All Chapters of Nang Namulat Ang Kanyang Mata: Chapter 2281 - Chapter 2290

Sandaling nag-alinlangan ang staff. Sa sandaling iyon, sinabi rin ng iba pang mga bisita, "Ate, dalhin mo kami para makita ang mga bata! Baka malugod nila ang presensya namin! Gusto din namin silang tulungan. Tiyak na hindi nila tayo masusuklam.""Sige! Isasama kita para makita sila."Dinala sila ng madre sa isang gusali sa likod ng simbahan.Nang malapit na sila, naririnig nila ang mga boses ng maliliit na batang babae na naglalaro."Ang isang bahagi ng mga batang babae ay bumaba ng burol upang pumunta sa paaralan. Sa ngayon, ang mga natitira sa simbahan ay hindi sapat na malusog o hindi pa sila umabot sa edad ng pag-aaral." Pinangunahan ng madre ang grupo at ipinakilala sila sa mga babae."Ang mga bata ay kailangang bumaba ng burol sa kanilang sarili upang makarating sa paaralan araw-araw?" tanong ni Avery."Oo. Maghahalinhinan kami sa pagpapababa sa kanila, ngunit kailangan nilang umakyat at bumaba sa burol. Mas hirap sila kaysa sa mga batang nakatira pababa ng burol. Tagla

"Baka wala si Irene?" Naawa si Avery kay Rose nang makitang hirap na hirap itong sumigaw. "Baka sa ibang lugar siya nagpunta."Nag- pout si Rose sa pagkalito. "Dito lang kami naglalaro. Wala kaming pinupuntahan.""Baka natutulog siya?" sabi ni Avery."Hindi ko alam..." Nag- aalalang hinila ni Rose ang damit niya at tinungo ang dorm. "Kailangan kong sabihin sa kanya bago ako umalis, kung hindi, iiyak siya kapag hindi niya ako mahanap.""Oo, sasama ako sayo." Matiyagang sinundan ni Avery si Rose at nakarating sa dorm ng dalaga.Isa itong maluwang na silid na may maraming kama.Napatingin si Avery sa loob at napansin niyang malinis at maayos ang mga kama. Walang natutulog sa loob ng kwarto, at si Irene ay wala kahit saan."Nasaan si Irene?" Bulong ni Rose at tumakbo palabas.Isang madre ang nakatayo sa labas ng pinto at pinigilan si Rose." Rose, umalis ka na dahil nakapagdesisyon ka na, na aalis ka kasama si Miss Tate dito! Alam na ni Irene na aalis ka. Nagalit siya at kinuha si

" Punta tayo sa ospital para magpa- check up. Kami na ang magdedesisyon kung saan siya nakatira pagkatapos nito!" Napatingin si Avery kay Rose. " Mabait siyang bata, at sa tingin ko gusto niya rin ako. Sabi niya may iba na daw gustong kunin siya, pero lahat sila tinanggihan niya. Hindi siya natakot nang makita niya ako."" Oo, maganda kung matutulungan mo siya. Hindi ganoon kaligtas para sa kanya ang manatili sa simbahang iyon." Sinulyapan ni Elliot ang puting buhok ni Rose at bumulong, "Mukha siyang maliit na anghel.""Elliot, alam kong hindi ka tatanggi, pero hindi ko akalain na magiging ganito ka kasigla. Nagulat ka sa akin.""Ganyan na ba ako kalamig sa isang tao?" Nagmuni- muni siya sa bagay na iyon. " Sa tingin ko iniuugnay mo ako sa Elliot na kilala mo bago ko nakilala ang mga bata. Simula nang pumasok ang mga bata sa buhay ko, naging mabait na ako."Ang dalawang bodyguard na nakaupo sa driver at passenger seat ay halos mapahagalpak sa tawa.Pinag- aralan ni Avery ang mukha

Pinipigilan ni Elliot ang pagtawa. " Avery, ano ang nangyari sa pagpapalaki sa kanila ng malakas? Ito ay isang pagbagsak lang. Hayaan mo siyang bumangon mag- isa."Namula siya. "Ito ay hindi ang parehong bagay.""Ang sahig ay carpeted, at hindi siya magkakaroon ng pasa kahit na subukan niya. Hindi niya mabali ang kanyang mga buto o kung ano pa man." Inalis ni Elliot ang lahat ng posibleng dahilan ni Avery. "Naiintindihan mo ba na hindi ko siya sinasadyang kunsintihin? Minsan, ang pag- alam ng isang bagay at ang aktwal na paggawa nito ay dalawang magkaibang bagay."Pinandilatan siya ni Avery, at hinila siya ni Elliot palapit sa kanya. "Wag na nating istorbohin sina Robert at Rose. Ang saya- saya nila."Tuluyan nang nalipat ni Robert ang atensyon mula sa kanyang mga magulang kay Rose. Hinawakan niya ang kamay ni Rose at dinala sa gaming area. "Rose, hayaan mo akong ipakita sa iyo ang aking mga laruan! Marami akong mga ito!"Umalis siya kasama si Rose at sinabi ni Elliot, " Kita mo na

Laking gulat ni Sebastian na natagpuan nila ang bangkay ni Dean, ngunit mabilis siyang nakabawi nang ibigay sa kanya ng doktor ang resulta ng DNA test, na nagpapatunay na si Dean nga ang katawan.Sina Dean at Natalie ay nasa isang labanan hanggang sa kamatayan, at kahit sino ang matatalo, ito ay magwawakas nang masama.Dahil tuluyan nang naagnas ang katawan ni Dean, hindi na nila maitago ang bangkay, at agad siyang ipina- cremate ng pamilya Jenning.Naiuwi lang nila ang kanyang abo noong gabing iyon.Sinundan ni Mr. Lycett ang pamilya at pinanood ang bulok na katawan ni Dean na nasunog hanggang sa wala.Bagama't na- cremate na ang bangkay, kailangan pa ring pag- usapan ng magkapatid ang mga detalye ng kanyang libing."Mr. Lycett, ipahayag mo na ang kalooban ng ating ama!" Tumingin si Violet kay Mr. Lycett.Agad namang lumingon si Mr. Lycett kay Sebastian."Haha! Mr. Lycett, hindi mo kailangang kumilos nang malinaw. Naipaalam mo na ba kay Sebastian ang mga nakasulat sa will?" Ga