All Chapters of ศาสตร์ต้องห้าม: Chapter 1 - Chapter 10

2 ความฉงนใจของครอบครัวลี ตามวิถีของคนในชนบท ทุกคนจะนอนรวมกันในห้องเดียวกันในบ้าน แม่และพ่อนอนเตียงนอนคู่ ส่วนเด็ก ๆ นอนคนละเตียง และทั้งสามเตียงก็มีมุ้งกันยุงของตัวเอง ดังนั้นเมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ทุกคนจะย่องออกมาเพื่อไม่ให้เฮงตื่น พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะพ่อมักจะเป็นคนแรกที่ตื่น และออกไปก่อนเสมอ แม้ในเช้าที่หนาวเหน็บที่สุดก็ตามที พวกเขามองผ่านมุ้งไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเฮงและดูเป็นกังวล จนกระทั่งแม่ไล่ให้พวกเขาออกไปข้างนอก “ดิน ช่วยเราหน่อย ลูกเอ้ย ฉันไม่ชอบสภาพแบบนี้ของพ่อเธอเลย อาบน้ำให้เร็ว แล้วก็ไปดูว่าป้าจะบอกอะไรเราบ้าง ไปได้ไหมลูก ให้เป็นเด็กดีนะ หากเขายังไม่พร้อม และเรามาค่อนข้างเร็วไป ซึ่งฉันรู้ดี ถามเธอนะว่า เธอจะพยายามเพื่อหลานชายคนโปรดได้ไหม ก่อนที่มันจะสายเกินไป ดินเริ่มร้องไห้ และวิ่งหนีไปอาบน้ำ “ขอโทษนะ ลูกรัก แม่ไม่ได้ตั้งใจจะอารมณ์เสียใส่ลูก!” เธอตะโกนเรียกลูกสาวให้กลับมา เมื่อเธอมาถึงบ้านป้าทวดของเธอในสิบห้านาทีต่อมา หมอผีชราลุกขึ้น แต่งกายเรียบร้อย นั่งกินข้าวต้มตรงโต๊ะใหญ่หน้าบ้าน “อรุณสวัสดิ์ ดิน ดีใจที่ได้เจอเธอนะ

4 เส้นทางสู่การฟื้นตัว พวกเด็ก ๆ พาเฮงลงไปนอน และถอดแว่นตากันแดดออกให้ เขาหลับตาลงแสร้งทำเป็นหลับจนกระทั่งได้ยินเสียงประตูปิดด้านหลัง จากนั้นจึงเปิดประตูอีกครั้งและลุกขึ้นนั่งบนเตียง เขาไม่ได้เหนื่อยอะไรเลย หรือไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำ พวกเขาทิ้งแสงเทียนยามค่ำคืนอันเล็ก ๆ ไว้ใกล้ทางเข้าประตูเหมือนที่เคยทำ ก่อนที่แสงตะวันจะจางหายไป แต่มันก็ไม่สว่างพอที่จะทำให้แสงสว่างภายในห้องขนาดใหญ่สว่างขึ้น อย่างไรก็ตาม เฮงจะได้เห็นทุกอย่างชัดเจนเช่นเดียวกับตอนกลางวัน เขารู้ว่านี่มันแปลก แต่ก็ยอมรับมันว่าเป็นการดีกว่าที่จะไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ในที่มืด เขารู้ตัวดีว่าเขาไม่เหมือนแต่ก่อน แต่จำไม่ได้เลยว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง เขารู้แค่ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลง และเขาเป็นคนที่แตกต่างออกไปแล้วในตอนนี้ ภรรยาของเขาก็บอกว่าเขาชอบผักสลัดสีเขียว ‘ก่อนหน้านี้’ แต่เขาจดจำมันไม่ได้ และเขาพบว่าความคิดเกี่ยวกับกินผักมันช่างน่าสะอิดสะเอียนทีเดียว เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่า ทำไมใคร ๆ ถึงชอบผักมากกว่าเนื้อ หรือมิลค์เชค เฮงรู้ดีว่าคำว่า ‘มิลค์เชค’ ก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน แต่เขาไม่สามารถสรุปได้ว่

6 เฮงกลับมาทำงานได้แล้ว หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน เฮงถึงคิดว่า ‘ขี้เกียจไปหมด’ ตื่นนอนตอนสิบเอ็ดโมง ซึ่งช้ากว่าปกติไปหกชั่วโมง เขาตัดสินใจว่าถึงเวลากลับคืนสู่สภาวะปกติแล้ว หากมันจะเป็นไปได้จริง ๆ อีกครั้ง แล้วในเช้าวันหนึ่งตาก็เกิดฝ้าฟาง เมื่อได้ยินเสียงคนอื่น ๆ ตื่น เฮงก็ตื่นด้วยเช่นกัน “เฮง เธอแน่ใจหรือว่าสบายดี ยังไม่ถึงสัปดาห์เลยด้วยซ้ำ!” “ฉันยังคงรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ฉันจะยอมรับเรื่องนั้น แต่สถานการณ์นี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีก ฉันต้องรับเอาความรู้สึกปกติบางอย่างกลับเข้ามาในชีวิตของเรา นอนอยู่บนเตียงจนกว่าสิบเอ็ดโมงทุกวันไม่ได้ทำให้ใครมีอะไรดีขึ้น” “งั้นตกลง ถ้าเธอพูดอย่างนั้น แต่พาเด่นไปกับเธอด้วย เธอสามารถสอนรายละเอียดปลีกย่อยให้เขาในการเลี้ยงแพะ และเขาสามารถดูแลเธอได้หากเกิดอะไรขึ้น” ได้ โอเค วรรณ เธอเป็นผู้หญิงที่ดี ฉันจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเธอ ขอบคุณที่คิดถึงฉันตลอดมานะ ฉันโชคดีที่เธอแต่งงานกับฉัน” “ออกไปเถอะน่า เธอมันปากหวาน” “ฉันหมายความว่าอย่างนั้นนะ จูบฉันหน่อยสิ!” “ไม่นะ เดี๋ยวเด็ก ๆ เห็น! หยุดสิ! แต่เธอน่าจะบอกฉันเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อค

8 การทดลองของเฮง เฮงพบว่าการไปทำงานค่อนข้างหักโหมเกินไป ร่างกายของเขาต้องการที่จะนอนทั้งคืนและอยู่บนเตียงทั้งวัน แต่แพะเป็นสัตว์ออกหากินในเวลากลางวัน ดูเหมือนมันตรงกันข้ามกันเลย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ปัญหาที่แท้จริง เพราะเด่นรับผิดชอบฝูงแพะได้เป็นอย่างดี และเฮงก็ออกไปกับเขาสองหรือสามครั้งต่อสัปดาห์เพื่ออธิบายเส้นทางและทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่เขายังไม่รู้ อย่างไรก็ตามเขาต้องการทำสิ่งที่สร้างรายได้ให้ครอบครัวอย่างต่อเนื่อง และงานกลางคืนเพียงอย่างเดียวที่เขาคิดได้คือ การตกปลา เขาจึงทำแบบนั้นในทุกวันที่เขาไม่ได้ออกไปข้างนอกกับเด่น เป็นงานที่เหมาะกับเขาจริง ๆ เพราะเขาสามารถจัดสรรเวลาทำได้หลายอย่าง การได้บินสี่หรือห้าชั่วโมงแล้วกลับมาก่อนรุ่งสาง เพื่อกู้เหยื่อที่ติดกับดักและใส่สายเบ็ดใหม่ เขาวางกับดักหนูไว้ในแปลงผัก และหนูทุกตัวก็มีค่ามากกว่าไก่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันเทศกาลที่พวกเขาสามารถตรึงราคาได้มากกว่าไก่ถึงสามเท่า นอกจากนี้เขายังจับงูที่ขวางทางเขา และพวกมันก็เป็นอาหารอันโอชะที่มีค่ามากกว่าไก่ ทั้งหมดทั้งมวลนั้น เขาให้ความสำคัญกับเศรษฐกิจของครอบครัวมากกว่าที่จะออกไปข้างนอก ใ

10 ธุรกิจใหม่ของครอบครัว เฮงเข้านอนเร็วพอสมควรในคืนนั้น เพราะเขาต้องการจะตื่นพร้อมครอบครัวของเขาในตอนเช้า แต่เขาคิดว่าเขาอาจจะต้องการงีบในช่วงบ่ายที่โต๊ะอาหาร เขาได้พูดกับเด่นว่า “พ่อคิดว่ามันจะดีกว่า ถ้าเธออยู่ใกล้บ้านและอยู่กับแพะในวันนี้ เจ้าลูกชาย” เด่นไม่อยากให้เฮงพูดอะไรอีก เขาจึงได้แต่ฝืนยิ้ม “ได้ครับพ่อ เอาตามที่พ่อพูดเลยครับ” ใช่ ถ้าลูกลงไปที่แม่น้ำ ก็สามารถตรวจดูคันเบ็ดและจัดวางมันเสียใหม่ วันนี้พ่อคงจะยุ่งอยู่ที่นี่ทั้งวัน กิจวัตรประจำวันของเราอาจจะต้องเปลี่ยนไปในสองสามวันนี้นะ” “โอเคครับ พ่อ ว่าแต่กระเป๋าเป้อีกใบล่ะ” “โอ้ ใช่สิ ฉันจะลืมเรื่องนั้นไปเลย… เอ่อ ปล่อยแพะไว้ก่อน แล้วไปเอามันมาก่อนเถอะ เธอสามารถเอาสกู๊ตเตอร์ไปได้ มันมีหลายอย่าง ดังนั้นเธอจะได้กลับมาภายในหนึ่งชั่วโมง หรือประมาณนั้น เธอจะกลับมาก่อนเด็กผู้หญิงตื่นมา แล้วมันจะเป็นเรื่องน่าเซอร์ไพรส์สำหรับพวกเขา แพะมันรอเธอได้อยู่” ในความเป็นจริงเขากลับมาภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่อยากเสียเวลาสักนาทีในความโชคดีของเขาไปนานกว่านี้ ครอบครัวลียังอยู่ที่โต๊ะตอนที่เขากลับมา และเฮงส่งดินไปดูคนออสเตรเล