All Chapters of Argo Greensmith : Chapter 31 - Chapter 40

Kabanata 31DinnerI swallowed down my throbbing heart and met his gaze. My heart sang at the emotion in his eyes.Kumurap ako, this can't be dream. Totoo bang hinalikan n'ya ako? Mabilis kong hinawakan ang aking mga labi at umatras."We can swim now," aniya na nagpatiuna pang maglakad sa'kin at nag-dive sa tubig.Ilang segundo pa akong tulala bago ako pukawin ng malamig na tubig bumasa sa mukha ko."That face, is so ironic!" I heard him chuckled.Nakita kong lumabas ang tinatago niyang ngipin na tila palos sa aking paningin. Then, my lips started to form a soft smile. My heart did a flip-flop and warmth flooded all over my face."Ah, gno'n!"Malakas kong hinampas ang tubig upang basain ito. Hindi ako tumigil hanggat hindi nakakalapit dito. Hanggang sa hilahin n'ya ang balakang ko matapos ay hinila patungo sa malalim na tubig.I need to claw my hands over his shoulder because my feet couldn't feel the ground. Halata naman sinadya niyang sa mas malalim na bahagi pumunta para wala akong

Kabanata 33PunishmentNang huminto ang mga paa ko sa tapat ng nakasaradong pinto ay agad akong nag-atubili. I stood still frozen on my feet and my back stiffen. Mas humigpit pa ang hawak ko sa baso ng gatas.Isang buntong hininga pa ang pinakawalan ko bago ko pihitin pabukas ang pinto. My eyes instantly darted on his oak table. Naroon ito nakahilig sa kaniyang swivel chair habang nasa harapan niya ang bitbit na alak kanina.He looked up; hard eyes transfixed in an evil stare. I swallowed hard, pakiramdam ko ay binabalatan n'ya ako ng buhay habang nakatitig sa'kin."Please take a seat," utos niya sa single chair na nasa harapan mismo ng kaniyang lamesa.Tumango ako ng bahagya at sinunod ang sinabi n'ya. Lumagok muna ako ng gatas sa baso bago ko iyon ilapag sa lamesa."Ah, ano palang pag-uusapan natin?" Hindi ko na napigilang itanong dito. Nervousness run throughout my blood, I continued to stared at him blankly."I want to arrange our marriage as soon as possible." walang ka gatot-gat

Kabanata 35Cold HeartNagising ako sa malamig na hangin na dumarampi sa aking balat. Tirik na rin ang araw nang mamulatan ko ang sariling silid. Tumagilid ako ng higa at niyakap nang mahigpit ang hotdog pillow na aking dantayan.I shut my eyes firmly as I remembered what happened last night and his last words to me that leave a big cut to my heart.Alam kong galit siya sa mga nalaman, lalo na sa mga kasinungalingan ko at pagpapaikot na ginawa ko sa kanya at sa kaniyang pamilya. Namaluktot ako ng higa hanggang sa yumuyog ang balikat sa mahinang pag-iyak. Kagabi pa walang patid ang mga luha ko mula nang bumalik ako sa aking silid.Labis-labis ang pagsisi ko sa mga nagawa kong kasalanan. Pero ang mas masakit pala ay ang matuklasan kong hulog na hulog na ako sa kanya at wala akong pagpipilian kundi ang masaktan.Hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakaisip ng hakbang na gagawin. Paano ko siya haharapin ngayon? Paano kung tuluyan na n'ya akong ipakulong at ang higit pa doon paano kung bawi

Kabanata 37PictureSakay ng bus ay maaga akong tumulak patungong Batangas. Sa Lunes na magsisimula ang training ko at may isang araw pa ako para makapaghanda sa trabaho.Isang kanto lang ang layo ng apartment na titirhan ko sa restaurant na pagmamay-ari ni Andra. Walang bayad ang upa, tubig at kuryente dito pagkat sagot ng kompanya nila ang expenses pero hindi sakop noon ang pagkain. Sa tingin ko nga ay sadyang in-except niya ako sa mga bayarin dahil alam niyang wala pa akong maibabayad.Isang buntong hininga ang pinakawalan ko nang tumigil ang mga paa ko sa tapat ng nakasaradong pinto ng apartment. Lumingon muna ako sa magkabilang pasilyo na siyang malimit lang ang tao at mukhang wala naman pakialam kung sino man ang bagong salta dito.Isa pa, hindi ito gaya sa inalisan kong building kung saan kapag may bagong salta ay halos magkandahaba ang leeg para maki-usyoso.Umiiling na binuksan ko ang pinto at tuluyan nang pumasok sa loob. Maliit lang ang apartment tama lang sa isang tao. May

Kabanata 39The EncounterNaging maagan ang trabaho ko nang sumunod na mga araw. Gayon pa man ay hindi maiiwasang dagsain kami ng customer lalo na kapag may event sa hotel kung saan naroon din mismo ang restaurant.Kadalasan ay dito ang bagsak ng mga guests lalo na kapag may gathering or may mga tourist na dumarating sa hotel. Gaya ngayon may kasal daw sa conference room at bukas pa gaganapin ang kasal kaya dito ang bagsak ng mga guests ngayon.Hindi ko nga halos maramdaman ang paa ko dahil sa pamamanhid nito sa mahabang pagtayo. Buti sana kung naka-plat shoes ako ngunit kailangan kong mag heels ng medyo mataas to look more presentable and decent. Ang mga waitress naman na lalaki ang nagbibit ng tray kapag marami itong laman kaya walang problema sa akin."Hays, nakakapagod ang araw na 'to, imagine tanghali pa lang pero lipas na ang beauty ko!" Reklamo ni Shiela nang dumabi nang upo sa tabi ko sa likod. Oras ng break time kaya sinulit ko ang pagkain at pag-upo dahil tiyak mamaya dag