Lahat ng Kabanata ng EXQUISITE DESIRE: Kabanata 41 - Kabanata 50

MALIYAH POV (SPG WARNING) Ramdam ko ang kakaibang kilabot sa bulong na yung ni Clint malapit sa tenga ko. Nanindig ang balahibo ko, at kung anong kiliti ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung ako ba ay ma-excite o matatakot sa banta niya sa akin na parusa. Mas pinili kong maexcite. Ay talandi ka Clara kastigo ng isip ko. Nag ayos na kami ng aming mga banyera dahil sa kalokohan ko naubos agad ang panindang isda namin. Sino ba naman ang hindi maengganyong bumili kung may libreng hipo sa pandesal este abs ng kasama ko. At habang may lumapalat na kamay sa matitigas niyang abs ay naniningkit ang mga matang ipinupukol niya sa akin. Ngisi lang ang ang iginanti ko sa tuwing ginagawa niya yun. Sakay na kami ng tricycle pauwi ako lang mag isa sa loob dahil sa laking tao ni Clint hindi siya kasya. Doon siya umangkas sa likod ng driver. Ilang saglit pa nakarating na kami sa bahay, sarado iyon. Totoo nga na wala sila Nanay Pasing at Tatay Efren. Pagkarating namin sa bahay, agad akong bumaba at

MALIYAH POV (SPG WARNING) Mahigit isang linggo na naman hindi nagpakita si Clint, at noong araw na masaya ang lahat sa pananghalian. Ang paghingi niya ng tawad sa akin sa kasalanang hindi ko naman maalala. Pero may kirot sa puso ko. Normal na linggo lang ang nakalipas sa akin. Sumasama ako kina Papa at Mama sa palengke, sanay na ako sa Mindoro, nag titinda kami ng isda ni Nanay Pising. Namimiss ko na sila, noong isang araw tumawag ako sa kanila, at namimiss nila ako. Nangako akong dadalaw sa kanila kapag may pagkakataon. Gusto ko munang sulitin ang mga panahon na nawalay ako sa mahal kong pamilya. Nakasanayan ko na rin kada hapong pag dalaw sa akin ni Alexander, at mga bonding namin sa kanila. Hinahalungkat namin ang mga pictures namin noong mga bata pa kami, tuwang tuwa ang mga magulang niya sa akin. Pinakita nila sa akin ang litrato namin ni Alexander na nag tatanim ng bulaklak. Isang itim na Ferrari na kotse, ang huminto sa harapan ng bakuran namin. Hindi ko kilala kung sino ang n

MALIYAH POV (THE RETURN) The memories rushing in my mind were unbearable. I remember every single detail of my experience. Traumatizing, haunting like a ghost that is seeking justice. As the pain starts, then hatred follows. Then a question pops up in my head. Is vengeance necessary to get my justice? But an image of a dying boy who helped me escape was haunting my peace. Blood flowed on his mouth, a tear in his beautiful eyes as he closed them, and everything was back in my reverie. How would I get my justice? Then an image of him appeared in front of me. He looked at me with sympathy, longing, fear, and anticipation. Mixed emotions were all over his handsome face. "Maliyah!" as he called out my name, it was the sweetest yet. There is a frightened tone in it. Oh, I missed those dark blue, green eyes I always adored. But something wasn't right. Memories are dashing to my mind, and I can't process any of them. "Tu—big, please." Malat ang boses kong hingi sa kanya. Agad itong tumalim

MALIYAH POV Napalikwas ako ng bangon ng maramdaman kong parang bumaligtad ang sikmura ko. Patakbo kong tinungo ang banyo at walang habas ang pagsusuka ko doon. Nagluluha na ang mga mata ko, wala naman lumalabas sa bibig ko kundi dilaw na likido mula sa tiyan ko. Hagod sa likod ang nag pataas ng tingin ko. It was Clint wearing a floral pink apron and he’s holding a ladle on his left hand. I was mesmerized how handsome this man standing in front of me. “Are you alright sweetheart?” kikiligin na sana ako dahil kitang kita ko ang pag alala niya sa akin ngunit biglang pumasok na naman sa isip ko ang nakakaawang mukha ni Marco. My conscience and guilt were hitting the deepest part of my heart and I was drowning in despair at the same time. A question pops up in my head? Bakit nga ba ako nag suka wala naman ako kinain. I have no watch to check the time. Nag mumog ako at nag hilamos. Iniabot niya sa akin ang towel nang hindi man lang ako nagpasalamat “Oo okay lang ako! Tabi dadaan ako!” pa

MALIYAH POV “Maliyah! Maliyah!” someone is calling me, the woman who kept calling me before I was in a coma. I roam around my eyes to look for that sweet voice. Then a white light came out from nowhere, and I saw the same woman in my dreams; her face was at peace and beautiful as ever. “Hello Miss, kilala mo ba ako?” it was full of curiosity questions, wondering who she was. “Maliyah, alam kong marami ang mga katanungan sa isip mo pero ito lang ang hiling ko sayo, bigyan mo ng pagkakataong magpaliwanag si Clint, at mahalin mo ang kambal!” then she turned around and walk towards the light, left me dumbfounded. Siya ang ina ng kambal, paulit ulit itong nag replay sa utak ko. “Miss wait please! Ano pangalan mo!” hindi na siya lumingon pa. “Soon Maliyah soon!” yun ang huling salita bago tuluyang siyang nawala sa mga paningin ko. Iminulat ko ang mga mata ko, puro puti ang sumalubong sa akin, ilang beses ko rin ipinikit at iminulat ang mga mata ko para masanay sa liwanag na nanggaling