแล้ว” แจ็กกล่าวกับเอลิซาผู้กำลังยึดแขนของเขาไว้   “ ผู้นำ” แจ็กสั่งใส่ไมโครโฟน “ให้เครื่องบินต่อสู้อยู่ในรูปแบบป้องกัน คอยดูไว้อย่าให้คลาดสายตา”   “ รั

ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน ใช้เวลาไม่ถึงนาที แพล็ตฟอร์มก็นำทั้งสามไปถึงทางเข้ากระสวย เอลิซาเข้าไปก่อน เธอรอให้สายตาปรับเข้ากับแสงความเข้มต่ำที่ให้ความสว่างแก่ภายในและมองรอบตัวด้วยความสนใจ “ฉันคาดหวังไว้ต่างจากนี้มาก” เอลิซาตั้งข้อสังเกตอย่างผิดหวังเล็กน้อย   “ หนังแฟนตาซีพวกนั้นที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ค่อนข้างปรับความคิดคุณ อาจมากเกินไปหน่อย” แจ็กตั้งข้อสังเกตอย่างสั้นๆ แต่ได้ใจความ     สะพานเดินเรือของโมเดลการเทียบท่าก็ไม่หรูหราจริงๆ มีโต๊ะควบคุมกลางอย่างง่ายพร้อมด้วยปุ่มที่เรียงกันแบบสุ่มๆ และหน้าปัดที่มีขนาดและสีต่างๆ มากมาย และแสงสว่างเล็กๆ หลายดวง ด้านหลังโต๊ะควบคุมเป็นที่นั่งสีน้ำเงินเข้มสองตัวที่คล้ายกับที่ใช้สำหรับผู้ป่วยทันตกรรมและจอขนาดใหญ่ที่กินเนื้อที่เกือบทั้งผนัง ตรงด้านหลังมีเก้าอี้คล้ายกันอีกหกตัวพิงอยู่กับผนังเปลือยเปล่าสีเทาอ่อนดูเศร้าสร้อย   “ คุณบอกได้เลยว่ามันขาดเสน่ห์ผู้หญิง” เอลิซากล่าวอย่างกะทันหัน “ผู้ชายทุกคนเหมือนกันไม่ว่ามนุษย์หรือจากที่ไหนๆ ในจักรวาล ผู้ชายไม่มีความรู้สึกรับรู้เรื่องสไตล์ อย่างน้อยคุณอ