All Chapters of In the arms of The Syndicate Leader: Chapter 21 - Chapter 30

Ang pagkilos ng Raven SyndicateRaven's LairThird Person POV"Kumusta ang lakad mo, naibigay mo ba yung regalo ko sakanya?" Tanong ng lalaki na nakasuot ng maskara na kulay itim sa kaharap nitong tila hindi mapakali sa upuan.Mababanaag ang kaseryosohan sa tinig ng maskaradong lalaki na siyang kinakatakot ng kaharap."M-maayos po sir!" Hindi alam nung lalaking walang suot na maskara kung bakit sobra ang tahip ng kanyang dibdib ngayong kaharap na niya ang lalaking tinitingala.Sa Raven's Lair isang tao lang ang hinahangaan, tinitingala, kinikilala at kinatatakutan pero kakatwang isipin na walang sinuman ang nakakakilala sakanya kaya naman pagnaka-talikod na siya ay sikat siya sa bansag na "masked man" (masked man eh?kadiri)."Maayos lang? Yun lang ang sasabihin mo wala ka manlang patunay na naging maayos ang lakad mo?" Kilabot ang naramdaman ng nasabing tauhan dahil sa naging tugon ng kaniyang bossSa buong raven's lair iniiwasan ng lahat na magalit ang boss nila dahil wala itong sina

Ang kabanatang ito ay may maselang paksaHappy readingAmara's POVNang idilat ko ang mga mata ko sobrang sakit nito sumasabay pa sa sakit yung ulo ko."Luth-!" I was about to call his name nung bigla akong mapahinto dahil naalala kong wala na nga pala siya iniwan na niya ako.Dahan-dahan na namang tumulo ang luha ko kaya naman mabilis bago pa mangyari iyon ay tumakbo na ako sa banyo at kaagad na pumunta sa ilalim ng shower.Dahil sa automatic ang shower dito ay hindi ko na kailangan pang buksan ito kusa ng nagbuga ng tubig ang dutsa ng ma-sense nito ang presensya ko.Kasabay ng malakas na bagsak ng tubig ay ang tuloy-tuloy kong pagluha at paghikbi.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko gusto ko nalang maglaho na parang-bula.Dahan-dahan akong napaupo sa malamig na tiles ng banyo at muling humagulhol sa pagbabakasakali na pati ang sakit at pangungulila ay maisama na ng luha ko papalabas ng dibdib ko.Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nasa ilalim ng shower basta ang alam ko ay

Amara's POVMaaga akong nagising kinabukasan dahil sa pagtunog ng cellphone ko indikasyon na may nagtext dito ng magkakasunod.Pupungas-pungas na binuksan ko ang cellphone ko at dun ay nakita ko na si ate Angelina ang nagtext na nagsasabi na umalis na sila ng hotel para puntahan ang magiging venue ng kasal.Sa pangalawang text ay sinabi lang niya na meron ng sasakyan na pupunta dito sa hotel ng alas nuebe ng umaga para ihatid kami sa restaurant.Dahil sa nabasang oras na dating ng inarkilang sasakyan ay mabilis kong tinignan ang orasan na nasa ding ding pero kaagad kong narealize na may hawak akong cellphone na updated naman ang oras.Pagkatingin ko ng oras ay kaagad kong tinapik si mama at ginising."Mama gising na 8:30 na may pupuntahan pa tayo!" Pang-gigising ko kay mama habang binabasa ang huling text na galing kay ate Angelina na may susunduin daw sila sa airport."Saan ang punta natin?" Tanong ni mama na pagkagising palang ay yung cellphone na kaagad ang unang tinignan at nagpip

Amara's POV Maaga palang ay nag check out na kame sa hotel para magtungo sa airport dahil maaga ang flight namin pabalik ng pilipinas, as for Castel katulad namin ay bumiyahe na din siya pabalik ng France dahil may trabaho pa siyang dapat ayusin pero nangako siyang bibisita siya ng pilipinas.Kaya ngayon muli kaming nakasakay sa eroplano pero sa pagkakataong ito ay pabalik naman kami sa aming bayang sinilangan.Sa totoo lang hindi ko pa nais ang bumalik dahil baka sa muling pagbalik ko ay lungkot na naman ang sumalubong sa akin, hindi ko alam kung nakabalik na ba si Luther o tuluyan na siyang nawalan ng pakialam sa akin pero ganon pa man ay lihim pa din akong umaasa, pero sa ngayon kailangan ko lang muna sigurong masanay na mamuhay mag-isa.After awhile........Hindi ko alam kung ilang oras ang lumipas na nasa himpapawid kami, basta ang alam ko lang ay ginigising na ako ni mama mosang at bababa nadaw kami ng eroplano, nagmagdali ako sa pagkalas ng seatbelt ko na mukhang si mama din a

Luther's POV"Find her, do whatever it takes to find her!" I'm stressed out hindi ko alam kung saan ko hahanapin si Amara nahalughog ko na lahat ng alam kong kuta ng kalaban pero hanggang ngayon ay wala pa din akong lead kung nasaan siya."Dang it, hindi ko dapat siya iniwan, hindi ko dapat siya hinayaan mag-isa!" Napasabunot nalang ako sa sarili kong buhok dahil sa sobrang frustrationHindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko dahil sa nangyari kung sana ay nanatili nalang ako sa tabi niya baka nandito pa si amara ngayon masaya kasama ko."Walang magagawa ang frustration mo ngayon!" James suddenly told me out of nowhere And out of nowhere sumiklab ang galit sa kaloob-looban ko kaya nakapagbitaw ako ng mga salitang labis ko pagsisisihan, "Bakit mo hinayaan na mawala siya?!" I pointed my finger on him."Don't point a finger on me baka magsisi ka!" Galit na dinuro ako pabalik ni James"Pinabantayan ko siya sayo pero hindi mo nagawa ang trabaho mo!" Muli ay sigaw ko ditoMasamang tingin