All Chapters of Loving a Billionaire: Chapter 1 - Chapter 10

Napangiti ako ng maliit habang nakatingin sa mga gamit na dadalhin ko mamaya sa bahay na pagtatrabahuhan ko. Sa hirap ng buhay ay hindi ko maiiwasan ang ganitong bagay lalo na at may sakit pang iniinda si Nanay. Gusto kong makapagtapos ng pag-aaral pero kailangan kong makatulong muna.Mag-iipon ako at sisiguraduhin kong magtatapos rin ako ng pag-aaral sa mga susunod na taon. Sa ngayon ay kailangan ko munang tumulong sa pamilya ko.Hindi naman masakit ang huminto ng isa o dalawang taon sa kolehiyo. "Feigh, maayos na ba ang mga gamit mo? Nandoon na si Mila sa labas," matamlay na sabi ni Tatay kaya napangiti ako ng tipid bago siya niyakap. Niyakap niya din ako pabalik kaya ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mga mata ko.Hindi pa ako nakakaalis ay miss na miss ko na sila kaagad. Ayaw ko na sanang tumuloy pero kailangan kong gawin ito."Mag-ingat rin kayo dito, Tay," mahinang sabi ko saka mahigpit ring niyakap si nanay na nagmamasid lang sa amin."Patawad at kailangan mong gawin ito, An

Hingal na hingal ako nang makarating sa gilid ng malaking swimming pool. Naninindig pa rin ang mga balahibo sa buo kong katawan at nang-iinit ako. I am twenty years old and I am no innocent. Nag-aral ako kaya may alam ako sa mga bagay na iyon.Pero bakit? Bakit niya ginawa ang bagay na iyon sa akin?"Feigh!"Nanlaki ang mga mata ko nang makita si Ate Gina sa hindi kalayuan at mukhang hinahanap ako. Pilit kong inayos ang sarili bago humarap sa kanya."Ate—""Nasa loob ka ng kwarto ni Senyorito nanggaling?" puno ng pagdududa na tanong niya kaya nanuyo ang lalamunan ko."Ah, hinatid ko ang kape niya," sabi ko ng hindi nauutal kaya tumango siya saka tumawa ng mahina."Akala ko kung ano na," natatawa na sabi niya kaya medyo naging kampante ang paghinga ko kasi naniwala siya. I told her the truth. Naghatid lang naman talaga ako ng kape pero may nangyaring bagay na ayaw kong ipagsabi. Hinding-hindi ko ipagsasabi.Sabay kaming bumalik sa loob ng mansyon para tumulong sa mga gawain. At nag-aga

My heart pounded so hard when I heard what he said. Gusto kong sumagot kaso hindi ko alam kung bakit parang napipi na ako ngayon. Mas lalo siyang ngumisi pero nandoon pa rin ang apoy sa mga mata niya.Ilang sandali pa ay unti-unti siyang tumalikod saka parang modelong naglakad palabas ng kwartong ito. Naiwan ako na nanghihina at nang-iinit na nakasandal sa pader. Hinang-hina ang katawan ko at parang ramdam ko pa rin ang labi niya sa leeg ko. Pati ang paglakbay ng kamay niya sa katawan ko ay ramdam na ramdam ko pa rin.Anong nangyari? Bakit ko ginawa iyon? Bakit ko hinayaang gawin iyon?"Feigh," naiiyak na bulong ko sa sarili ko habang nakasabunot sa sariling buhok.Kaagad na tumulo ang masaganang luha sa pisngi ko dahil sa pagkapahiya at pandidiri sa sarili. Hinayaan ko ang amo kong hawakan ako sa iba't-ibang parte ng katawan at hinayaan ko siyang halikan ang leeg ko. At namuhay niya ang init sa katawan ko na siya lang ang nakakagawa.Bakit niya ginawa iyon?Matapos ko siyang mahuli n

Gulong-gulo ang isip ko at ayaw kong magulo pa ito lalo sa mga oras na ito. Ayaw kong isipin ang mga sinabi niya pero kusa itong kumakatok sa isipan ko kaya hindi ko magawang kalimutan. Hindi ako makapaniwala na napanaginipan niya ako at alam kong kamunduhan rin iyon.I don't like this. May parang koneksyon kami na hindi ko matukoy at hindi ko alam kung gusto ko ba o hindi. Nagtatrabaho ako dito at gusto ko sanang magtrabaho ng tahimik. Pero paano kung mayroon ng mga ganito?"Kanina ka pa hinahanap ni Manang Janet. Sana ka pa galing?" pabulong na tanong sa akin ni Tiya Mila nang pumasok ako sa kusina kaya napalunok ako ng mariin.Kinalma ko muna kasi kanina ang sarili ko sa labas bago ako magpasyang bumalik dito sa kusina."Sorry po," sabi ko kaya napabuntong hininga si Tiya Mila na parang siya ang hirap na hirap."Feigh, umayos ka naman. Hindi mo na hawak ang oras mo diyo kasi nagtatrabaho tayo. Malalagot tayong pareho kapag patuloy kang aasta ng ganyan," sabi niya pa kaya napalunok

Ayaw kong sundin ang sinabi niya kaso sinamaan niya ako ng tingin. Wala sa sariling napatingin ako kay Ate Gina na nakatingin na rin sa akin kaya awkward akong ngumiti dito. "Opo," sabi ko waka muling bumaling sa harapan kung nasaan siya. I saw him staring at me still. Tila may inis sa mukha niya kaya dahan-dahan akong yumuko habang paunti-unti na naglalakad paalis doon. Iniwan ko na si Ate Gina na wala naman yatang balak na umalis.Hindi ako sigurado kung saan ako pupunta. Kung sa quarters ba o sa kitchen para magpaalam muna kay Manang Janet. I sighed because I couldn't decide. Hindi ko gustong sumama kay Senyorito sa totoo lang kasi kabado ako kapag nasa paligid siya. Palagi kong iniisip na may gagawin kaming hindi maganda at ayaw ko iyon. I mean, I don't want it but I want it at the same time. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.Imbes na magpaalam muna kay Manang Janet ay pinili ko na dumiretso sa quarters para magbihis. At dahil wala naman akong mga magagandang damit ay ang luma