All Chapters of One Week Stand: Chapter 51 - Chapter 60

I am a logical person. I used to think more than once before arriving at a decision.I used to have a system.Pero noon ‘yon.When I met him, I felt like everything I’ve done was out of impulsiveness. Madalas akong hindi mag-isip.Pagdating sa kanya, nabobobo talaga ako.Smart people are dumb in love. Siguro nga totoo ‘yon. I’m probably a walking example.But there’s no love involved. Just him. Just Zandrey. Pero natatanga pa rin ako.“Is there anything you want to say, Ai?” He inquired. His face looks like he’s expecting me to say something very life changing. And I feel like he has an idea what it is. He’s smart. He can probably figure it out.Pero paano ko ba sasabihin sa kanya na iyon ang kailangan ko?“Come on,” he urged.Alam niya nga ata. Basang-basa niya ata ako.He then chuckled. “Or do you want me to be the one to make the proposal?”Damn. I knew it.“It’s okay, Ai,” he said. “We’ll talk about that more some other time,” he added.Nagsimula na siyang magmaneho. Hindi na rin

“Zandrey…” I called. Medyo malalim na ang gabi pero panay akong nagigising. Hindi ako mapakali.I checked on Andrei earlier. Ang sabi kasi ng bata ay masakit daw ang ulo niya kaya hindi rin siya nakapasok sa school. I called Zandrey earlier what medicine to give Andrei. ‘Nong magkaroon siya ng sandaling break ay mabilis siyang umuwi para i-check ang bata. He left medicines and more instructions.Kanino pa iyong tanghali. Gabi na ngayon at hindi pa rin ako mapakali. Maya-maya akong nagchi-check ng temperature ni Andrei. Kanina ay hindi naman ganoon kataas iyong lagnat niya. But the most recent check I did, umabot na iyon ng 38.5. Kaya ang unang ginawa ko ay tawagan si Zandrey.“Hey… How’s Andrei?” Malumanay na tanong niya. I could hear him walking. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya ngayon. He’s still in the hospital.“Tumaas na naman iyong temperature. Should I just bring him there?” I asked. Masyado na talaga akong nag-aalala and in times like this and when it comes to my son, na

Pareho kaming pagod nang bumalik sa kwarto. We tried our very best to keep quiet para hindi magising si Andrei. “I need to take a bath,” I whispered. This is the only way we can talk. Hindi pwedeng malakas iyong boses kasi baka magising ang bata. “Nagpapaalam ka ba sa ‘kin?” Nakangiti niyang tanong. May malokong ngiti na siya ngayon sa mukha. God. He’s a temptation I need not to see frequently! “I’m just informing you.” “Kailangan ko ring maligo. Gusto mong sabay tayo?” I looked at him with knitted brows. Ewan ko sa lalaking ‘to. Every chance he gets to entice me into doing the deed with him, he would definitely grab it. Hindi ko tuloy alam kung sino sa aming dalawa ang mas higit na kailangan iyong escape na ‘yon. “And what? Magkalat din sa banyo?” I muttered. Tinalikuran ko na siya para pumunta sa closet ko. I need to get clothes para doon na sa loob ng bathroom magbihis. Baka kung ano na namang maisip ni Zandrey kapag nakita akong nagbihis sa harap niya. Zandrey chuckled. “W

Hindi ko alam kung anong klaseng preparasyon iyong gagawin ko. I don’t know how to prepare for me and my Mom’s meeting. Hindi ko siya gaanong kilala kaya nangangapa ako.But then I thought, kaya nga kami magkikita para makilala ang isa’t-isa. Why am I torturing myself so much?Dahil may ilang oras pa ako bago ang pagkikita namin ay nag-check na lang muna ako ng mga reports for the past weeks. Nagset na lang ako ng alarm para mabantayan ang oras.In the middle of focusing on work, my phone vibrated. It was a text from Zandrey.Are you still doing well there?May kasunod iyong emoji na mukhang bungisngis. For all I know, he’s trying to make fun of me. Alam niya kasing medyo hindi ako mapakali sa pagkikita namin ng nanay ko. He should be there pero dahil sa trabaho ay susunod na lang.I sent him an emoji with rolling eyes.Maya-maya ay tumunog na iyong phone ko.“Stop making fun of me,” bungad ko sa tawag niya. I heard him laugh from the other line.God, that laugh. It sounded so manly.

The dinner was pleasant. It wasn’t as awkward as earlier. Siguro kasi andoon si Zandrey. Pero kahit naman wala doon si Zandrey, I think that dinner would still go well. Talking to my mother really helped me become more comfortable with her.Naunang umuwi si Mommy kasi may aasikasuhin pa raw siya kaya medyo nahuli kaming umuwi ni Zandrey. It was just a few moments after she left when we also decided to leave. Tumawag na kasi si Daisy at sinabing naiuwi niya na daw si Andrei sa bahay at mukhang inaantok na daw kaya napagpasyahan ko na ring umuwi.Zandrey and I brought our respective cars kaya hindi na niya ako kailangang ihatid pa. Ipinagtulakan ko na lang siyang umuwi na sa kanila kasi kailangan na niya ng pahinga. Ang alam ko kasi ay night shift siya kagabi tapos may duty ulit kanina kasi nakisuyo ang isang doctor na magpalit muna sila ng shift. That’s why I’m aware that he barely slept today.“Drive safely,” sabi ko sa kanya when we were at the parking lot. Magkatabi lang iyong mga s