Lahat ng Kabanata ng Yes, Master (The Luther's Empire Series): Kabanata 31 - Kabanata 40

Nangunot ang noo ni Jasson sa narinig kay Samara. Inilayo niya ang sarili dito at pinihit ito paharap sa kaniya."You promised yourself to me, baby. Only. To. Me," may babala sa tinig na paalala niya rito 'saka niya pinarusahan ang mga labi ng nobya gamit ang sariling mga labi."Let's not fight, baby. I don't want us like this," anas niya nang pakawalan ito."Sorry, Master."Muling niyapos ni Jasson ang katawan ni Samara. Pagal ang katawang panandaliang ipinahinga iyon sa dalaga."You look tired, Master," puna nito habang banayad na hinahaplos ang buhok niya."Hmmmm, I just arrived this morning, and I had to attend a meeting. Hindi ko maikansela ang mga meeting ko ngayong araw dahil kailangan kong umalis ulit bukas." Inilapat niya ang noo sa balikat nito."Aalis ka?"Nag-angat siya ng ulo.. "I don't want, but I have to." Isinandal niya ang likod sa sandalan ng sofa, pinasadahan ng kaliwang kamay ang buhok habang tinanataw ang d

"NASA meeting ka?" kunot ang noo ni Samara matapos marinig ang tila presentation ng kung sino, sa background ni Jasson.Katatapos lang ng agahan nila at nang makatulong sa mga kasambahay ay nagmamadali na siyang tumungo sa silid niya dahil sa mensahe ng nobyo na tatawag ito.Saglit na sumulyap sa unahan si Jasson bago muling ibinalik sa kaniya ang atensiyon."I was bored here. Ilang araw nang puro meeting. At nami-miss na kita."Ramdam ni Samara ang pag-iinit ng magkabilang pisngi dahil nakikinita niya ang kuryosong pagbaling ng mga ka-meeting nito rito. Hindi tuloy siya makasagot dahil sa hiya na baka marinig siya ng mga kasama nito.Napa-O na lamang siya nang marahang tinapik-tapik ng nobyo ang kaliwang tainga nito. Jasson is using a wireless earphone, ipinararating sa kaniya na ito lamang ang nakakarinig sa kaniya."Nami-miss na rin kita.” Idinaan ng dalaga sa paglabi ang ngiting nais kumawala."Kumusta ang lola mo?" tanong n

TEARS were drifting from her eyes down to her cheeks as she looked up at the dark sky. Her feet lead her to the backyard of the mansion the moment she walked out of the dining room. It was empty and away from the judgment of their visitors. Tanging mga halaman at iba't ibang tanim ng mga bulaklak lamang ang naroon at ang mga bituin sa kalangitan, and the metal swing.The shackles squeaked as she step on the swing and sat on its bench. Patuloy sa pag-agos ang kaniyang luha, gano'n ang pagkirot sa kaniyang dibdib. She never feel at home here, and she think she will never be at home here. Alam niyang ang isla at ang mansion ng mga Luther sa Pilipinas ang tanging tahanan niya. And she misses it. She missed being there. Away from judgement and scoffed from this people that supposed to be their family.She heard her lola's last words. Kung mayroon mang nakaaalam sa kung paano siyang pinalaki ng kaniyang ina, siya iyon. At alam niyang maayos siyang napalaki nito.Alam

“IT'S your presentation on Monday, ha! Don't forget!”   Kasalukuyan silang nakaupo sa isa sa mga baitang ng hagdanang bato na nag-uugnay sa malaking pintuan ng kanilang campus, hinihintay ang kani-kanilang sundo. At nang dumating ang sundo ng kaibigan at kaklase ay iyon agad ang bilin nito.  

“KUMUSTA na ang bastardo mong kapatid?”   Magkakasabay na napaangat ng ulo ang mga naroon sa hapag-kainan. Sinulyapan ni Raj si Samara na nakatingin na rin sa kaniya, bago halos sabay na nilingon ang matandang Chakrabarti na nakaupo sa dulong upuan ng lamesa.