Lahat ng Kabanata ng SEDUCING THE CEO FOR MY BESTFRIEND: Kabanata 1 - Kabanata 10

CANDICE “Nakabusangot kana naman, naiisip mo na naman ang future husband mo noh?” saad ni Elora, naglalakad siyang papalapit sa akin. “Hay naku bes, isinusumpa kong hindi ako mag-aasawa ng isang hambog! Sinira niya ang bakasyon namin, ganyan ba ang mayaman bes? akala niya lahat nabibili ng pera!” galit na saad ko. Talagang kumukulo ang dugo ko sa tuwing maaalala ko ang lalaking iyon, sayang ang magandang itsura nya, kabaligtaran iyon ng kanyang pag-uugali. “Sshitt!!!” galit na sambit ng lalaking nabangga ko. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nawasak sa kanyang damit ang hawak kong Footlong Sandwich, puting -puti pa naman ang suot nitong beach shirt. Napatingin ito bigla sa akin na punong-puno ng galit ang mga mata. “Sorry? Sorry? That's all you can say? Sorry! Do you have any idea how much it is?” singhal nito sa akin. Napaurong ako sa pagkakatayo dahil sa inasal nya. Nahihiya akong lumingon at tumingin sa paligid ko. Lahat ng tao na naroon sa beach ay natigilan at nakatitig

CANDICE I was shocked when I saw the man who humiliated me in Boracay weeks ago, sitting beside me on a bar counter at mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang makita ang suot niyang ripped jeans at brown jacket, match iyon sa sinasabi ni Elora na suot ng CEO. Hindi ko siya pinansin kahit makailang beses pa siyang nagtanong kung bakit ko raw siya tinititigan. Kung suplado sya mas suplada ako at hindi ako basta-basta magpapatinag sa kanya, hindi ko hahawakan ang kopita dahil mahahalata niyang nanginginig ang mga kamay ko. Kanina pa ito nakatitig sa akin habang umiinom ng alak. nakakatunaw ang kanyang mga tingin, ngunit nagkukunwari akong hindi siya nahahalatang nakatitig sa akin. Para tuloy akong naiilang, pakiramdam ko ay nasa hot seat ako. Pinakita kong hindi ako katulad ng ibang babae na nagkakandarapa na makausap at mapansin nya, katulad sa paratang niya sa akin ng ipahiya niya ako. This is my plan. Instead of me seducing him, I will just make a move for him to notice me, so

GABRIEL"I waited a few days for Candice to call me or text me but she didnt. Maybe she is not interested in me so I will not pursue her," sabi ko habang kausap ang bestfriend ko na si Jorell."But if you really like that girl you have to tell her. Look, there's a lot of women that will do the first move para mapansin ng lalake. Do you think Candice is like that? " seryosong tanong ni Jorell habang naka de-kwatrong upo at paunti-unting umiinom ng beer. As usual after work here we are at the bar chillin. Napag-isip-isip ko naman na tama si Jorell, Candice is different I can tell from the very first time I saw her here kaya nga napansin ko kaagad siya. But this feeling of being afraid in the relationship ay hindi ko mapigilan. I never had a girlfriend in my life. I only spent one night with all the girls I met in the bar."I don't think that she's like the girls I met here. I am sure of that." sagot ko."You told me you know her address, bakit hindi mo ligawan?" ngumisi pa ito ng tip

GABRIELPaano ko iiwan ang umuusbong na pagmamahal ko kay Candice? habang tumatagal ay lalo siyang napapalapit sa puso ko. Ibinaba ko ang tingin at dumako sa hawak na cellphone ang aking mga mata, habang nakatitig sa larawan na kuha namin kagabi habang kami ay masayang magkasama.Gusto ko siya palaging kasama dahil nakakalimutan ko ang sitwasyon ko. Ngunit bakit sobrang hirap? palagi nalang nakahadlang si mum sa lahat ng bagay na nakakapag pasaya saakin.hindi mahalaga sa kanya kung ano ang mga makakapagpasaya sa akin. Ang importante lamang sa kanya ay kung ano ang gusto niya. Hindi ako mapakali, habang paikot-ikot ng lakad sa maliit na living room ng aking condo. I need to find a reason to stay, bulong ko. We are leaving 10am tomorrow. text message ni mommy. Napahawak nalang ako sa nuo ko at mariin na hinaplos ang aking buhok papunta sa likod, habang nakaupo sa sofa at nakapatong ang dalawang siko sa aking mga binti. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako dito sa living roo

CANDICE Ilang linggo na ang dumaan simula ng huling pagpunta ni Gabriel dito sa bahay at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik. Siguro nga nasaktan talaga ang loko. Wala na ang semento sa binti ko at nakakapag-lakad na rin ako mag-isa na hindi gumagamit ng walking stick.Nangingibabaw ang pride ko pero naisip ko rin ang kasunduan na kailangan kong gawin. Kaya kahit ayaw ko ay ako na ang gagawa ng unang hakbang para magkaayos kami total may kasalanan rin naman ako at aminado naman ako.Binuksan ko ang cellphone para tawagan sana si Gabriel ngunit biglang may kumatok sa pinto. “Sandali!” malakas kong sabi habang mabagal na naglalakad papunta sa may pinto. “Gabriel?” gulat kong sabi ng makitang si Gabriel ang nasa labas at may dala itong malaking bouquet ng pulang rosas. “Im sorry,” sabi nito na may paawa epek pa kaya bigla nalang akong natawa. “Nag smile kana, ibig sabihin ba niyan you forgive me na?” tuwang-tuwa nitong tanong.“Ano pa nga ba? Naawa ako sa mukha mo e,” saba