Lahat ng Kabanata ng Business Marriage : Kabanata 61 - Kabanata 70

Chapter 61Dizzy and VomitingHE collect my palm and he smooched it. Hinayaan ko ito at tinitigan ko lang ang mga mata nito."I will always be at your side wherever you go, Aurora. Tandaan mo 'yan."Napalunok ako at inalis ko ang mga kamay ko sa kamay nito at umiwas ako ng tingin rito."Kung wala ka talagang balak na umuwi, ayan. Damit ni Daddy 'yan na hindi pa niya nagagamit. You can use it and change your clothes. Nandoon ang bathroom ko."Bumuntong hininga ito at kumilos. "I gonna change my clothes, pagbalik ko ay mag-usap tayo. Okay?"Hindi ako sumagot."Aurora?" he called my name.Tumingin ako rito. "Okay."Naramdaman ko ang pag-ahon nito sa kama. Iniiwas ko kaagad ang aking tingin rito ng naguumpisa na nitong hubarin ang kanyang suot na polo at slacks. Kinuha nito ang damit na itinuro ko sa kanya saka ito pumasok ng banyo.He said, maguusap kaming dalawa. I waited for him. Bumangon ako at inayos ang damit na kanyang hinubad. Nilagay ko iyon sa isang gilid.Inayos ko ang higaan. N

Chapter 63He Choose Her HAWAK ni mommy ang kamay ko habang ako'y nakahiga sa OB clinic bed. Nang malaman kasi ni mommy kanina ang aking magandang balita ay nag pasya agad ito na sasamahan niya ako sa isang kilala niyang Ob-gyne doctor ng tanghaling iyon. The doctor immediately examines my blood for the pregnancy detection result. Tulad ng ginawa ko kanina ay ganoon talaga ang resulta. It's positive, and she also clarifies that I am exactly 8-weeks pregnant. Pareho kaming nasiyahan ni mommy sa binalita nito habang isinasagawa rin nito ang ultrasound and trans-b. "Uulitin ko misis, your baby is 8-week from now on. I will explain to you the development of your baby at 8-weeks or 60 days. Here is the baby," tinuro nito ang pinapakita sa monitor. "Your baby is now a little over half an inch in size. Eyelids and ears are forming, and you can see the tip of the nose. The arms and legs are well formed. The fingers and toes grow longer and more distinct," malinaw na paliwanag nito habang

Chapter 65Hospital [ DAMIEN P.O.V. ] KNOWING that my wife is lifeless and in a critical condition inside the operating room makes me go crazy, hindi ako mapakali sa pabalik-balik ako sa aking nilalakaran. Parang gusto kong pumasok sa loob ng operating room at ibigay ang lakas ko lahat kay Aurora na ngayon ay kritikal. Ang laki ng naging pagsisisi ko nang nangyari ang trahedyang iyon. Mas lalo kong kinamuhian ang sarili ko dahil hindi lang si Aurora ang nadamay sa gulo kundi pati na walang muwang na anak namin sa kanyang sinapupunan. Galit ako sa sarili ko, kung may mangyari mang masama sa mag-iina ko. Wala akong ibang sisisihin kundi ang sarili ko. "Damien, stay calm. Umupo ka roon at mag-relax," wika ni Joshua na siyang unang natawagan ko matapos kong makita si Aurora sa isang malagim na trahedya. "How can I calm down? Dalawang buhay ko ang nandiyan sa loob ng operating room. Kritikal ang kalagayan ng mag-iina ko dahil sa aksidente at pagbaril ni Katherine sa kanya. Tell me, paa

Chapter 67Blame MABIGAT ang buong katawan at mabigat ang aking mga talukap nang unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Gusto kong gumalaw ngunit ang bigat talaga ng mga braso at mga binti ko. Ramdam na ramdam ko din ang panunuyo ng aking lalamutan at ang aking pagkauhaw. Pinilit ko igalaw ang aking mga kamay nang may makita akong isang tao na nakasalampak ang ulo sa gilid ng aking kinahihigaan. Ramdam ko ang pagkakahawak nito sa aking palad. Iginalaw ko ang aking palad at pilit ko itong ginigising sa pamamagitan niyon. Gumalaw naman ito na parang naaalimpungatan. Napalunok ako nang makilala ko kung sino iyong nasa tabi ko. Nagmulat ito ng mga mata at tumingin sa akin. Biglang nagising ang diwa nito nang makitang gising na ako. "Aurora? Finally, you are awake..." may pinindot ito sa gilid ng aking kama. "Sweetheart, are you okay? Kumusta na ang pakiramdam mo? May gusto ka bang kainin o inumin?" Tinitigan ko lang ito habang hinahalikan nito ng masuyo ang aking palad. I have n

Chapter 69Private Talk NASA hospital pa rin ako, and it's already my fifth day at ngayon araw na ito ako lalabas. Damien, my friends, my mom, and my in-laws are also there. Nandoon rin sila habang nagbibilin ang doctor sa schedule ng pag-inom ko ng mga gamot sa tamang oras at kung paano ang tamang paglilinis ng mga sugat ko. "Mr. Harrison, pwede ho ninyong itawag ng diretsyo sa akin kung may nararamdaman mang pagkirot si Misis sa kanyang tagiliran, my phone number is written to the receipt—" "Doc, my mother will handle it. Sa kanya ninyo ibigay at ihabilin ang lahat ng kailangan ko. Salamat ho." Napatingin sa akin ang mga mata ng lahat ng sinabi ko iyon. Pati rin ang doctor ay nagtataka sa sinabi ko. Ngunit kahit nagtaka ito ay ipinabigay nito sa nurse ang lahat ng records at reseta kay mommy. "Well, it is really your last day in this room. I am glad that you finally recover, Aurora. Hangad ko ang patuloy na paghilom ng mga sugat mo," bahag lang akong tumango rito. "I and all my