Lahat ng Kabanata ng Nuestro Amore ( Our Love): Kabanata 1 - Kabanata 8

~*~ NANG umandar ang kalesa ay hindi maiwasang manghina ni Estella. Iiwan niya ang nag-iisang lugar na kaniyang kinagisnan. Siguradong hahanap-hanapin niya ang bukang-liwaylaway na natatanaw niya sa kanilang bahay sa tuktuk ng bundok. Pati na ang paliligo nila sa batis ng kaniyang mga kaibigan. Huminga siya ng malalim at dinama ang mahinang pagdampi ng hangin sa kaniyang mukha. Madalas niya iyong gawin kapag nababahala o nalulungkot siya . Tila nabawasan ang isa sa ilang daang bagay na gumugulo sa kaniyang isip sa mga oras na iyon. Mag-aalas nuwebe na ng marating niya ang pwerto. Kahit na ilang beses na siyang nakapunta roon ay hindi pa rin siya nasasanay sa pinaghalong ingay ng mga tao at makina ngabapor. Nakakasulasok. Idagdag pa ang masangsang na amoy ng isdang nakapaloob sa mga banyera at amoy ng krudo. Tinungo niya ang parte ng daungan kung saan nakatigil ang mga bangkang tatawid papunta sa El Grande. Iyon na siguro ang pinakatahimik na bahagi ng pwerto. Mabibilang lang sa kamay

~*~ “ ITO ba ang bagong katulong?” tinitigan siya nito mula ulo hanggang paa na para bang hinahamak ang kanyang kaluluwa. " Opo, Senyora. Siya si Estella at simula ngayon ay maninilbihan na siya sa mansyon." Bahagya siyang siniko ni Nana Elsa at pinandilatan ng mata dahil nakatitig lang siya sa babae. Sa tanang buhay niya ay ito pa lang ang unang beses na kinabahan siya sa presensya ng isang tao. Kaagad naman siyang napayuko upang magbigay galang sa Senyora. “Mukhang masunurin din naman. Siguraduhin niyong alam niya ang kaniyang lugar sa pamamahay na ito,” anito sa mahinahon ngunit ma-otoridad at nagbabantang boses. Napalunok na lamang si Estella ng laway upang pawiin ang paniigas ng kanyang kalamnan dahil sa sinabi nito. " Sa tingin nyo, Manang. Ilang buwan kaya ang kakayanin ng batang ito?" Hindi niya parin inaalis ang kaniyang titig sa kanya. May pangahahamak din ang paraan niya ng pagsasalita. Hindi lingid sa kanyang kaalaman na mag-iisang buwan pa lang ang dati nilang katulong

"ESTELLA! ESTELLA!" Nagising si Estella ng maramdaman na may kung sinong yumuyugyug ng kanyang balikat at tumatawag ng kanyang pangalan. Si Aling Chona. " Magbihis ka na at sasamahan mo si Senyora sa bayan, " sabi nito. Tama ba ang narinig niya? Isasama siya ni Senyora Celeste sa bayan? O baka nanaghinip pa rin siya? Parang napakaimposible naman. Sigurado siyang dahil sa ginawa niya kahapon ay papaalisin na siya nito. Nagpabiling-biling siya sa banig at mas lalong niyakap ang kanyang unan. Kahit man lang sa huling araw niya sa mansyon nais niyang magkaroon ng masarap na tulog. " Si Aling Concha talaga nagbibiro. Eh babalik na ako sa amin mamaya," naantok na sagot niya rito. Nagpalinga-linga siya sa labas. Makapal pa ang dilim sa labas at nagsisimulang pa lang magising ang mga manok. Sa tantya niya ay alas tres pa lang ng madaling araw. Ipinikit niya muli ang kanyang mga mata. Marami pa naman siyang oras. Hindi na din naman kailangan pang mag-impake dahil tanging ang kanyang bayon

___________ ISANG palahaw ang nagpabalik sa huwisyo ni Estella. Nanggaling iyon sa malaking aparador. Dahil sa ingay ay sumingasing ang pigura sa kanya. Kitang-kita niya ang matatalas nitong ngipin at pagkinang ng malahalimaw nitong mga mata. Nilakasan niya na lang ang kanyang loob at hinablot ang pinakamalapit na bagay sa kanya- ang isang gunting na nakapatong sa ibabaw ng mesita ni Clara. Hawak-hawak iyon ay sinugod niya ang pigura. Akmang itatarak na niya rito ang gunting nang tumalon ito sa bintana at naglaho sa dilim at ulan ng gabing iyon. Sa kanyang palagay ay lumipad ito papalayo dahil hindi niya itong nakitang lumapag sa lupa. Wala din itong iniwang bakas. Kaagad niyang isinara ang bintana at iniharang ang isang may kaliitang aparador doon. Nang maging panatag ang kanyang loob ay binitawan niya ang gunting at tinungo niya ang may kalakihang aparador. " Senyorita Clara?" tawag niya sa bata bago buksan iyon. Tumambad sa kanya ang takot na takot na si Clara. Nakasiksik ito sa g