All Chapters of So Eager To Please: Chapter 11 - Chapter 20

“Auntie, payagan moa na si Kari kahit ngayon lang. It’s my birthday!” sambit ni Cade sa mommy ni Kari.Nandito sila ngayon sa office nito sa bahay nila at pinagpapaalam siya ng mga pinsan niya para makadalo siya sa party.“Oo nga po, auntie. It’s been a while naman na,” pagsingit naman ni Tori.Lumingon kay Kari ang kanyang ina kaya napaiwas siya ng tingin, hindi siya kumikibo kanina pa. Syempre, gusto niyang pumunta pero ayaw niyang magsalita dahil baka lalong hindi pumayag ang mommy niya.“Okay, just for tonight!” sabi ng mommy niya kaya nanlaki ang mata niya dahil sa gulat.“Yay! Thank you, auntie!”“You’re allowed until midnight, Karisma.”Agad na kumunot ang noo niya. “What?”“It’s okay, auntie. Thank you po,” agap ni Tori at siniko siya ng maraming beses. Nagpaalam na ang mga ito sa mommy niya bago sila lumabas at hinila siya sa kwarto niya.“Magbihis ka na!”She rolled her eyes. “Nakakatamad magpunta, may curfew pa rin.”“Atleast makakapunta ka nang hindi tumatakas.”Napabunton

Hindi maiwasan ni Kari ang pagngiti habang pauwi siya, nakatingin lamang siya sa may bintana at parang batang pangsi-ngisi.“Ma’am, mukhang masaya ka ngayon a,” puna ni Mang Raul. “Pumayag na ba ang lalaki na iyon na maging bodyguard mo?”Biglang napawi ang ngiti niya dahil sa tanong nito. Nawala na sa isip niya na kaya niya nga pala ginagawa iyon ay dahil kailangan niyang pilitin na maging bodyguard si Tobias. Ngunit parang nagpunta siya ngayong araw dahil sa ibang dahilan.Umiling siya. “No, mukhang wala siyang balak pumayag.”“Eh, kung gano’n, ma’am. Hindi ko na tatanungin kung bakit kayo masaya ngayon,” anito sa nakakalokong tono.Napailing na lang siya para pigilan ang pagngiti at ibinalik ang tingin sa labas ng bintana. Tumigil ang mata niya sa isang papel na nakadikit sa glass door ng isang fast food restaurant na nadaanan nila.EMPLOYEE FOR HIRE!Napaayos siya sa pagkakaupo at bumuntong-hininga. Senyales na nga yata iyon para magtrabaho siya, bukas ay dadalhin niya ang kanyang

Ang pagbisita kay Tobias pagkatapos ng kanyang trabaho ay naging routine na niya, pumupunta lang naman siya para yakapin ito.Iyon lang, dahil laging nandoon si Mang Raul kaya’t yakap lang talaga. Hindi naman pwede na utusan niya lagi ito na bumili ng langis para lang magawa nila ni Tobias ang gusto nila.Medyo naiinis siya na hindi niya na nahahalikan ang binata ng ilang araw, pero bumabawi naman sa mahigpit na yakap. Sinabihan niya na rin si Mang Raul na ‘wag sasabihin sa mommy niya ang nangyayari sa kanila ni Tobias at maswerte siya na ayos lang dito iyon dahil matagal na rin naman daw nito napapansin na may kakaiba sa kanila.Wala naman daw itong magagawa sa gusto niya, nasa tamang edad naman na raw siya para gumawa ng mga desisyon para sa sarili niya. Hinihiling niya lang na sana ay gano’n din mag-isip ang kanyang ina.“Are you enjoying your work?” tanong ni Cade habang gumagawa sila ng codebook sa kiosk. “Ini-expect ko na pagkatapos ng ilang araw ay magre-reklamo ka sa’min becau

Halos hindi nakatulog si Kari buong gabi. Hindi kasi siya komportable, ang dalawang kasama niya ay mga tulog pa kaya nauna na siyang naligo.Iika-ika siya kung maglakad dahil sa paa niyang nabugbog, nalagyan naman na iyon ng first-aid kit ngunit sabi ni Cade ay mukhang kailangan iyon ipatingin sa doktor.Pagkatapos niya maligo ay saktong nagising ang mga kasama niya, hinintay niya pa ang mga itong matapos na mag-asikaso bago lumabas dahil ayaw niyang makita mag-isa ang mga iba niyang pinsan. Naririnig niya ang mga ingay ng mga iyon mula sa kwarto nila kaya alam niyang gising na ang lahat.“Mags, nasaan sila mommy?” tanong ni Cade kay Maggie na mag-isang umiinom ng kape sa dining area.“Nag-grocery shop,” sagot nito at tumingin saglit kay Kari ngunit agad din umiwas ng tingin.“‘Yung boys?”“Uh, they’re playing basketball somewhere.”Tumango si Cade at umupo rin, si Tori naman ay kumuha ng bread sa lamesa at siya naman ay nagpunta sa kusina para kumuha ng maiinom na gatas.Naramdaman n

Nagpaalam si Kari kay Tobias nang madilim na. Sinabi niya ay uuwi na siya kahit hindi naman, kahit kasi umiyak siya sa harapan nito ay hindi nito tinanong ang dahilan niya.Gusto niya iyon, ayaw niyang mapag-usapan kung gaano kagulo ang kanyang pamilya. Well, hindi naman magulo, ayaw lang talaga sa kanya ng mga ito.Nandito siya ngayon sa parking lot ng school na pinapasukan niya, doon niya napagpasyahan na iwan ang Bentley ng kanyang Kuya Felix para hindi makita ng mommy niya tapos ay saka siya sasakay ng taxi pauwi.Iyon ang plano niya. Pero ayaw niya pang umuwi, ayaw niya na ro’n dahil sumasama lamang ang loob niya.Sumandal siya sa backrest ng drivers seat, pumikit ako at wala nang nagawa kundi bumuntong-hininga. Pagod siya at walang gana.Nami-miss agad niya si Tobias, nang kasama niya ito kanina ay nakalimutan niya ang lahat. Ang galing niya nga dahil hindi nito napansin na iika-ika ang lakad niya, tiniis niya iyon ng husto kanina.Napadilat siya ng mata nang mag-vibrate ang ph