Malalim na buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan at mabagal ang kilos na tumayo na silang mag-ina nang tuluyan nang huminto ang eroplano at ianunsiyo ng piloto na ligtas na silang nakalapag at maaari nang bumaba.
Akmang kukunin ni Samara ang hand carry bag sa compartment ngunit mabilis na umalalay ang lalaking staff upang kunin iyon, gayun din ang gamit ng ina. Sinundan niya ang ina matapos makapagpasalamat dito.
Kung noong sumakay sila sa eroplanong iyon ay hindi niya alintana ang kapaligiran, ngayong pababa sila ay gayon na lang ang gulat ng dalaga sa mga sumalubong sa kanila.
Men in military uniform were well-disciplined aligned on both side down the plane. Nang makababa sila sa huling baitang ay sabay-sabay na sumaludo ang mga ito kasabay ng pagbati sa kanilang pagdating. Doon lamang niya napagtanto na wala siyang ibang nakitang pasahero ng eroplano maliban sa kanilang tatlo at sa ilang crew na nag-assist sa kanila.
Wala namang naging tugon ang kan
"NASA meeting ka?" kunot ang noo ni Samara matapos marinig ang tila presentation ng kung sino, sa background ni Jasson.Katatapos lang ng agahan nila at nang makatulong sa mga kasambahay ay nagmamadali na siyang tumungo sa silid niya dahil sa mensahe ng nobyo na tatawag ito.Saglit na sumulyap sa unahan si Jasson bago muling ibinalik sa kaniya ang atensiyon."I was bored here. Ilang araw nang puro meeting. At nami-miss na kita."Ramdam ni Samara ang pag-iinit ng magkabilang pisngi dahil nakikinita niya ang kuryosong pagbaling ng mga ka-meeting nito rito. Hindi tuloy siya makasagot dahil sa hiya na baka marinig siya ng mga kasama nito.Napa-O na lamang siya nang marahang tinapik-tapik ng nobyo ang kaliwang tainga nito. Jasson is using a wireless earphone, ipinararating sa kaniya na ito lamang ang nakakarinig sa kaniya."Nami-miss na rin kita.” Idinaan ng dalaga sa paglabi ang ngiting nais kumawala."Kumusta ang lola mo?" tanong n
HINDI MAPAKALI si Samara sa kinatatayuan habang hinihintay ang pagdating ng kanilang lola. It's been a week since they arrived here in New Delhi at never nila itong nabisita. At ngayong lalabas na ito ng ospital, hindi niya alam kung bakit gano'n na lamang ang kaniyang kaba.Wala siyang mahagilap na alala mula rito, marahil dahil sa tagal na rin nang una at huli niyang nakasama ito, maliban sa hitsura nito na sa litrato lang niya nakikita ay wala na siyang matandaan pa.Ang ama at ang lolo nila ang sumundo rito habang silang mag-ina kasama ang mga tiyahin at mga pinsan ay naiwan sa mansion. Tumulong ang Mama Mara niya sa pagluluto habang siya at ang pinsang si Sittie ay inayos ang hapag-kainan. Abala naman ang mga tiyahin kasama ang ilang kasambahay sa pag-iistima ng mga dekorasyon sa sala.Katatawag lamang ng kaniyang ama sa panganay nitong kapatid upang ipagbigay alam na malapit na ang mga ito.Ilang minuto nga lamang, isa sa mga bantay ang pumasok at n
TEARS were drifting from her eyes down to her cheeks as she looked up at the dark sky. Her feet lead her to the backyard of the mansion the moment she walked out of the dining room. It was empty and away from the judgment of their visitors. Tanging mga halaman at iba't ibang tanim ng mga bulaklak lamang ang naroon at ang mga bituin sa kalangitan, and the metal swing.The shackles squeaked as she step on the swing and sat on its bench. Patuloy sa pag-agos ang kaniyang luha, gano'n ang pagkirot sa kaniyang dibdib. She never feel at home here, and she think she will never be at home here. Alam niyang ang isla at ang mansion ng mga Luther sa Pilipinas ang tanging tahanan niya. And she misses it. She missed being there. Away from judgement and scoffed from this people that supposed to be their family.She heard her lola's last words. Kung mayroon mang nakaaalam sa kung paano siyang pinalaki ng kaniyang ina, siya iyon. At alam niyang maayos siyang napalaki nito.Alam
SALUBONG ang kilay at matiim na tinitigan ni Samara ang lalaking nakaupo sa gilid niya at matamang nakatitig sa kaniya. Hinanapan niya ang bawat bahagi ng mukha ng binata na magpapatunay sa rebelasyon nito. Tulad sa master niya, mayroon itong makapal ngunit hindi kalat na mga kilay na nakadaragdag sa kakaibang intensidad sa tuwing tititig ang malatsokolate nitong mga mata. Her master has an aquiline nose, while this man she was with has a roman nose. Her master has this wide thin pinkish lips, while Raj has this plumpy curvy lips. Both of them possessed squared-jawed faces that made them look rugged and manly. Her master looks hard and rough with beards and mustaches on, but soft and clean without them. However, this man, with or without the stubble, appears dangerous— and playful at the same time. Napangiwi siya sa laman ng isip. Damn, Samara. Ang sabi hanapan ng pagkakatulad, hindi pagkumparahin! Kumurap-kurap ang dalaga upang iwaksi ang ini
“IT'S your presentation on Monday, ha! Don't forget!”Kasalukuyan silang nakaupo sa isa sa mga baitang ng hagdanang bato na nag-uugnay sa malaking pintuan ng kanilang campus, hinihintay ang kani-kanilang sundo. At nang dumating ang sundo ng kaibigan at kaklase ay iyon agad ang bilin nito.
“BABY…”Mariin siyang napapikit sa baritono ngunit malamyos na pagtawag na iyon sa kaniya. Ilang beses na niyang binalaan ang binata na huwag siyang tatawagin sa endearment na iyon, ngunit sa pagkakataong ito, hahayaan muna niya ito, lalo na't naramdaman niya ang bahagyang paggaan ng dibdib.
“KUMUSTA na ang bastardo mong kapatid?”Magkakasabay na napaangat ng ulo ang mga naroon sa hapag-kainan. Sinulyapan ni Raj si Samara na nakatingin na rin sa kaniya, bago halos sabay na nilingon ang matandang Chakrabarti na nakaupo sa dulong upuan ng lamesa.
HINDI alam ni Samara kung tama ba ang ideyang iyon ni Raj at kung tama ba na pumayag siya sa malaking kalokohang iyon.Ngunit sa pagdaan ng mga araw na magkasama sila at pangatawanan ng binata ang pagpapanggap bilang Master Jasson niya na kapatid nito, masasabi niyang napunan niyon ang pangungulilang pilit niyang ikinubli sa nagdaang taon.
Hello, Dragonlings and Lutherians! Finally, we have come this far. Thank you for supporting my stories. I hope you enjoyed reading every part of the story. I want to greet everyone with a Prosperous and Healthy New Year for all of us. Q&A Q: Why I called my readers Dragonlings and Lutherians? A: I am a writer on a reading page on F******k, and one of my supporters called me or tagged me as IzangDragona bcoz of being a fighter and having an attitude of a dragon. So, I searched for what I can call my readers/supporters, and I came into Dragonlings since it means 'baby dragons'. So, my readers are my baby dragons because they're my treasure, the way I treasure my characters. And of course, Lutherians is for the readers of The Luther's Empire Series. Happy and Prosperous New Year to all! Good Bless, everyone!
NAGING mahaba ang linggong iyon para kina Samara at Jasson. Hindi sa gabi ng kasal na iyon nagtatapos ang lahat. They have to perform different rituals na naaayon sa tradisyon ng mga ito. At sa loob ng mga araw na dumaan, hindi man lang sila inimik ng matandang Chakrabarti kahit pa nakakasama nila ito sa hapag-kainan. Nakikipag-usap ito sa iba, ngunit hindi sa bagong mag-asawa.Not until that night, kung saan nabuksan ni Dawood ang paksa sa pag-alis ni Jasson.“Anong plano ninyo ni Samara? Susunod ba siya sa `yo sa Britanya?”“Processing her papers will take time. Since I have to stay in Britain for just less than a month, we both decided na
LOVE isn't just about happiness. Isn't just about kilig, roses, and chocolates, I love you's and I miss you's. Isn't just about lovers.Love is about friendship, families, and neighbors. It's about pain, trials, problems, and tears. It's about giving up or fighting.Matibay ang pundasyon ng isang pagmamahalan kung ang lahat ng negatibong aspeto ng pag-ibig ay mararanasan. That is what she learned about love, about life.Hindi sapat na masaya ka lang. Hindi sapat na mahal ninyo ang isa't isa. Hindi sapat na puro kilig lang. Dahil kung puro positibong bahagi lang ng pag-ibig ang ating mararanasan, paano natin malalaman if it's worth to fight for, to wait for. Hindi natin malalaman kung gaano katatag
"Anyway. Ang kasiyahang ito ay hindi naman tungkol sa isla. Kung nalalaman ko nga lang na ang bastardong iyan ang pinagkakautangan ko ngayon, hindi ko na sana siya inimbita pa at sa ibang pagkakataon na lamang kinausap."Kumuyom ang mga kamay ni Samara at halos magsalubong na ang kaniyang mga kilay. She truly love her olds but hearing him throwing disgusting words… halo-halo na ang kaniyang nadarama. Lungkot, galit at pagkapahiya. Nahihiya siya sa kaniyang master. Ang tungkol palang sa isla ang pinag-uusapan at gano'n na ang mga salitang ibinabato rito, paano pa kaya kung malaman na ng mga ito ang tunay nilang relasyon?Sumulyap ang dalaga sa kinauupuan ng binata. Nakatitig din pala ito sa kaniya. Walang bahid ng kahit ano sa mga mata nito, kaya hindi malaman ni Samara kung galit na rin ba ito. Basta lang itong nakatitig sa kaniya— mga tinging tila sinasabing wala nang atrasan pa.Pasimple niya itong tinanguan at binigyan ng alanganing ngiti, ngiti
DUMATING ang araw na nagpapakaba kay Samara. Naging abala ang lahat ng tao sa mansiyon ng mga Chakrabarti dahil sa inihandang munting salo-salo para sa isasagawang pangalawang pag-aanunsiyo ng kasal nila ni Raj Kumar.Dadalo ang kaniyang Master na siyang kasalukuyang humahawak ng titulo ng islang pagmamay-ari ng kaniyang lolo. Sigurado rin siyang pupunta ang punong ministro na ama ni Raj at ang ikalawa nitong asawa.Alam niya ang mangyayari, ngunit hindi niya alam kung ano ang magiging kahihinatnan ng lahat. Isa lang ang nalalaman niya, magkakaroon ng gulo sa pagitan ng kani-kanilang pamilya sa magiging desisyon niya.Tulad ng inaasahan, hindi simple ang simpleng hapunan na iyon. Bumabaha ng iba't ibang putahe ang mahabang mesang nababalutan ng pula at gintong mantel. Mula sa panghimagas, hanggang sa pangunahing putahe, iba't ibang hugis at kulay ng mga prutas. Ang malawak na bulwagan ay napupuno ng mga bandiritas at mga sariwang bulaklak. Sa magkabilang gilid n
"PA, totoo bang may bumili noong islang naisanla natin noong nakaraang eleksiyon?"Nilingon ni Samara ang auntie niyang nagsalita sa kalagitnaan ng pagkain nila."Nakasanla lang iyon, ate, kaya hindi pwedeng ipagbili," sansala naman ng auntie Harini niya."Inilipat ni Mr. Khan ang pagkakasanla ng isla dahil kailangan daw ng pera," tugon ng matandang Chakrabarti."Paano `yon, Pa? Papayag ba iyong pinaglipatan na tutubusin natin ang isla oras na makabawi ang ilan sa ating kumpaniya?"Tumango ang matanda matapos nitong ibaba ang kubyertos na hawak at punasan ang bibig."Sino na pala ang bagong may-ari, Pa?""Ayaw i-disclose ang pangalan niya. Pero nais nitong makipagkita ng personal." Umayos ito sa pagkakaupo at pinasadahan ng tingin ang mga kasama sa hapag-kainan."Masiyado nang matagal buhat nang ianunsiyo ang engagement ni Samara kay Raj, Dawood. Kaya naisip kong sa darating na linggo ay magkakaroon ng munting kasiyahan para sa
"I'M SORRY, Baby." Dumako ang kanang kamay ni Jasson sa batok ni Samara upang mas mailapit pa ito atsaka nito kinintilan ng halik ang tuktok ng ulo ng dalaga.Kasabay nang paglaglag ng mga luha, mahigpit na niyapos ni Samara sa baywang ang binata at sa dibdib nito umiyak nang umiyak na parang bata."I'm— I'm sorry, Master. I'm sorry if I didn't give you a chance to explain. I just… couldn't believe." Akma siyang ilalayo ni Jasson buhat sa pagkakayapos niya rito ngunit mas idiniin pa niya ang sarili dito.Marami pa siyang gustong sabihin dito at alam niyang hindi niya iyon masasabi oras na tumingin na siya sa mga mata nito. His gray eyes are her weakness, and looking on it will make her shiver and speechless. Kaya naman mas hinigpitan pa niya ang pagkakayakap dito."H-hindi naman ako galit sa iyo, eh. That's the last thing that I will feel. I was shocked, yes. I got a hint that I am with someone that is not Raj, that I am really with you, pero
"MISS SAMARA, dumating na po ang Master Raj," pagbibigay alam ng tagapangalagang naka-assign sa dalaga.Tumango siya at pinanood ang muli nitong paglabas sa kaniyang silid. Nang maipinid nito ang pinto ay isang malalim na buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan.Hindi niya alam kung paanong haharapin ang binata. Magpahanggang ngayon, pakiramdam niya ay panaginip lang ang lahat. Minsan na ngang pumasok sa isip niya na may multiple personality disorder ito dahil sa dalawang katauhang ipinapakita nito.Not until their last day on Nakki Lake. When he revealed his true identity."Ara, anak? Ayos ka lang ba?"Bumalik sa kasalukuyan ang isip ni Samara pagkarinig sa boses ng ina. Mula sa malalim na pagkakatitig sa kisame ng kaniyang silid ay dumako ang tingin niya rito. Hindi niya namalayan na muli pala siyang nahiga nang mahulog sa malalim na pag-iisip. At hindi rin niya namalayan ang pagpasok ng ina sa kaniyang silid"Kanina pa kita kinakatok, hi
"WHERE are you going?" takang tanong sa kaniya ni Raj matapos ng tahimik na hapunan at tumayo siya."Powder room lang."Agad niya itong iniwan nang tumango ito bilang tugon. Tinungo niya ang powder room na nasa malayong likuran ng binata.Gumaang ang pakiramdam ni Samara nang makapasok doon. Tila hapo ang pakiramdam niya nang inilapag sa espasyo ng lababo ang maliit na bag at itinukod ang mga kamay sa malamig na marmol. Pinagmasdan niya ang repleksiyon sa salamin.Hindi niya gusto ang klase ng bilis at lakas ng tibok ng kaniyang puso. Iyong pakiramdam na kapag hindi ito naging normal ay magkaka-heart attack siya.Is it normal? O baka naman may sakit na siya sa puso?Hindi naman ito ang unang beses na naramdaman niya ang abnormal na pagtibok niyon. Ang pamilyar na pagkalabog niyon ay maihahalintulad niya sa paraan ng pagtibok niyon noong mga panahong kasa-kasama niya ang kaniyang master.At muli lang itong nagsimula after years being a