The Mafia's Prized Possession 의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

MAKALIPAS ang halos apat na oras ay narating nila ang isang liblib na lugar sa Tarlac. Nagtataka man kung bakit hindi man lang siya pinagkaabalahang piringan ng mga lalaking dumukot sa kaniya ay hindi niya na pinansin pa. Malamang na may dahilan ang mga ito kung bakit tila kampante ang mga ito na hindi siya makakatakas o gagawa ng bagay na ikasasakit ng ulo at katawan ng mga ito.Pagkababa nila ng sasakyan ay walang pakialam na pabalya siyang tinulak ng isang lalaki sa isa pang lalaki na sa tingin niya kilala niya. Lumayo din ito sa kanila at may tinawagan habang naghihintay sila sa labas ng isang warehouse. Inilibot niya ang kaniyang piningin sa ligar upang pag-aralan 'yon. Madali lang sana nihang mayatakasan ang tatlo kung hindi lang siya nakaposas at medyo nahihilo. Alam niyang may halong pangpatulog ang kung ano mang itinurok sa kaniya bago siya dakpin ng tatlong lalaki kanina.Kung susuriing mabuti, hindi abandunado ang lugar. Bagama't may mga sirang sasakyan tulad ng backhoe, c

Napatingin siya sa kaniyang palad na hindi pa rin tumitigil sa pangangatog. Doon niya lang din napansin ang halos isang pulgadang hiwa na sariwa pa at may tahi sa taas lang halos ng wristband na suot niya. Hindi niya na maramdaman ang hapdi niyon. Wala na siyang maramdaman maliban sa sakit sa dibdib niya. Hindi 'yon maaari. Kailangan niyang makaramdam...Walang pakialam na isinampal niya ang kaniyang isang palad sa kaniyang pisngi. Hanggang sa ang isang palad ay naging dalawa na. Paulit-ulit at salitan sa mukha at ulo niya. Kailangan matalo ng sakit ng katawan ang hapdi sa dibdib niya.Ilang minuto na ba ang lumipas? Bakit parang hindi umaandar ang kamay ng orasan? Bakit parang ang tagal ng oras? Pinagkakalmot niya na ang kaniyang braso at leeg. Nang hindi pa nakuntento ay inuntog niya na rin ang ulo niya sa sahig."Fuck! It hurts!" Malakas niyang sigaw, wala pa ring patid na sinasaktan niya ang kaniyang sarili habang impit na lumuluha. "It fucking hurt! Make this pain stop! Make it

DAHIL MADILIM pa at papalabas pa lang ang bukang-liwayway, tumambay na muna si Cherry sa bakery malapit sa simbahan. Doon siya madalas bumibili ng tinapay na babaunin o kaya ay kakainin niya dati. Minsan kasi ay pumapasok siya sa Club-V ng walang laman ang tiyan, at uuwi naman sa bahay nila ng walang pagkain na madadatnan. Wala kasing ibang ginagawa ang Mama niya noon kun'di ang tumulala at mag kulong sa dati nitong silid. Ni hindi niya man lang naranasan na pagsilbihan ng Mama niya.Nasanay siyang pumasok sa eskuwela noon ng gutom. Palagi rin siyang inaasar ng mga kaklase niya na mabaho at kutuhin, hindi naman kasi niya kayang paliguan ang sarili niya dati. Muntik din niyang masunog ang bahay nila dahil sa pagsusubok na magluto upang makakain. Kung wala ng ayudang padala ang Papa niya, hindi na sila kakain ng Mama niya.Ganoon ang laging senaryo noong bata siya. Hanggang sa tumuntong na siya ng high school, doon pa lang siya natutong tumayo sa sarili niyang mga paa. Kailangan niyan

"WHERE HAVE YOU BEEN CHERRY?" Malumanay ngunit mariing tanong ng Mama niya.Nakaupo ito sa sofa na nakaharap sa pinto ng kabahayan kaya naman kitang-kita nito ang pagdating niya."Ilang oras akong naghintay sa'yo kagabi. Kahit antok na antok na ako ay pinilit kong magdamag na gising sa kahihintay ng pag-uwi mo." Dugtong pa nito.Napabuntong hininga siya saka tuloy-tuloy na pumasok sa loob. Saka lang siya huminto ng nasa tabi na siya ng Mama niya. Alam niyang hindi pa ito tapos manermon, malamang na sasabunin at kukulahin pa siya nito sa sangkatutak nitong tanong."Cherry naririnig mo ba ako? Tinatanong kita!" Hinablot nito ang braso niya ng hindi siya sumagot. "Ilang araw pa lang simula ng bumalik ka galing sa ibang bansa, pero parang hindi na kita kilala. Ni hindi mo nga sinasabi sa akin kung saang bansa ka nagpunta. Kung ano ang nangyari sa'yo roon. At kung bakit matapos ang halos anim na taon ay saka ka lang umuwi. Tapos ano?! Aalis ka ng wala man lang pasabi at uuwi na lang kung k

"TINGIN MO okay na ang mga ito?" Tanong ni Xavier sa kaniya na nakatayo lang at tumitingin-tingin din sa mga singsing na nasa harap nila. "Avi is sexy, malamang na manipis lang ang ring finger niya." Dugtong pa nitoTinignan niya naman ang mga singsing na ipinapakita nito sa kaniya. Kumunot ang kilay niya dahil doon at mangali-ngali ng batukan ang kapatid niya."Ikaw ba? Tingin mo ay sapat na ang sampung singsing para sa isang gabi ng proposal mo?" Napapailing na balik tanong niya kay Xavier."Em I too exaggerated?" Xavier asks and puts the rings on the glass table. "Gusto ko lang naman makasiguro."Napahilot na siya sa kaniyang sentido saka tila nahahapong tinitigan niya ang kapatid niyang may tagas na yata sa ulo."Xavier, hindi pipitsugin lang itong jewelry shop na pinagbibilihan mo ngayon. One ring cost half a million, depende sa designs at diamond na nakalagay. And here you are... sampung singsing ang bibilhin para lang makasigurong may isang kakasya sa daliri ni Avi. Paano 'yong